Vandaag hebben we een prachtige rit gereden over een bergpas met de klinkende naam Col du Bonhomme. Dat is een bergpas (949m) over de Vogezen. Eén keer was de pas zelfs opgenomen in de Ronde van Frankrijk, ik meen 1947. Bovenop de pas hebben we in één van de twee restaurants een hapje gegeten om even stil te staan bij dit moment.
Na de pas te hebben gereden gingen we over allerlei binnenwegen naar Vic-sur-Seille. Het was een mooie rit met vele vergezichten en door leuke stadjes en dorpjes.
De camperplaats van het stadje Vic-sur-Seille is een verrassing. Schoon en netjes en goed onderhouden. Alleen de aanmeld terminal deed het niet. We reden door de uitgang naar binnen, hebben stroom, en kunnen vuil water lozen maar niet betalen. Water verkrijgen lukt ook niet omdat we geen code uit de terminal hebben gekregen. Hoe dat moet met betalen daar moeten we nog even over nadenken.
Vic-sur-Seille ligt in het noordoosten van Frankrijk in de streek Saulnois. De oorsprong van dit stadje gaat terug tot in de Romeinse periode en dat is de periode dat hier de zoutwinning een belangrijk deel van de economie ging worden. In de Romeinse tijd heette het stadje 'Vicus Bodatius', een naam die aanduidt dat de plek moerassig was. De voornoemde winning van zout bleef tot in de middeleeuwen een belangrijke bron van inkomsten.
Vanaf de 12e eeuw werd 'Vic' een belangrijk bezit van de bisschoppen van Metz. Een van hen liet hier een machtig kasteel bouwen en de stad werd door die bisschoppen versterkt met stadswallen, poorten, torens en verdedigingswerken. Redenen hiervoor waren zowel economische als militaire en niet direct religieuze.
De bisschoppen van Metz waren niet alleen kerkelijke leiders maar ook wereldlijke vorsten. Iets wat we al eerder tegenkwamen in de beschrijving van de geschiedenis van stadjes op de Romantische Route in Duitsland. Die prins-bisschoppen hadden grondbezit en bestuurlijke rechten. Vic-sur-Seille werd door hen gekozen als één van hun kernbezittingen, het werd de hoofdstad van het door hun geregeerde gebied.
In de Middeleeuwen ging het goed met inkomsten uit zoutwinning, de wijnbouw en ook kunst en religie. Het stadje heeft dan ook een grote kerk die al in 849 wordt genoemd. In 1300 wordt de Romaanse kerk omgebouwd in Gotische stijl.
Wanneer ging het mis met de welvaart? Wel de macht van de Prins-Bisschoppen werd uitgedaagd toen drie bisschoppelijke gebieden, dus daar waar de prins-bisschoppen regeerden ( Metz, Toul en Verdun), zich aansloten bij Frankrijk. De wereldlijke macht werd daarmee weggenomen bij de bisschoppen.
Vanaf de Franse Revolutie, eind 18e eeuw, begon het kerkelijk en economisch af te takelen. De zoutwinning verzwakte en stopte uiteindelijk, er was weinig industrie, Vic was grotendeels agrarisch en in WO I werd het gebied van Lorraine door Duitsland geannexeerd en na die oorlog weer aan Frankrijk teruggegeven. Tijdens WO II werd de stad getroffen door de Duitse bezetting, inwoners werden gedeporteerd en er vonden vernielingen plaats van o.a. de synagoge van de Joodse gemeenschap.
Wij maakten een wandeling door Vic-sur-Seille zonder kennis te hebben van bovenstaande informatie. We treffen een stadje aan dat in desolate toestand verkeert. Daar doorheen kijkend zien we dat er een rijk gevulde geschiedenis moet zijn geweest. We zien de delen van een stadsmuur, de monumentale kerk, grote en rijk versierde huizen. Dat alles maakt een mens nieuwsgierig vandaar mijn zoektocht in de geschiedenis van dit stadje.
Het goede nieuws is dat sinds 2022 het stadje een speciale status heeft gekregen als 'Monuments Historiques'.
Huizen zoals deze worden nu naar ik hoop dan weer in hun oude luister hersteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten