Een fietstocht naar 'Lilla Edet'.....

In onze taakverdeling zit dat Gerrit 'het weer' doet. Hij had me erop voorbereid dat het zondag een wat druilerige dag zou worden. Bewolkt met regendrupjes onder de wolkjes. Toen we aan het ontbijt zaten en over het Vångdalen uitkeken bleek dat de realiteit anders was. Er scheen een heerlijk zonnetje en het was windstil. Na een nachtrust van 10 uur! tijd voor een fietstochtje dacht ik. Dus koffie met wat lekkers in de tas, fietskaart mee en fietsbanden oppompen, zo gaan we op weg. Onze eerste stop is al na 3 km bij Näs. Ook nu was het er weer wonderschoon!!. We hebben er lekker eventjes op een bankje gezeten met een kopje koffie en wat lekkers erbij. Het was er druk, er zat nog een wat ouder echtpaar, niet iets jonger als wij :) en er waren Duitsers aan het waterskiën. Na een half uurtje zijn we verder gefietst, een bospaadje in. In het bos begint de heide al te bloeien, zo mooi!

Het was eventjes zoeken waar we precies moesten zijn maar uiteindelijk vonden we het weggetje wat ons bracht bij een badstandje waar we een aantal jaren terug per toeval ook uitkwamen en waar het prachtig vertoeven is aan de noordpunt van het Viken. Het Viken en het Unden zijn twee grote meren in deze omgeving. Ik heb me laten vertellen dat het Unden op sommige plekken 900 meter diep is. Van het Viken weet ik het niet.

Bij het badstrand was nog het restant van een luxe zomerverblijf afgemeerd. Met dakterras en voor- en achter terras afgezet met poortjes met kettinkjes en luxe entre.

Met water zo helder.....

Nieuw was het haventje, kun je ook zien aan de jonge boompjes die als afschutting zijn geplant.

We vervolgden onze fietstocht langs het bospad ongeveer 3 km en kwamen toen aan bij een open overnachtingshut waar we vorig najaar ook met Suzanne zijn geweest. Vroeger hebben we ooit eens in zo'n hut geslapen, Gerrit en ik waren toen, 1976, met mijn ouders vakantie aan het vieren in Zweden en we wilden het eens uitproberen in zo'n hut te slapen. Het was niet toe doen. We werden opgegeten door de muggen, ondanks het kampvuur voor de hut. We zijn destijds midden in de nacht weggevlucht. Vandaag hebben we lekker even op een bankje gezeten en een appeltje gegeten.
Viken en Unden

Na weer drie km kwamen we bij Sätre. Dat is een klein dorpje dat ligt op de verbinding tussen de beide meren Viken en Unden. In Sätre treffen we deze houten pijp aan waar water doorloopt. De verbinding wordt gebruikt voor het opwekken van stroom.

We hebben er een poosje omgelopen en de stroomopwekking bekeken en zijn toen verder gefietst naar 'Lilla Edit'. Op de kaart staat dit aangegeven als een monument. Lilla Edit bestaat uit 1 huis, waarin in vroegere tijden 4 gezinnen hebben gewoond.

En een soort fabriek waar hout werd verzaagd en beendermeel werd geproduceerd als meststof.

De houtzagerij en beenstamperij werd aangedreven met stoomkracht.

Op de foto hierboven zie je een palingval. We hebben er even ingekeken, er zat deze keer geen paling in. Ook hierbij een uitleg over hoe het werkt.

Een prachtige plek om eventje rond te lopen en je een indruk te vormen van hoe het hier in vroegere tijd is geweest. Het ziet er nu lieflijk uit, dat zal voorheen anders zijn geweest. mensen zullen hard hebben moeten werken voor de kost. De houtzagerij in Lilla Edit is van groot belang geweest voor de aanleg van het Göta kanal.

Verder fietsend treffen we dit huis aan. Het staat te koop! Dus als je een plekje zoekt waar het helemaal stil is en waar je helemaal tot rust kunt komen, dan is dit wellicht je plek.

Nog even een foto waar Jan van Nel helemaal blij van wordt. Gerrit fietste er bijna overheen. Een Hazelworm. Slang is eigenlijk niet de goede benaming. Het is een pootloze hagedis die naaktslakken en regenwormen eet en kruipt als een slang.
Lilla Edit was onze laatste stop, daarna zijn we haar huis gefietst. Het was een schitterende tocht! Aan het plukken van mijn rode bessen kwam ik vandaag niet meer toe, die hangen nog rustig te wachten. Dat komt wellicht een andere keer.