Een mooie H.C. Kranenburg in Mariestad.......

Afgelopen dinsdag waren we al eventjes in Mariestad omdat we daar een aantal dingen wilden gaan doen. Suzanne moest iets gaan regelen bij Skatteverket, we wilden graag eventjes naar de kringloopwinkel of Loppis zoals die in het Zweeds heet en ik wilde even naar een behangetje voor de woonkamer kijken. We dachten een gevuld programma te hebben in Mariestad maar niets was minder waar. Skatteverket is dicht op dinsdag evenals de kringloopwinkel. Het enige wat we hebben gedaan is wat boodschappen halen voor het avondeten.
Woensdag dus opnieuw afgereisd naar Mariestad. Als eerste naar Skatteverket gegaan. Daar moesten we lang wachten, veel oude en nieuwe Zweden hadden daar zaken te regelen, het was er erg druk! Ik heb er geen foto genomen, iedereen doet daar zo zijn of haar prive dingen en dat wilde ik niet fotograferen, dat leek me ongepast.

Toen Suzanne aan de beurt was kon ze heel goed in het Zweeds haar verhaal doen en Gerrit en ik stonden erbij te glunderen. Een half uurtje later was ze daar klaar met haar dingen. Ondertussen hadden we alle drie wel zin in een kopje koffie en een lunch. Het restaurant waar we meestal naar toe gaan was er niet meer. Het pand waarin dit gehuisvest was wordt gerenoveerd zoals veel objecten in de stad. Mariestad krijgt blijkbaar een soort facelift. Een andere keer kom ik met foto's hierover, die ben ik vergeten te maken, wellicht omdat ik zin had om naar de loppis te gaan. Voor het eerst in het nieuwe jaar was deze weer geopend. We hebben er heerlijk rondgekeken. Gerrit ook! Sinds hij in Amsterdam een prachtige aquarel vond van een bekende Nederlandse kunstenaar Theo Swagemans waarvoor hij maar 10 euro hoefde te betalen en die bij navraag wel 500 euro waard bleek te zijn, werpt hij in elke loppis die wij bezoeken een kritische blik op de aangeboden schilderijen. Zo ook gistermiddag! Op een gegeven moment trekt hij mij aan mijn jasje en zegt: ' Kijk.....hoe vind je dat schilderij'. Ik zie een prachtig geschilderd werk hangen met als afbeelding Parijs. Het werk blijkt van H.C. (Hendrik-Cornelis) Kranenburg te zijn. Nu had ik daarvan nog nooit gehoord maar Gerrit had het eventjes opgezocht. Hier eerst het schilderij en de kunstenaar.

Hendrik Cornelis Kranenburg (1917 - 1997)

Over de kunstenaar vond Gerrit nog de volgende informatie:

Hendrik Cornelis Kranenburg, kunstschilder, werd geboren in Amsterdam op 5 december 1917. Hij woonde en werkte in Amsterdam en ging in 1943 in Laren wonen. Hendrik Cornelis Kranenburg studeerde tussen 1938 en 1942 aan de Rijksacademie te Amsterdam bij J.H. Jurres en W.H. van de Berg. Hij verwierf een prijs voor portretschilderen en een toelage uit het Davidsfonds (Arti en Amicitiae te Amsterdam). Kranenburg tekende met pen en pastel, etste en lithografeerde. Hij is het meest bekend geworden om zijn olieverfschilderijen. Meestal waren het weidse landschappen, monumentaal met een rijk kleurenpalet. De verf werd dik op het doek gezet met grove penstreken, hetgeen dikwijls een meer dan een eendimensionale indruk maakte. Zijn stijl had veel weg van de door hem zeer bewonderde schilder W.G.F. Jansen. De grootse wolkpartijen boven het landschap of het stadgezicht zijn een lust voor het oog en verraadt ook de invloed van de Haagse school. Hij was een bezeten schilder die een grote productie had. De schilder H.C. kranenburg vereenzelfzigde zich met het object waar hij mee bezig was. Daarnaast was H.C. Kranenburg niet alleen een begaafd schilder maar had ook grote kwaliteiten als pianist. Muziek inspireerde hem bij zijn schilderkunst. In 1964 vertrok H.C. Kranenburg naar Bergen op Zoom. H.C. Kranenburg overleed op 31 januari 1997. Hij werd tachtig jaar oud.

Het was dus niet zomaar een schilderijtje maar dat hadden we ook al gezien.

We vonden het een mooi schilderij, knap gevonden zeiden Suzanne en ik nog tegen Gerrit. We liepen de loppis uit zonder schilderij. Onderweg naar de behangwinkel realiseerden we ons dat het toch eigenlijk wel een heel mooie vondst was die wij hadden laten hangen zonder hiervoor eigenlijk een goede reden te hebben. Snel zijn we daarom teruggegaan om het in tweede instantie toch te kopen. 

Nu hangt het bij ons in de hal. Een ereplaatsje mooi boven de bank.