Dat was een slogan die ik in mijn middelbare school periode, lang geleden dus, op mijn schoolagenda had geplakt. Het komt ineens weer bovendrijven nu ik zit na te denken over hoe deze blog te beginnen. Dat was in de periode van het rapport van de 'Club van Rome' en de zorgen over uitputting van onze energievoorraden. Maar dat even terzijde.
Vandaag zaten wij op de fiets en we hadden er een prachtige dag voor uitgezocht. De temperatuur bleef onder de 30 graden en de wind was niet al te krachtig, kortom mooi weer om langs het Götakanal te fietsen. Dus fietsen afgestoft, banden gepompt, water in de rugzakjes en fietsen maar.
We zijn gestart in Töreboda en onze eerste stop was in Hajtorp. Dat was slechts een paar kilometer maar het zag er zo ontzettend gezellig uit dat we het niet konden laten er onze eerste stop te maken. In het gele huisje op de foto is het restaurantje gehuisvest. Van binnen zo mooi, helaas vergeten een foto te maken. Maar met een mooi fris blauw wit traditioneel behangetje boven de wit geverfde houten panelen. Tafeltjes met prachtig handgedraaid koffieservies in wit met blauw. Zweedser kan het niet.
Voordat we echter aan de koffie gingen hebben we een bezoekje gebracht aan het 'hantverkbod'. Daar was meer dan handwerk, het was een ware kunst 'utställning'! H genoot er zo van dat ze zich maar amper kon beheersen. Het was dat we op de heenreis van ons uitstapje waren maar anders weet ik het niet.... Dan waren we met tassen vol thuisgekomen!
Bij de uitgang van de hantverkbod stond deze schommel. We hebben hem even uitgeprobeerd omdat we voor ons derde terras nog een invulling zoeken. Echter deze bank zat niet lekker, we hebben deze optie verworpen.
Na Norrqkvarn en Lyrestad kwamen we aan in Sjötorp, het eindpunt van onze reis. Sjötorp ligt aan het machtige Vänern. Daar hebben we even wat langer aan het water gezeten. In de eerste plaats om wat uit te dampen en in de tweede plaats om dit alles tot ons door te laten dringen.
Daar de WC op 300 meter lag hebben we daar allen een sanitaire stop gemaakt. Even plassen, handen wassen en de beurt aan de volgende doorgeven. Gerrit volgde mij op en vanaf dat moment refereerde hij aan een gesprekje dat we één van de voorgaande dagen hadden gevoerd en dat ging over dat je ook naar het leven kunt zien door het focus van dat het meezit blij zijn met wat je hebt. Tot vervelends toe vertelde Gerrit mij dat dit mijn geluksdag was. Ik kon niet bedenken waarom nu zo specifiek en begon het ook al een beetje irritant te vinden. Totdat het moment kwam dat H en ik weer een leuk winkeltje tegenkwamen, ik mijn telefoon uit mijn rugzak zou halen (waarin al mijn pasjes zitten) en ik misgreep. Toen herinnerde ik me tot mijn grote schrik dat ik mijn telefoon op de wastafel in de toilet had neergelegd en hem daar had laten liggen. Ik duwde Gerrit mijn rugzak in de hand en begon al bijna heel hard terug te lopen naar de WC gebouw toen ik Gerrit hoorde roepen 'Stop maar!' Eigenlijk was ik dat niet van plan maar toen ik omkeek zag ik hem staan met mijn telefoon in zijn hand. Toen viel het kwartje bij mij! Maar oh...wat ben ik geschrokken, het hart bonsde in mijn keel! Zo vol van alle indrukken van de dag was de telefoon uit mijn aandacht ontsnapt. Gelukkig was het mijn geluksdag die dag!
We konden er daarna allemaal om lachen!
Na een paar uurtjes Sjötorp zijn we in één streep weer naar huis gefietst, lekker met de wind in de rug! Maar wel alle heuveltjes op. Wat hadden we een prachtige dag aan de oevers van het Götakanal!Vandaag (vrijdag) zijn we naar Skövde geweest. Om D en H wat facetten van ons dagelijks leven te laten zien. Zo één keer per twee weken ongeveer rijden wij naar Skövde voor de iets grotere inkopen zoals kleding, gereedschap en huishoudelijke artikelen. Op de heenreis zijn we nog eventjes aangestoken bij Åtorp alwaar de enigste sluis is met handbediening. Al op onze weg daar naartoe kwamen we de Juno, een oud passagiersschip, tegen en toen we lekker in het gras aan de walkant bij de sluis zaten was de Juno daar ook alweer. Zo konden we het proces van het schutten van een grote boot in een kleine sluis prachtig volgen. D heeft even een helpende hand uitgestoken. Met zo'n vrolijke matroos aan je zijde is dat natuurlijk puur genieten!
De vrolijke matroos klimt aan wal |
D staat er helemaal klaar voor... |
en daar gaan ze.....De vrolijke matroos en D. |
Dat troffen we dus zeer. Toen de Juno weer wegvoer zijn wij ook weer verder gegaan. In Skövde hebben we eerst het stadscentrum bezocht en hebben H en ik eenzelfde bloesje gekocht:) Daarna zijn we nog naar het koopcentrum gegaan waar Gerrit en D zich te buiten zijn gegaan in de aankoop van een heuse vochtmeter bij de Biltema en H en ik naar de Plantagen zijn geweest. Spectaculair in Skövde.....nee... maar wel een beeld van de inrichting van ons leven hier en het stadsleven in Zweden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten