Tiveden, Tived, Dan door de sprookjes en veel elanden vandaag

Het is zondag vandaag en op zondagen gaan wij vaak 'uit wandelen'. Dus niet wandelen in de buurt van ons dorp maar er even op uit. We hadden bedacht dat we naar Tiveden wilden gaan, naar de kleinere ingang bij Ösjönäs, om daar de kortere maar fantastische wandeling te maken langs het water. 

Toen we ons huis via de voordeur verlieten zagen we dit.... zoals verwacht. We kunnen wel weer opnieuw beginnen met bladruimen 😂

De chronologie van mijn verhaaltje raakt wat in de war want ik wil eerst vertellen over 'de belevenis' van de ochtend. Tijdens ons ontbijtje raakten we niet uitgekeken op alle vogeltjes die bij ons voederrestaurant komen eten. We zien koolmezen, pimpelmezen, een matkop of een glanskop (we kunnen deze twee niet goed onderscheiden) een ringmus, de grote bonte specht, de boomklever en in de esdoorn  zitten momenteel veel (Noordse) Goudvinken. Die hebben we elk najaar. Wellicht dat ze een beetje van het noorden naar het zuiden trekken voor het vinden van voldoende voedsel. Toen we uitgekeken waren en net klaar waren met het afruimen van de tafel riep Gerrit opeens....'Kom hier met je fototoestel (dat is gewoon mijn telefoon, maar goed) We keken uit het raam van de keuken en wat loopt daar zo'n beetje in onze achtertuin.....

Wat een schitterend gezicht toch weer, zo'n moeder eland met een kalf. We hadden op het Undenäs forum al gelezen dat er een moeder met kalf in de buurt was gezien en op het forum wordt dan gevraagd om voorzichtig te rijden. Nu doen wij dat altijd wel gelukkig. 

Dat was al een hele belevenis, het was alweer een aantal jaren geleden dat we op die plek elanden hebben zien lopen. Daarna deden we onze jassen aan om in de Saga naar Tiveden te rijden voor onze wandeling. Wat was het daar toch weer prachtig. We zeiden tegen elkaar, 'het maakt niet uit welk jaargetijde je hier komt, het is altijd mooi'. Het was bijzonder rustig in Tiveden en zo stil! Je wordt er helemaal rustig van. 

We parkeerden op de parkeerplek een kleine kilometer voor het bezoekerscentrum bij Ösjönäs. De gekozen wandeling is namelijk niet erg lang en zo kunnen we er een paar metertjes aan toevoegen.

Na de wandeling reden we nog door het Dorpje Tived op zoek naar de koffiebranderij. Die vonden we op een plek waar we het niet verwachtten. Je kunt er ook koffiedrinken maar nu, zo buiten het seizoen, was het gesloten.

We reden weer terug richting Undenäs en besloten even in de 'sprookjes' te gaan kijken. Zo noem ik de plekken die je tegenkomt wanneer je de hoofdweg verlaat. Doe je dat dan kom je de mooiste stukjes Zweden tegen. Prachtige huisjes, kleine dorpjes of gehuchten. Eenvoudig maar prachtig.

Ineens zien we aan de kant van de weg drie elanden staan. Zo op de scheiding tussen bos en weiland. Dat zijn hun favoriete plekken. Het was een moeder met twee kalven.

altijd goed opletten want je rijdt ze zo voorbij

Wij bleven even stilstaan aan de kant van de weg, reden nog een stukje achteruit om de elanden beter te kunnen zien. Daarna hebben de elanden en wij zo'n tien minuten naar elkaar staan kijken. We waren verwonderd dat ze niet wegliepen!

er blafte vanuit de verte een hond, de ogen op ons gericht, de oren op de hond

Toen er achter ons een auto naderde die ook wel even wilde genieten van dit tafereel, zijn wij doorgereden. Wat was het mooi!

Eventjes verderop zagen we een groep schapen lopen. Ja, wanneer je net drie elanden hebt gezien dan is een schaap een schaap. Maar toch stonden we ineens weer stil. Gerrit zag een schaap verstrikt zitten in het gaas van de afscheiding van het stuk land. Hij stapt uit de auto, doet zijn handschoenen aan en loopt naar het schaap toe. Dat wilde natuurlijk weglopen maar dat ging niet. Wel lukte het hem het voorste deel van zijn kop weer uit het gaas te trekken maar de rest bleef steken op de hoorns. Ik was van plan er even een filmpje van te maken maar voordat ik er erg in had was de klus al geklaard. Gerrit had de ene hoorn vastgepakt waardoor het schaap zijn kop scheef trok. De andere hoorn kwam toen vrij uit het gaas waarna Gerrit de vastgepakte hoorn door het gaas kon laten gaan. Snel liep het schaap toen weer naar zijn soortgenoten toe. Wat een heldendaad 😀 Fijn voor het schaap! Die hoorns..... het staat mooi maar het is niet handig wanneer je van die dingen op je kop hebt die naar achteren groeien.

Wel een dag vol met belevenissen. Heerlijk!

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd.......