Wintertooi..... en een mooi ingeruimde kledingkast.

Vanmorgen werden we wakker in een stralende dag. Na het ontbijt was het plan om door het bos naar het uitzichtpunt te wandelen. Toen we naar buiten stapten was het daar heerlijk. De thermometer stond al ruim boven de nul graden maar de sneeuw kraakte nog onder onze voeten. Waarschijnlijk door de bevroren grond want het is 's nachts nog best koud. De winter in Zweden duurt al vanaf begin januari en ik lees op diverse fora dat sommige mensen van mening zijn dat het nu wel voorjaar mag worden. Dat begrijp ik wel want in sommige delen van Zweden zijn echt enorme hoeveelheden sneeuw gevallen. Dat wordt nog wat als die sneeuw gaat smelten....Nu mag dat van mij ook wel dat voorjaar, want het voorjaar is mijn favoriete seizoen. Daarentegen moet ik eerlijk zeggen dat ik het wel heel erg leuk vind om dit wintergevoel nog even mee te kunnen beleven. 

In het bos lag best wel veel sneeuw. soms zakten we er tot onze knieën in weg. Omdat Henk en Chang geen laarzen bij zich hadden werd het vanwege natte voeten toch wat bezwaarlijk om het bospad naar het uitzichtpunt 'Grotteberget' te bewandelen. Daarom zijn we alras teruggekeerd en hebben we de buitenom route langs de weg genomen.
Källebacken  lag er in wintertooi prachtig bij.

 Vanwege de dooi begon de sneeuwlaag op de daken weg te glijden zoals op onderstaande foto goed is te zien en dat ziet er prachtig uit.

 Källebacken is een huisjespark dat een aantal jaren in gebruik is geweest voor de opvang van vluchtelingen. Omdat het aantal vluchtelingen daalt is deze opvang nu gesloten. Het is afwachten of de huisjes weer voor vakantiebestemming gebruikt gaan worden. Dat zal eerst wel de nodige investering vragen denk ik.

Onderstaande foto is genomen bij de toegang tot het restaurant. Je ziet goed dat de sneeuw al aan het smelten is.

 Vanaf het terras van het restaurant heb ik onderstaande foto genomen van het Vikenmeer in wintertooi. Het meer is nu helemaal bevroren. Het zal mij benieuwen hoelang het duurt voordat de ijslaag wegsmelt.

 Om op het terras te kunnen komen moest ik even een eindje doorlopen. Arvid vond dat niet echt fijn en kwam mij achterna.

 Op het terras zelf zocht hij toch even een plekje waar hij met droge poten kon staan. Het is toch niet echt een winterhond, die windhond van ons.

Die hele witte wereld geeft ons een soort van wintersport gevoel. Het is prachtig!!

Na de wandeling zijn Gerrit en ik verder gegaan me het leegruimen van de dozen. Op onze slaapkamer hebben wij een kledingkast, echt een hele mooie met onderin een aantal grote mooie laden. Echter voor twee ervan gold dat deze niet opengeschoven konden worden omdat ze werden geblokkeerd door de schuifdeur. Dat werkt niet echt! Daarom heeft Gerrit twee kastdelen omgewisseld. Dat ging niet zomaar daarvoor moest de kast eerst voor een groot deel worden gedemonteerd. Maar nu werkt het perfect en zijn al onze kleren mooi ingeruimd in de kast.