Tijden veranderen in Forsvik

 Het is zaterdag en een heftig warme dag vandaag. We zijn niet eens met de honden aan de wandel geweest, het is te warm voor ze. Ze kunnen spelen in de tuin en daarin ook de schaduw opzoeken. Dat is beter voor hen dan een wandeling in de hitte en over het warme asfalt.

Wij hebben een rustdag en we doen weinig. Gerrit probeerde nog even het restant van ons pad naar de weg van onkruid te ontdoen maar het was te warm. Ik deed alleen even de was en verder niets. Ook een ervaring hoor..... niets doen!

Rond vier uur besloten we even in Forsvik te gaan kijken. Forsvik is een klein dorp bij ons in de buurt en het ligt aan het 'Götakanal'. Wat zijn wij er vaak geweest aan het begin en het einde van onze vakanties. Het begin kenmerkte zich toen door bijkomen. De overgang tussen een hectisch levensritme door de druk van werk en dan de ontspanning van de vakantie. Het trage ritme van het leven in Forsvik en het wandelen in de omgeving maakten dat wij langzaam maar zeker de stress van het dagelijks leven los konden laten en zo aan onze vakantieweken konden beginnen. 

Zo stonden we daar aanvankelijk in 2010 links van het kanaal

Forsvik was 'ontdekt' door mijn broer. Hij vertelde ons over een mooie en rustige plek met een ontspannen atmosfeer en een heel vriendelijke sluisomgeving beheerder. Onze eerste keer Forsvik was zo ongeveer 2010 nadat wij er een jaar eerder zijn geweest om er even te kijken. Het was een erg leuke plek om te staan. Aan het kanaal op het gras bij de sluis, lekker in de zon met uitzicht over het meer. Fantastisch toen. De plek kostte ons toen iets meer dan 100 SEK per nacht, geen geld en het was er nooit druk. Daarna kwam er steeds iets bij en ons maximum was 150 SEK per nacht. Het kampeergeld werd geind door de beheerder 'Håkan' die 's avonds langskwam. Dat was een leuk moment, met iedereen werd een praatje gemaakt. Kwam je er twee jaar achtereen dan herkende hij je en vroeg hij hoe het was en wat we dit jaar gingen doen in de vakantie. Het praatje maakte dat je je welkom voelde en geaccepteerd. Bovendien sloeg hij ook wel eens een avond over wanneer je er meerdere dagen stond :-)

Håkan's vrouw Lotte beheerde het winkeltje (5 knop) bij de sluis. Daar kon je een ijsje kopen of een souvenir voor de achterblijvers. Erg gezellig ingericht was haar winkeltje, overgenomen van haar moeder die het initiatief ertoe had genomen. Op dat moment denk je dat het leven daar in Forsvik altijd zo blijft, omdat je dat misschien ook graag wilt. Het voelt veilig om daar elk jaar weer dezelfde situatie tegen te komen en daar van te genieten.

De eerste verandering die we meemaakten was de aanleg van een kleinschalig spoorlijntje voor toeristen. Wij stonden altijd aan de linkerkant van het kanaal, vanuit het dorp gezien dan, met een heel fraai uitzicht over het meer en de sluis. (zie foto boven)

Het volgende jaar mochten we daar niet meer staan. We moesten naar de schaduwkant van de sluis waar de bomen waren gerooid, met geen uitzicht meer over het meer en een kampeerruimte op grind en niet meer op gras. 

Een volgend jaar stond er een hek en moesten we met de voorkant van de caravan naar het hek toe parkeren zodat er meer ruimte was voor andere gasten. Voor ons geen probleem, dat snapten we wel. Het seizoen is immers kort in Scandinavië en de vraag naar camperplaatsen nam toe. 2013 was onze laatste keer, dat jaar kochten we ons huis.

Voorjaar 2022 is het beheer van de kampeerplaats en het winkeltje van Lotte overgenomen door Malin en Peter. Lotte en Håkan hebben nu andere banen. Begrijpelijk want het is natuurlijk een hele investering om elk voorjaar, zomer en nazomer zo bezet te zijn met het beheer van de sluisomgeving. Het gezinsleven schiet er dan bij in net zoals de mogelijkheid tot een zomervakantie met elkaar.

Vandaag gingen we eventjes naar Forsvik en kochten we er een ijsje. Daarna wandelden we over het terrein van de sluisomgeving daar waar de kampeerplaats is, tegenwoordig heet dat 'ställplats'.

Het eerste dat ons opviel was dit bord:

Er staat in diverse talen vermeld dat het een ställplats is en geen parkeerruimte. Wel dat snappen we dat je dat even aangeeft. Onze ervaring was namelijk dat er overdag vele mensen kwamen om er even te wandelen en dat die mensen ook hun auto even parkeerden op de ruimte die er was. Het was altijd zeer ongedwongen daar en voorheen nooit een probleem. Twintig meter verder staat dit bord:

Er wordt aangegeven dat campers met hun voorkant naar het hek, bij het kanaal  mogen parkeren en dat daarna caravans en campers tegen de bosrand gezet moeten worden. Daar waar je niet meer uitzicht hebt dan dat op de achterkanten van de campers die tegen het hek aanstaan. Niet leuk zo dachten wij nog.

En nog geen twintig meter verder staat dit bord:

Op tien meter dit informatiebord met opnieuw in alle mogelijke talen de regels van de ställplats en weer de tekening van hoe je je voertuig dient neer te zetten.

Het tarief is inmiddels opgehoogd tot 200 SEK. Nog steeds niet duur voor een kampeernacht maar toch het dubbele van wat wij aanvankelijk betaalden. Het kampeergeld wordt niet meer aan de deur geind maar moet worden betaald in het winkeltje dat daartoe speciaal nog een avondopening heeft ingesteld. Voor Zweedse kampeerders is het ongecompliceerder, die kunnen betalen met Swish.

Weer twintig meter verder stond er opnieuw een bord met daarop een tekening van hoe je je voertuig moet parkeren....

Dus mocht je met je caravan aankomen en aan het kanaal willen staan dan moet je tot drie keer toe een aanwijzing negeren en dan sta je er vermoedelijk niet zo lekker meer. Je zou ook kunnen zeggen dat caravan eigenaars hun auto niet bij de caravan mogen parkeren maar deze op de parkeerplaats bij de ställplats moeten zetten. Dan maak je geen onderscheid tussen camper eigenaars en caravan eigenaars. 

Wij hadden moeite met deze strakke organisatie. Het tast je gevoel van vrije keuze aan. Vrijheid en ongedwongenheid zijn  juist een hoofdthema in een vakantie en zeker een kampeervakantie in Zweden. Dat is in Forsvik nu verdwenen met de regels van Malin en Peter de nieuwe beheerders van de sluisomgeving. Het gemoedelijke is ermee verdwenen.

Verder is de sluisomgeving nog altijd even mooi en is Forsvik een pittoresk dorpje waar het goed toeven is. Zeker de moeite van een bezoek waard. 

Hieronder vind je nog enkele foto's van de sluisomgeving.

tot onze verbazing was er nog geen boot te zien.

Tijden veranderen en zo ook gewoonten dat besef ik goed maar dit is voor mij een voorbeeld van een te strakke regelgeving en discriminatie in een vakantieomgeving.

Na ons uitje zijn wij gevuld met verbazing over Karlsborg naar huis gereden. De lucht betrekt en er vormen zich regenwolken. Er wordt regen verwacht en niet weinig ook. Prima voor onze tuin en ook voor ons want 50 graden op het zuidterras is erg warm. Laat het dus maar even regenen.

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....