Doktorsvillan "Solstrålen": Een eigen weefgetouw.....

We willen eigenlijk nog even vakantie vieren maar er komen allerlei nieuwe impulsen tussendoor wandelen zodat we het bijna te druk hebben om met vakantie te gaan. Op Blocket.se had ik een advertentie gezien waarin twee weefgetouwen werden aangeboden. Eentje van 80 cm breed en eentje van 150 cm. Die laatste zou zijn waarnaar ik op zoek ben en die kleine is handig voor de kleinere werkjes. Dat leek me dus wel wat. Ik heb op die advertentie gereageerd en al de volgende dag konden Gerrit en ik langskomen. Als informatie kreeg ik nog mee dat de verkopers gepensioneerd zijn en veelal thuis zijn zodat het niet moeilijk is een tijd af te spreken. Ik heb maar eventjes teruggeschreven dat wij ook 'pensionairer' zijn, dat maakt het wat gelijkwaardiger dacht ik zo.

Jönköping is bij ons vandaan 2 uur rijden, dat is dus niet direct naast de deur. We hebben afgesproken er maar een dagje uit van te maken. Om kwart over één staan we bij de mensen voor de deur, ze staan ons al op te wachten, zeer vriendelijk en open. Het blijken Finnen te zijn die al 35 jaar in Zweden wonen. Ze praten iets langzamer Zweeds zodat ik hen goed kan verstaan en het goed mogelijk is een gesprek met elkaar te voeren. Dat is voor mij dan weer een opsteker. De mevrouw vertelt me dat ze haar hele leven heeft geweefd en dat ze vanwege haar slechte knieën nu naar een kleiner appartement verhuizen en zij daarom stopt met weven. In hun nieuwe woning is geen ruimte voor een weefgetouw, laat staan twee. Ze vertelt me ook dat ze het weven van haar oma heeft geleerd en dat iedereen vroeger wel kon weven en het zelfs een lesvak was op de scholen. Zelf was ze in het verleden ook werkzaam geweest aan een school, haar man was verwarmingsmonteur, zo vertelde hij.

Zo kregen we een heel verhaal te horen terwijl we naar de weefgetouwen stonden te kijken. Het zijn oude getouwen waarop veel geweefd is en dat is ook te zien. De mevrouw had ook een aantal werkstukken meegenomen die ze zelf had gemaakt en dat zag er heel mooi uit. Oud maar goed, en dat bevestigde ze. Ik vroeg haar nog of de getouwen helemaal compleet waren, ze stonden namelijk uit elkaar gemonteerd in de garage, en dat was het geval zo zei ze. De twee getouwen moesten 100 euro kosten maar dan hadden we ook een stuk of drie kettingmolens erbij, veel schietspoelen en van die wikkelspoelen waarvan ik de naam niet weet, een spoelmolen, veel latten en een hele berg aan garens en voddenlappen die al waren geknipt en opgerold, klaar om te weven. Ook had ze nog twee boekjes van Glimåkra (een Zweeds weefgetouwen merk) waarin we konden zien hoe het getouw weer opgebouwd kon worden. Zo compleet hadden wij het niet verwacht en ook omdat ze zo aardig waren hebben we de koop gesloten.

Dus de boel ingeladen in de goedgekeurde aanhanger, afscheid genomen en afgereisd naar de Ikea.

Daar lekker koffie gedronken met wat lekkers erbij en nog even rondgeneusd.

Thuisgekomen zijn Gerrit en ik na het eten aan de slag gegaan met het in elkaar zetten van het kleine weefgetouw. Na een uurtje puzzelen stond die kant en klaar in onze tussenhal. Daarna keken we eventjes naar de onderdelen van het grote getouw en we vroegen ons om 24.00 uur 's nachts af waar de spanmolens (nodig voor het opspannen van de ketting) toch waren. Wij zoeken maar we konden ze niet vinden. Dat was natuurlijk wel een beetje balen. De volgende dag zou ik dan maar contact zoeken om te vragen of de twee molens nog ergens lagen, zo spraken Gerrit en ik af. Eerst maar even slapen.

Het kleine weefgetouw

De kettingmolen...

Hiervan tassenvol....

Vanmorgen na het ontbijt loop ik zo even naar het weefgetouw in de tussenhal en zie ik een witte auto onze oprit opdraaien. Ik vroeg me af wie dat toch kon zijn. Gerrit en ik verwachtten helemaal niemand. Ik riep Gerrit erbij en die zegt tegen mij: 'dat is die mevrouw van het weefgetouw!' Ik kon het niet geloven, keek nog een keer net zo goed als Gerrit en ja hoor....dat was ze.

Toen we hen tegemoet liepen wees ze al op haar tas en riep me toe dat ze midden in de nacht zich realiseerde dat de spanmolens van het grote weefgetouw niet meegegeven waren. Die bleken onder de trap te liggen. Vanochtend in alle vroegte zijn ze in de auto gestapt na eerst ons adres op internet te hebben opgezocht, om naar ons toe te rijden om de vergeten spullen te brengen!

Wat zeg je daar nu van....ik vond het helemaal g e w e l d i g!!!

We hebben hen binnen genodigd natuurlijk, weer verse koffie gezet (ik had ook al 4 koppen op maar goed) en we hebben gezellig aan de keukentafel zitten kletsen over hun leven en dat van ons en het waarom van onze verhuizing naar Zweden etc. Ontzettend gezellig. Toen heeft ze mij ook nog verteld hoe ik van lappen stof repen kan knippen (dat moet namelijk schuin lopen), zij had daarvoor een speciale manier en die weet ik nu ook, die manier schijnt echt Fins te zijn overigens.

Na een uurtje zijn ze weer afgereisd naar Jönköping, wij hebben hen Tusentack gegeven natuurlijk.

Dat was toch wel een hele belevenis zo op de vroege ochtend. En oh wat waren wij blij dat we voor de ontbrekende onderdelen niet opnieuw naar Jönköping hoefden te reizen :)

en daar gaan ze weer....

Na deze consternatie was het dan tijd om me wat verder te verdiepen in mijn weefgetouw. Het stond

daar immers al zo verleidelijk op mij te wachten.

In mijn studieboek had ik van alles gelezen over het maken van de ketting op een kettingmolen. Inmiddels had Gerrit die ook voor mij in elkaar gezet en zo begon ik het avontuur van mijn eerste ketting.

Na het draaien van de ketting op de molen moet het geheel door het riet worden gehaald en die klus hebben Gerrit en ik samen geklaard, ondertussen kijkend naar het voorbeeld op youtube. Het was een spannende bezigheid, je wilt immers niet dat die hele ketting in de knoop raakt.

Vervolgens moesten we samen de ketting overbrengen op het weefgetouw, ook voor deze handeling hebben we naast de informatie uit mijn Zweedse boek en mijn nieuwe Engelse boek, een internetcursus op youtube gedaan. De ketting hebben we mooi om de boom kunnen spannen, daarna door de draadjes aan de schachten gehaald en toen opnieuw door het riet en aan de stofboom geknoop.

Toen waren we een dag verder.