Vandaag is het zondag en zondag is een rustdag....tenminste deze keer! We hebben een beetje gekneuterd. Na het ontbijt een eindje lopen maar niet zover omdat de regen kwam. Net bij de voordeur begon het te druppen dus dat was geluk hebben.
Over geluk gesproken.... Toen ik vandaag even op mijn Facebook keek zag ik dat iemand een post had van een presentatie van een Belgische psychiater Dirk de Wachter. Het filmpje duurde ongeveer een dikke 10 minuten geloof ik en omdat we hier van het langzame leven zijn heb ik het even uitgekeken. Eerlijk is eerlijk ik moest ook weer even wennen aan deze sprekende Belg. Bij dat Vlaams heb ik zo vaak iets van dat het niet serieus klinkt. Dat komt denk ik omdat ik niet zoveel Vlamingen ken en teveel Urbanus heb gekeken op TV. Maar dit was inhoudelijk toch wel een goed verhaal. Ik heb er de hele dag aan lopen denken speciaal omdat we ook een appje kregen van een heel goede vriend die in het appje zichzelf de vraag stelde waarom het niet lukte om gewoon te kunnen genieten van het leven. Een vraag die we ons denk ik allemaal wel eens stellen, zeker wanneer de tijden wat donkerder zijn.
Psychiater Dirk de Wachter heeft hierover een soort van TED talk gehouden en die op is youtube te bekijken. Ik heb hem gedeeld op mijn FB tijdlijn . Ik vond het bijzonder omdat voornoemde twee zaken zo bij elkaar kwamen op één dag.
De psychiater zegt eigenlijk dat het streven naar geluk maakt dat we niet gelukkig zijn. Wanneer we streven naar dingen, en dit is even een gedachte van mezelf, zitten we in de modus van niet tevreden zijn met wat je hebt maar willen wat je op dat moment niet hebt. Dan is het dus niet goed zoals het is en ben je niet gelukkig. De psychiater zegt daarover dat we misschien het normale of misschien wel het verdrietige in het leven ook moeten omarmen, het zijn tenslotte zaken die bij het leven horen. Vaak is het zo dat het normale en het verdrietige wordt weggemoffeld, we laten aan elkaar onze fantastische kant zien, dat waar het spettert. Daarvoor gebruiken we FB en Instagram en bijvoorbeeld een blog zoals ik heb en schrijf. Het is natuurlijk window dressing en niet het hele verhaal.
Het hele verhaal is dat elk leven ups en downs kent, met de ups durven we naar buiten te komen, daarin voelen we ons niet kwetsbaar maar de downs die willen we toch het liefst voor onszelf houden, die lossen we zelf op. In de downs voelen we onze kwetsbaarheid heel erg en dat is beangstigend. Dat is ook wat de psychiater zegt dat we in de downs ons afsluiten voor de ander en in afsluiting kan geen liefde groeien. Dit terwijl liefde net datgene is dat ons geluk gevoel vergroot! De liefde ontstaat in het echte contact met elkaar, het echte praten face to face, ook het praten over dat wat je dwars zit of wat je moeilijk vindt, praten over datgene dat zit in krochten van je bewustzijn. En dat kan dan alleen maar weer wanneer je accepteert dat het er is, dat je accepteert dat het is zoals het het is, hoe het ook is!
Een mindful verhaal was het waarmee mijn dag begon.
Vanmiddag kwamen Suzanne en Fredrik. De hele week was ik druk in de weer geweest met weefgetouwen en alle bezigheden die dit met zich meebracht. Waaronder ook het uitproberen van het weefgetouw met een proefweef. Waar het een zit zit het ander niet ofwel het druk bezig zijn met weven betekent niet druk zijn met schoonmaken en opruimen. We zaten heel gezellig in de keuken en Suzanne zat mijn nieuwe plantjes te bewonderen en vertelde dat ze het gezellig en huislijk vond in de keuken! En....ehh.. ( zo zei ze met een lach) het is ook een beetje rommelig :)
Ja dat hakt erin natuurlijk omdat ik anders toch wel van het opruimen ben zeker wanneer er bezoek komt want ook ik heb zo'n niet te onderdrukken neiging mezelf van de goede kant te laten zien!
Wordt vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten