De winter kunnen we tot op dit moment classificeren als een kwakkelwinter. Het is vooral grijs met af en toe regen en natte sneeuw die niet blijft liggen. 's Nachts vriest het een beetje en overdag is het vaak boven nul. Gelukkig zien we voor volgende week zonnetjes op het scherm van de weerapp staan en dan lijkt het ook weer iets kouder te worden.
Vorige week zijn we rond het weekend naar Nederland gevlogen. We wilden heel graag even naar Femke en Louis en de kids want die hadden we sinds september al niet meer gezien. Bovendien was het bijna Louis zijn verjaardag dus dit was een mooie gelegenheid. De kleine Tobias is al niet meer zo heel klein, het is een flinke en sterke jongen aan het worden. Helaas was hij al een week ziek met elke dag koorts. Dat betekent ook gebroken nachten en F en L waren dan ook wel een beetje moe. We hebben het rustig aan gedaan, met de kinderen gespeeld, was opgevouwen, gewandeld met elkaar. 'Low profile' en heel huiselijk en gezellig. Maandag zijn we weer terug gevlogen.
Nu zijn we weer thuis en daar werden we opgeschrikt door de verschrikkelijke schietpartij waarbij 11 doden zijn gevallen, op een school voor volwassen onderwijs in Örebro. Wanneer we eraan denken doet het pijn in het hart. Het voelt als een opluchting (als je dat zo mag zeggen) dat het geen terroristische aanslag lijkt te zijn. De aanslag is gepleegd door een man van 35 jaar die sinds zijn puberteit totaal geïsoleerd in het leven stond. Hij is zelf ook omgekomen bij de aanslag. Het waarom van zijn daad daarover is nog geen informatie.
We komen best wel vaak in Örebro om specifieke boodschappen te halen voor het klussen of voor de inrichting, bovendien rijden we er langs wanneer we naar Henk en Chang en Emke gaan. Dat maakt de schrik des te groter, zo'n gebeurtenis in je leefomgeving.
Een andere gebeurtenis, meer op afstand, namelijk de beschadigde communicatiekabel in de Oostzee is grondig onderzocht. De eindconclusie is dat de beschadiging is veroorzaak door slecht zeemanschap. De schepen zijn weer vrij gegeven. Gelukkig blijkt hier geen opzet te zijn.
de Chinese knoppen zitten erop
Wij gaan weer verder met het opknappen van de tuinset als we zelf weer beter zijn. We hebben namelijk een cadeautje meegenomen uit Nederland, iets wat bijna een traditie aan het worden is. We lopen wat te snotteren en te kuchelen en hebben een beetje koorts. Niet heel erg allemaal alleen een beetje vervelend.
Binnenkort kom ik weer terug met een verhaaltje, heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten