Het kleurt weer groen....

Het was een beetje stil op mijn blog de afgelopen week. Reden is dat we wel dingen doen overdag maar de dagen gevuld zijn met zaken die niet echt blogwaardig zijn. Dagelijkse dingetjes waarmee ik mijn bloglezers niet wil vervelen.

Over de afgelopen dagen zijn er echter drie zaken vermeldenswaardig. We hebben regen! Niet eventjes een kort buitje van 1/2 uurtje maar afgelopen nacht, dus van zaterdag op zondag, de hele nacht. Dat is goed! Daar zijn we heel erg blij mee. Geen dikke plensbuien maar regen die rustig doorregent zodat het opgenomen kan worden in de grond. Ons gras hebben we deze zomer maar een keer kunnen maaien. De grasmat was geheel uitgedroogd en geel. Het wonderlijke is dat na één nacht regen er direct alweer groen doorheen begint te groeien. Dat is de kracht van de natuur. Dat vind ik echt geweldig. Vandaag staan heel wat planten en bomen er toch wat frisser bij, het is een lust om daar naar te kijken. Het wordt weer groen om ons heen. Binnenkort kunnen we weer grasmaaien:) De komende week staat er nog meer regen in de planning evenals genormaliseerde temperaturen. Het was een heerlijke maar extreme zomer tot nu toe. We hebben lekker buiten kunnen leven maar eerlijk gezegd geeft het mij ook zorgen omdat het zo niet hoort te zijn. Nu is het weer normaal en daarbij voel ik me wel! Al is het plotseling een stuk kouder en moet af en toe het vest weer aan.

Regen! Hier is ons gras nog geel...

Hier wordt het al weer groen...

Vandaag hadden Gerrit en ik een korte utflikt naar Götene. Dat ligt onder Mariestad aan het Vänern. Wat moesten we daar? Wel op ons nieuwe terras moeten we nog meubilair hebben. Daarvoor ben ik aan het zoeken op Blocket (de Zweedse Marktplaats) en ik had een setje gevonden, mooi wit geschilderd, waar ik verder naar geinformeerd heb bij de aanbieder ervan. Het setje zou er goed bijstaan en behoefde uitsluitend een verfrissend verfje.

Zo op de foto zag het er niet slecht uit, Gerrit kon er ook wel in meegaan, dus contact gezocht en een afspraak gemaakt voor bezichtiging. In Zweden zijn geen geheimen. Wanneer je zo op Blocket zoekt en je maakt een afspraak dan kun je via Blocket zo aan de adres gegevens komen. Die had ik dus netjes opgezocht en daar zijn we naartoe gereden. Via steeds landelijker wordende wegen belandden we  vanavond midden in een bos op een doodlopend weggetje waar drie huisjes stonden met bordjes van 'Välkommen' (dat is altijd mooi dat je welkom bent) maar niemand thuis. De hele boel was verlaten. Daar stonden wij met  Volvo en aanhanger en eigenlijk geen ruimte om te zwaaien. Ik heb eerst maar eens gebeld met de mededeling dat ik betwijfelde of wij wel bij het goede adres stonden. Dat bleek zo te zijn. De aanbieder had vervolgens een heel verhaal tegen mij waarin ik geen Zweeds kon herkennen. Daarop heb ik hem maar gevraagd de correcte adres gegevens te sms-en. De volgende uitdaging was de hele boel (auto en aanhanger) de andere kant weer op te krijgen. Ergens was gelukkig een zeer smal zijpaadje naar één van de drie huisjes. Daar is Gerrit achteruit naartoe gereden en na een heel aantal keren heen en weer rijden en proberen de grootse stenen te ontwijken konden we de bocht maken. Gelukkig geen schade maar dat scheelde maar weinig. Het opgegeven adres bleek een statige woning te zijn, een soort woning van de directeur van een melkfabriek of zo. Ik begon opnieuw te twijfelen aan de juistheid van het opgegeven adres. Toch maar aangebeld...het duurde even maar er werd open gedaan en wat bleek....mijn niet pluis gevoel was wederom terecht. De man die ik moest hebben werd zelfs niet gekend en dat in dit hele kleine dorpje van ongeveer 20 huizen. Maar....ik zou het eens kunnen proberen bij 'dat' huis. Wij weer keren, nu met wat meer ruimte op een fraaie statige oprit en naar het aangegeven huis gereden. Daar was het een dikke troep, bij het hek stond een wat slungelige man met een kindje, in de deur stond een vrouw die vlug naar binnen ging toen ik eraan kwam. Het tuinsetje stond achter het huis, ik kon wel even meekomen. Ondertussen had ik al helemaal geen zin meer in dit setje maar toch maar meegelopen, we hadden er tenslotte een uur voor gereden. Wel...het zag er niet uit!! De poten van de tafel zaten met plaatjes aan de tafel geschroefd, waren blijkbaar al eens gebroken geweest. Het hout was aan het vergaan en de verf schilferde eraf. Ik ben vriendelijk gebleven maar balen was het wel. 'Fint skick', dat is 'in goede staat' bleek geen fint skick te zijn. Op de terugweg moesten we even 'omdenken'. We hebben nu gezien hoe mooi de wereld is onder Mariestad langs het Vänern waar we nog nooit waren geweest, we konden mooi ontbijtboodschapjes doen zodat dit morgenochtend voor het ontbijt niet meer hoeft en we zijn vandaag even op stap geweest na een hele dag thuis! 

de omgeving onder Mariestad

De weg werd smaller.....

De weg werd nog smaller en liep uiteindelijk verderop dood....

Dan kom ik nu bij de begin foto. Die van het weefgetouw. Mijn hele lieve vroegere buurvrouw en vriendin Dicky was een fervent weefster, een kunstenares op het weefgetouw. Al sinds de eerste keer dat ik haar werk zag, en haar bezig zag op haar weefgetouw wilde ik ook graag gaan weven. Dat is er toen niet van gekomen, we hadden er de ruimte niet voor en er kwamen andere dingen op mijn levenspad. Nu hebben we die ruimte wel en ik heb de tijd en ik wel heel graag leren weven. Daarom ben ik aan het zoeken, wederom op Blocket, of ik ergens geschikt aan een weefgetouw kan komen. Wel ik heb gezien dat dit me wel gaat lukken, er wordt voldoende aangeboden tegen een schappelijke prijs. Toen dacht ik dat het wellicht handig zou zijn wanneer ik iemand zou hebben die mijn leerproces kan ondersteunen. Zoekend op internet kwam ik niet direct weefcursussen in onze buurt tegen. Daarna dacht ik een annonce te zetten op het plaatselijke FB forum. Daar heb ik nu twee reacties op gekregen....echter niet direct voor hulp bij het leren maar met een getouw in de aanbieding. Ik moet nog even bedenken wat ik hiermee ga doen. Dit verhaal krijgt dus een vervolg.