Na 4000 km in 10 dagen zijn we weer thuis......

Gerrit en ik zitten beiden in een rode stoel in de erker en Suzanne is lekker aan het bankhangen.....We zijn thuis!!!
Wat een weken hebben we achter de rug! Het afscheid van Gerrit, mijn eigen afscheid en daarna de verhuizingen. Eerst van De Westereen naar Turnhout en omgekeerd daarna van De Westereen naar Undenäs en omgekeerd en weer omgekeerd. In totaal de afgelopen 10 dagen meer dan 4000 km gereden.  Pfff.......

Maandag en dinsdag waren we voor zeer kort weer even in Nederland om de aanhanger terug te brengen. Die hadden we immers gehuurd bij Titan Jelsum. Daarna op tafeltjes jacht geweest voor onze nieuwe woonkamer. We zijn goed geslaagd vinden we. In plaats van een statische tafel hebben we er nu drie waarvan twee in de vorm van een zwaard van een platbodem en een klein rond tafeltje. Kleine tafeltjes kun je gemakkelijk eventjes bijschuiven. De tafeltjes zijn van Nederlandse makelij van het fabrikaat Dutchbone. We zijn erg tevreden met hoe het staat.

Maar eerst even terug naar deze week. Maandag hebben we verder wat boodschapjes gedaan in Leeuwarden, dinsdag was voor ons de memorabele dag dat we ons hebben uitgeschreven uit Dantumadeel met als reden emigratie naar het buitenland. We wonen dus nu officieel niet meer in Nederland, niet meer in Friesland en niet meer in Dantumadeel. Gelukkig dacht ik eraan van dit bijzondere moment nog even een foto te maken

Het gemeentehuis in Damwoude

Gelukkig liep onze uitschrijving op rolletjes, we hadden werkelijk een zeer vriendelijke ambtenaar die ons huis in Zweden ook nog even opzocht in Google Maps. Officieel ter controle van het adres zo vertelde hij ons met een glimlach op zijn gezicht, volgens ons om zijn werk een aangenaam tintje te geven.......maar misschien zijn dat onze kritische gedachten. Henk en Chang konden niet zo pochen over de accuraatheid van hun aanmelding in Dokkum. Zij hadden zich het vuur uit de sloffen gelopen  om na hun verhuizing en vlak voor onze reis naar Zweden in Zwolle nog een stempel te verkrijgen bij de AID en daarna nog net op de vrijdagavond de spullen aan te leveren op het gemeentehuis in Dokkum. Met een zucht van verlichting dat het allemaal nog gelukt was hoorden ze de ambtenaar nog net zeggen dat geen bericht goed bericht was en dat ze na een week wachten mochten aannemen dat het in orde was. 9 dagen later toch even informeren in Dokkum of alles nu rond was......nee dus....men was vergeten de documenten aan de betreffende ambtenaar over te dragen. Het was ook erg druk geweest wegens de verkiezingen, was nog het excuus.... Maar er waren toch geen verkiezingen in Dokkum geweest?????
Maar ja...ergert u niet, verwondert u slechts....zou mijn moeder wel zeggen. We hopen voor hen dat hun inschrijving nu verder goed verloopt zodat zij de nieuwe buren kunnen worden in de straat waar wij twee jaar met plezier hebben gewoond.
Woensdagochtend vroeg zijn we afgereisd naar Zweden. Onze reis is goed verlopen. In Denemarken lag veel sneeuw, daar waren zeker winterse omstandigheden.

28-03 winterse omstandigheden in Denemarken

We zijn met de brug weer overgestoken naar Zweden, ook in Skåne lag nog veel sneeuw.

28-03 prachtig winterweer in Skåne

Na de brug is het altijd even doorzetten met betrekking tot het autorijden. Eerst een lang en saai stuk naar Helsingborg, daarna de E4 op naar Jöngköping, een stuk waar maar geen eind aan lijkt te komen. Eigenlijk wordt het pas weer leuk op de 195 langs het Vättern. Vandaag was het daar echt schitterend. Ik zei nog tegen Gerrit: ' Het is net alsof we een cadeautje krijgen van de natuur'. In het late middaglicht met daarin veel oranje achtige kleuren leek het allemaal zo mooi. Hieronder wat foto's die ik tijdens de reis uit de auto heb gemaakt. Ik was best moe vanwege een slechte slaap maar het laatste stukje van de reis kreeg ik weer nieuwe energie van al het moois dat ik zag.

Het ijs in het Vättern is alweer gesmolten.

Het Vättern vanaf de 195

en ik heb mijn eerste Kraanvogel op de foto kunnen vastleggen. Zie hier...

28.03 Kraanvogel bij Mölltorp

Net toen de zon wegzakte achter de horizon kwamen wij aan in Undenäs, het dorp waar we nu wonen, waar ons thuis is. Ondanks de vermoeidheid van het harde werken de laatste tijd en de vele indrukken tijdens het afscheid nemen van iedereen die ons dierbaar is hebben we een heel goede reis gehad, die we bewust hebben beleefd. Nu maar eens kijken wat de toekomst ons gaat brengen. 

Nog een lief kaartje gekregen van mijn buurvrouw Lia.