Van het slimme onbewuste naar appelmoes met vanillesaus....

Een paar jaar terug las ik van Ap Dijksterhuis het boekje getiteld 'Het slimme onbewuste'. Een zeer lezenswaardig boekje overigens. Hij stelt hierin de overtuiging, die wij mensen hebben over het handelen uit een vrije keuze, ter discussie. Met een aantal overtuigende argumenten maakt hij duidelijk dat ons onderbewuste informatie verzamelt en vervolgens met die informatie tot een besluit komt. Wanneer dit besluit is gemaakt wordt het naar het bewuste geleid en vervolgens denken wij dat we zelf op dat moment een vrij keuze hebben gemaakt. Maar zo werkt het dus niet aldus Ap Dijksterhuis, ons onderbewuste dat overigens ook een veel grotere processor heeft dan ons bewuste dus veel meer informatie kan verwerken, doet het werk en komt tot een beslissing.

Dit zou dus betekenen dat wanneer je een dilemma heb of een belangrijke beslissing moet nemen dat je er dan voor moet zorgen dat je alle ingrediënten voor het nemen van die beslissing moet verzamelen zodat het onbewuste hiervan kennis kan nemen het de informatie kan gebruiken, wanneer jij een nachtje slaapt, om tot een beslissing te komen. 

Ooit heb ik eens aan den lijve ondervonden dat het zo werk. Dat was namelijk toen ik nog psychologie studeerde. Voor mijn studie moest ik een hele kluif statistiek vakken doorlopen, niet echt mijn hobby. Het kostte me veel moeite. Op een gegeven moment was ik tot aan het laatste statistiek vak toegekomen en kreeg ik hiervoor een moeilijke opdracht mee naar huis die ik met behulp van een statistiek programma, voor de kenners onder ons SPSS, tot een goed resultaat moest brengen. Vol goede moed begon ik 's ochtends aan mijn opdracht, 's middag was ik er nog mee bezig en 's avonds had ik de opdracht nog niet tot een bevredigende afronding weten te brengen. ' s avonds alle stappen weer opnieuw doorlopen en nog wilde het niet lukken met de opdracht. Toen het uiteindelijk drie uur 's nachts was stuurde Gerrit me naar bed, onder vermelding van dat ik teveel verkokerd was en afstand moest nemen. Onder protest deed ik dit ervan uitgaande dat de opdracht me niet zou lukken. Na een paar uurtjes slapen werd ik wakker en wist ik het antwoord van de opdracht. Ik ben uit bed gestapt en heb SPSS opgestart, heb mijn gegevens ingevoerd zoals ik ze op dat moment in mijn hoofd had en....... kreeg de goede uitkomst van mijn opdracht. Blijkbaar is mijn onderbewuste tijdens mijn slaap met alle ingrediënten aan het werk gegaan en heeft het de uitkomst gegenereerd en naar het bewuste doen komen.

Ik kom hierop omdat er op dit moment ook een dilemma speelt welke tot een oplossing moet komen

namelijk de vloer van onze keuken. Ik schreef hier al over in mijn vorige blog. Mijn lieve voormalige buurvrouw Klasien, schreef al in een reactie op dit bericht dat het wel goed zou komen met de keukenvloer, waarschijnlijk is zij zich ook bewust van het slimme onbewuste :). In elk geval zijn we gisteren naar Skövde gereisd om in alle winkels waarvan wij op dit moment weten dat ze vloeren verkopen ons te informeren over het aanbod. We konden op het laatst geen vloer meer zien. Greetje was al afgehaakt en ging zich verdiepen in behangetjes welke in diezelfde winkels ook worden aangeboden voor verkoop. Een beetje mosterd na de maaltijd omdat we het dilemma van het behang in de vorige vakantie al tot een oplossing hebben weten te brengen, maar goed... Telkens zeiden Gerrit en ik tegen elkaar dat we geen keuze hoeven te maken maar dat het uitsluitend gaat om het vergaren van informatie. We gaan er nu vanuit dat binnen korte tijd er helderheid ontstaat over de keuze voor een keukenvloer. We wachten rustig en nieuwsgierig af wat ons onbewust naar het bewustzijn laat komen. 

