Daar staan ze dan de 'vrienden voor het leven'. Twee jaar geleden zouden ze al komen Th. en M. Maar de pandemie gooide roet in het eten. We moesten even wachten. Nu kijken we terug op een geweldige week met elkaar. We hebben vooraf niet kunnen bevroeden dat het zo gezellig zou worden.
Eerst even iets over de context. Gerrit en Th. zaten bij elkaar in de klas op het Lienward College in Leeuwarden. Het was de eerste lichting van de nieuwe Mammoet wet. Het was een bijzondere klas met daarin veel kopstukken. Gerrit en Th. fietsten vaak samen naar en van school, Th. woonde in Leeuwarden en Gerrit moest nog net een eindje verder fietsen naar Britsum, een klein dorpje vlak bij Stiens.Later studeerden ze samen in Groningen. Gerrit deed geneeskunde en Th. studeerde economie. Daar in Groningen leerde ook ik Th. kennen en later ook M. We hebben altijd contact gehouden. Zoals zo vaak was dat in de tijd van een opgroeiend gezin met jonge kinderen minder intensief maar zeker de voorbije 10 jaar met een zekere regelmaat. Ons contact is altijd erg prettig en we hebben elkaar ook altijd veel te vertellen.
En nu waren ze bij ons! Iets wat we heel bijzonder vinden want we wonen niet meer naast de deur. Het is nu toch zo'n 1100 km autorijden. We zijn nu allemaal met pensioen dus de tijd ervoor is er. Ik had een lekkere (als ik dat zelf mag zeggen) Buddapestbakelse gemaakt als traktatie bij de ontvangst vorige week zaterdag.
Ja en dan de week..... Een week lang zijn we nog nooit bij elkaar geweest dus je denkt van tevoren wel even over hoe het zal gaan zo een week met elkaar. Wel de week was tekort voor alle verhalen. We begonnen onze dagen met Gerrit's wereldberoemde ontbijtjes, we zaten aan tafel van half tien tot twaalf uur. Daarna gingen we wandelen en ook daarvoor namen we de tijd. Soms kwamen we half vier weer thuis. Wandelen in onze omgeving naar Näs, naar het Vikenmeer, naar het uitzichtspunt. Want dat vonden we leuk, om aan hen onze leefomgeving te laten zien.
We gingen ook een dagje naar Örebro, naar Wadköping (dat is een stadsdeel met oude huizen uit de binnenstad). En we maakten daar een wandeling door het stadscentrum. Altijd prachtig!
Natuurlijk dronken we in het oude stadsdeel een kopje koffie en bezochten we er ook het winkeltje 'The house of taste' waar je de heerlijkste mediterrane producten kunt kopen. We liepen in het centrum van Örebro langs de Sankt Nikolai kyrka., die we deze keer geopend aantroffen en die we zodoende nu ook eens van binnen konden bekijken.
Nog even genietend van het prachtige uitzicht over het Vångdalen. Hoe mooi!
Vanochtend zijn ze weer vertrokken en dat voelt nu leeg! Wat hebben we het bijzonder gehad met elkaar. De verhalen waren bijna langer dan de dagen. Het allermooiste van dit bezoek was het bij elkaar zijn en het delen. Nu ze weg zijn praten Gerrit en ik over de herinneringen om zo het gevoel van leegte wat te verdrijven. Maar de balans komt wel weer terug, dat weten we inmiddels. Beiden vinden we het een heel leuke 'traditie' :-) zo'n bezoek. We hopen elkaar waar dan ook snel weer te treffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten