Zondag was er nog niets aan de hand. Het was een tamelijk grijze dag en we hadden zin om even naar Hjo te gaan naar Fr. en S. Daar hadden we het de hele middag gezellig! We zaten er heerlijk bij het haardvuur van hun nieuwe houtkachel. Hun hond Sevs vindt dat ook helemaal geweldig en springt op de stoel die het dichts bij het vuur staat om er vervolgens naar te kijken alsof het een TV beeld is. De kachel helpt hen de winter door en voor ons allen geldt dat het voor de portemonnaie wel heel fijn is dat het nu weer een beetje warmer is buiten.
Maar dan de maandag. Het is de week voor kerst en als alles meezit komen de meeste kinderen dan bij ons thuis. Helemaal compleet zullen we niet zijn omdat H en Ch en Emke net terug zijn naar NL.
Gerrit en ik zouden deze week gebruiken voor het klaarmaken voor ontvangst. Dus de eerste dagen aan de poets en alle kamers klaarmaken en daarna boodschappen halen en presentjes voor onder de kerstboom. Dat was de planning.
De poets verliep anders dan meestal. 'Meestal' is bij mij beginnen aan de klus en stoppen als het klaar is. Ik begon met de badkamer boven en dat ging nog redelijk al bemerkte ik dat ik er hondsmoe van werd. Een vreemde uitdrukking overigens want onze Gösta ligt veel in zijn mand te dommelen maar of hij ook echt moe is dat zou ik niet weten. Wanneer we hem een stukje spek aanbieden vliegt hij zijn mand uit .....dus hondsmoe????
Maar goed na de badkamer toog ik naar de voorste slaapkamer. Gerrit stofzuigen en ik met het poetsdoekje en een sopje. Daar ging het mis. Ik kon niet goed meer op mijn ene been staan en ook niet meer rechtop. Krom ging gelukkig goed zodat ik het grondwerk nog wel kon doen. Ik deed ook nog de tweede slaapkamer en toen we daar samen het bed stonden op te maken zei ik tegen Gerrit dat ik het voor gezien hield. Pijn in de rug, pijn in mijn rechterbeen en niet meer rechtop kunnen staan. Ik kreeg van Gerrit een handjevol pijnstillers (en hij zei nog iets over L3- L4 ) en daarmee bracht ik de maandag door op de bank wel te verstaan. Toen ik dinsdag uit bed stapte voelde ik me wel weer redelijk. Gerrit ging na het ontbijt en de wandeling beneden stofzuigen en ik ging onze woonkeuken soppen. Ik paste het tempo wel een beetje aan en voelde me ontevreden over de voortgang van dit proces. Toen ik bijna alles had gedaan besloot ik dat het stop was voor dinsdag. Ik voelde me niet lekker en had het bovendien heel erg koud.
Gerrit zette een kopje thee en ik lag op de bank te klappertanden.Ik kon maar niet warm worden ook niet met mijn dikke vest aan. Oh. oh dacht ik straks heb ik Covid of de griep.(voor beiden zijn we gevaccineerd) en valt de hele kerst met de kinderen erbij in het water. Ik voelde me heel erg beroerd van die gedachten en van mijn lichamelijke conditie. Toch kon ik ook niet aan Gerrit uitleggen wat er nu aan de hand was, Ik had geen keelpijn, geen verkoudheidsklachten, wel een beetje hoofdpijn. en natuurlijk nog de rugpijn en de pijn in mijn been (al was die wel veel minder dan de dag ervoor).
Ik ben naar bed gegaan om op te warmen en ik viel gelijk als een blok in slaap. Na een uurtje maakte Gerrit me wakker en ben ik weer naar beneden gegaan. Ik had het niet meer koud maar af en toe heel erg warm (van de paracetamol). Gerrit wilde nog even mijn temperatuur meten maar de thermometer weigerde dienst. Beneden heb ik de rest van de dag lusteloos op de bank gelegen.
Gösta vindt het allemaal heel vreemd met mij. Heel vaak komt hij zijn mand even uit en loopt hij naar me toe en me met zijn grote neus te beruiken. Ik krijg dan een likje en daarna gaat hij weer in zijn mand.
Hej Johanna! Wat vervelend dat je je zo maar ineens zo raar voelt terwijl je nog zo veel dingen klaar wil hebben voor Kerst.
BeantwoordenVerwijderenMogelijk protesteerde je lichaam gewoon omdat je zo’n enerverende tijd achter de rug hebt gehad bij de verbouwing met deadlines of zo, en daarna wilde je thuis de boel gaan doen. Je kan stress krijgen of hebben zonder dat je dat zelf echt in de gaten hebt. Als je tot het randje gaat krijg je toch een lichamelijke of geestelijke reactie. Hoe dan ook het is weer wat beter. Je lichaam heeft je kennelijk een waarschuwing gegeven en je hebt er naar geluisterd en hebt even gas terug genomen. Eigenlijk goed gedaan dus.
Gelukkig leid je best een gezond leven en herstelt het lichaam mogelijk daardoor weer snel.
We willen ook zoveel en we denken allemaal: dat kan best, ik kan dat best, maar soms kan het dus niet.
Nu ben ik geen psycholoog of arts, maar toch denk ik dat het niet zo gek is dat het lichaam ons waarschuwt als je geestelijk maar denkt, alsmaar door te kunnen gaan. Of je nu jong bent of ouder iedereen kan hier door geraakt worden. Zeker als er ook nog emoties bij komen, zoals het verlies van je honden bv.
Zelf had ik dit voorjaar een nogal hectisch tijd en prompt kreeg ik gordelroos. Daar is van bekend dat het (weer) tevoorschijn komt bij teveel stress. Vanaf die tijd ben ik beter op gaan letten om niet teveel tegelijk op me te nemen. Veel hooi op mijn vork nemen daar ben ik heel goed in…. maar als er dan nog al wat geestelijk spanning bij komt kijken kan het kennelijk misgaan. Gek genoeg had ik dat zelf niet echt in de gaten.
Hopelijk blijven je verdere lichamelijke klachten bespaard en heb je een gezellige Kerst met de familie.
Ik wens jullie dan ook: een gezellige Kerst en een hoopvol 2023.
Ook nog dank dat we dit jaar weer mee mochten genieten van al je mooie en gezellige blogs.
Beste Anoniem (ik denk van Jet),
VerwijderenDank voor je reactie. Het was gelukkig gewoon een virusje. Gerrit en H en Ch en Emke kregen het nadien ook. Iedereen één dagje en daar was wel doorheen te komen. Ook voor jullie heel veel goeds voor het nieuwe jaar!
Dat klopt Johanna, vergeten mijn naam er onder te zetten. Groet, Jet
Verwijderen