 Om het onbewuste nog iets meer tijd te gunnen ben ik vanmorgen nog voor het ontbijt begonnen met het verwerken van de appeltjes. Hiervoor hadden wij gisteren bij de JULA een äppleskalare aangeschaft. Dat is een machientje dat appels kan schillen en tegelijkertijd het klokhuis er ook nog uit kan snijden. Ik heb de appeltjes lichtjes gekookt met een beetje kaneel en vanille en geleisuiker. Bij de IKEA had ik eerder al 10 weckpotten gekocht. Die moest ik eerst uitkoken, daarna de gekookte appeltjes erin, afsluiten en dan weer in een pan met kokend water om de lucht nog uit de pot te persen. Gelezen op WIKI how. Gerrit herinnerde zich nu ook weer dat zijn moeder een erg grote weckketel had waar meerdere potten tegelijkertijd in ondergedompeld konden worden alvorens ze in de kelder kwamen te staan. Maar afwachten of dit hele proces tot het gewenste resultaat gaat leiden.

Ziet het er niet heerlijk uit.

 Omdat we ook een perenboom hebben, dat schijnt zelf zo zei de arborist de oudste boom in onze tuin te zijn, heb ik van de kleine peertjes die hieraf vallen ook een klein potje peertjes kunnen wecken. Maar het loont niet met de peertjes, ik snij er meer af dan dat er overblijft.

Het eindproduct kant en klaar.

 Ik had in Skövde ook mooie etiketten gekocht om op de potten te plakken. Wanneer we nu over een paar jaar een pot aanspreken, we eten namelijk niet zo heel vaak appelmoes, dan weet ik uit welk jaar die komt. Overigens vergeet ik te vertellen dat Gerrit voor een heel groot deel de bediening van de äppleskalare voor zijn rekening heeft genomen, zo kon ik me concentreren op het inmaken van de appeltjes. In totaal heb ik nu 10 potten met appeltjes en heeft Greetje inmiddels de volgende mand appels alweer geplukt. Ik weet niet waar ik er mee heen moet. We kunnen ook niet dagelijks appeltaart eten. Ik leg ze geloof ik maar op een krant in de kelder.
Na de appels en het ontbijt wilde Gerrit naar Hjo.. Ik snap wel waarom...... We moeten nog een klusje doen in de keuken voordat de murare komt met de Karl Johan. Gerrit ziet daar wat tegenop en dacht....vandaag maar naar Hjo. Greetje had geen zin, ze heeft vandaag een soort bankhang dag. Op het moment van schrijven van dit blog hangen Greetje en ik samen in de bank in de keuken. Omdat ik eigenlijk wel met de keuken zou willen starten vandaag hebben we Hjo laten schieten en heeft ook Gerrit zich vol overgave op de klus gestort. Wat er gedaan moet worden.... Wel het plafond moet wit geschilderd worden, dus eerst schuren, grondverf en afllakken en het oude glasvezel behang moet van de muur worden verwijderd omdat er nieuw behang op komt. dit betreft voor nu nog niet de gehele keuken maar uitsluitend het hoekje van de Karl-Johan.

 Terwijl Gerrit en ik druk bezig waren met het maken van rommel in de keuken begon Greetje met de voorbereiding van het avondeten. Ik moet zeggen....toen was de chaos compleet. Zie zelf maar.

De chaos compleet...

Maar het is droge rommel zou mijn moeder wel zeggen en het was dan ook weer snel opgeruimd. We hebben ook vandaag weer heerlijk vegetarisch gegeten. Het menu bestond uit Calzone, dat is een soort pizza pannenkoek gevuld met groente en een lauwwarme salade. Overheerlijk!!! En omdat het toch al uit de hand loopt met het eten hebben we als nagerecht appelmoes met vanillesaus en slagroom gegeten.

Na de vakantie maar weer vaak van Zwaagwesteinde naar Dokkum fietsen dan komt het hoop ik wel weer goed.