Ja wat is dit nu... Geen ongelukje dat opgeruimd moet worden maar mijn zelfgemaakt zakdoeken voorziening en een hoestdrankje.
Hieronder het hospitaal. Ik ben nu een week onder de pannen maar nog steeds mist in het hoofd, snot in de neus, slijm in de longen en al de ongerechtigheid die je er maar bij kunt bedenken. Mijn voormalige buurvrouw Addy zou wel zeggen....'K ben het spuugzat'
Maar er zijn lichtpuntjes. 's Ochtends ben ik nu koortsvrij'. Volgens Gerrit, hij is tenslotte de persoon die praat vanuit kennis omtrent dit onderwerp, zou het goed zijn er even uit te gaan. Beweging stimuleert de afweer. Dus in de auto samen met de zelfontwikkelde zakdoeken installatie, en op naar Mariestad. We hadden er niet heel veel boodschapjes, mochten ze er al zijn geweest dan had ik ze vanwege de mist niet kunnen bedenken, naar ik meen waren het alleen brokken voor Gösta. Trouwens.... Gösta verzorgt mij goed en bewaakt het proces uitstekend, geen op of aanmerkingen daaromtrent. Kom ik 's ochtends beneden dan word ik (ik heb dan net gedoucht) helemaal besnuffeld. Mijn gezicht daar staat hij het langst bij stil daarbij vindt dus nogal wat dataverwerking plaatst. Vervolgens gaat hij slapen en wanneer ik dan na het ontbijt mijn plek in het hospitaal inneem ligt hij de hele dag bij mij!!! Af en toe onderga ik dan weer een snuffeltje soms vergezeld van een likje.
Maar weer terug naar de hoofdlijn van dit stukje, de trip naar Mariestad. We hadden er dus niet heel veel te doen. Zo konden we nog even naar de loppis met onze, al langere tijd uitstaande twee zoekopdrachten namelijk een glaasje voor mijn mini olielampje en een boek van Kristine Ohlsson. Beide hebben we niet gescoord. Toen we terugliepen naar de verderop geparkeerde auto (Je weet wel de Volvo XC 70, D5 door mij ook wel 'de vervuiler' genoemd, bespraken we de rest van de agenda. We gingen naar de dealer om te kijken naar het interieur van één van de auto's. We hadden die betreffende auto gehuurd in Nederland maar kregen helaas een andere, een upgrade. We willen namelijk heel graag kunnen inschatten of er plaats is voor Gösta in de begageruimte van dat type. Want we willen hem soms toch wel graag mee kunnen nemen. Gerrit had al enig voorwerk verricht en wanneer ik soms een vraag stelde aan de verkoper, die al eventjes op ons afkwam lopen, wist hij het antwoord al op mijn vraag. Gelukkig had hij ook zelf nog een paar vragen want anders sta je daar ook zo verlegen tegen elkaar op te kijken. De verkoper had niet alleen antwoorden op de vragen hij had ook auto's staan. Die hebben we bekeken. We mochten ook wel even weg voor een 'provkör' maar dat hielden we net nog even af. Mooie auto's en ik had er al eentje uitgezocht en die hadden we zomaar kunnen kiezen. Dat deden we niet omdat ik vanwege de mist in mijn hoofd ook niet 100 punten (toerekeningsvatbaar) ben. Terug in de auto vroeg ik nog aan Gerrit waarom we hem niet kochten. Wel hij wilde eerst vanavond nog even verder kijken bij andere garages in de buurt. De betreffende auto was Grijs, donkergrijs, ik vind een ander kleurtje eigenlijk net iets vriendelijker.
's Avonds thuis vond hij diezelfde auto in het kleurtje van mijn keuze. Die auto is nieuw met 0km op de teller maar van vorig jaar. Dit type krijgt een aangepaste naam om duidelijker te maken dat het om een elektrische auto gaat. XC wordt dan EX maar zover we het nu kunnen overzien blijft de auto grotendeels hetzelfde. Wat er verandert is dat de EX-en allemaal achterwiel aangedreven worden, heb je een twin (twee motoren) dan heb je aandrijving voor en achter. De XC, kun je kopen (het gaat dan over de batterij) met een normale range (aandrijving voor) en een extended range (die laatste daar kun je dus iets verder mee komen op een batterij en is dan aangedreven op de achterwielen). Dat laatste dat willen we graag. In Vara, dat is een stadje op afstand voor ons, hadden ze een nieuwe staan, de laatste XC uit de voorraad, en die kwam met een speciale prijs in de showroom. Je voelt em al aankomen. Wij erheen vandaag, weer zonder koorts maar nog wel productief hoesten en snuiten. We maakten een proefrit en kochten de auto. Een groene (mosgroen) met een zwart dakje. Veel kleiner dan onze luxe XC 70 maar dat is een bewuste keuze. Eerst maar even een foto van onze auto.
XC 40 plus EDT extended range single motor
Schoner rijden dat is de drijfveer van deze actie, die geen impuls was maar waar al de nodige avonden van studie aan vooraf zijn gegaan. We hebben nu onze fantastische kleinkinderen en kijkend naar hen wil je
zo graag dat zij kunnen genieten van een mooie en liefst schone wereld. En dat wil ik niet alleen voor onze eigen 'schatten der aarde' maar ook voor alle en voor de wereld zelf! Nu kunnen we heerlijk tuffen op schone energie, opgewekt in onze zonnepanelen, tenminste zo stel ik het me voor :-)
Na de aankoop, waarbij we overigens niets hoefden te tekenen omdat het scannen van het rijbewijs voldoende was om ons hele doopzeel in het systeem te doen verdwijnen, reden we terug naar Skövde. Daar hebben we ook nog in de loppis gezocht naar de twee zoek-items maar ook daar hebben we niets gevonden. We hebben er wel een klein hapje gegeten.
Het was een mooie dag, kijk maar.
Op sommige plekken ligt net als in Noord Nederland een beetje sneeuw. Het is winters.
Met een beetje geluk heb ik morgen of overmorgen de 'voeten weer onder het gat'. Vandaag zei Gerrit dat zijn luchtwegen een beetje onrustig aanvoelen. Ik hoop maar dat we mijn verjaardag (vrijdag a.s.) kunnen vieren. Ik heb tenslotte de kleur groen van de auto als verjaardagscadeau gekregen. Wie kan dat nu zeggen dat je een kleur krijgt als cadeau, hoe origineel, en dan ook nog groen!
En dan gaan we het zo doen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten