We vinden het altijd heel leuk om op Earnewald te staan. Het is het dorpje van ons verre verleden. Ik woonde toen in Grou en Gerrit en ik gingen zomer's vaak zeilen met onze zeilboot. Zodoende kwamen wij vaak in Earnewald. Eerlijk is eerlijk, Grou heeft een bijzonder plekje in mijn hart maar ik voel me fijner in Earnewald. Het Frysk is er nog de voertaal en de sfeer en het karakter van het dorp zijn heel goed bewaard gebleven. Dat mis ik in Grou, dat was vroeger een 'rood' dorp, een dorp waar arbeiders woonden die werkten bij Halbesma en Stork. Loop je nu door Grou dan is daarvan weinig meer te herkennen. Het is overal goudkust geworden, aan de waterkant zijn kleine pitoreske zomerhuisjes verbouwd tot grote gedrochten. Op het terrein van Stork, gelegen direct aan het Pikmeer, staan nu kapitale huizen. Wat zou het mooi zijn geweest en passend in het dorp wanneer daar ook voor een deel sociale woningbouw had plaatsgevonden of betaalbare koopwoningen. Over sociale woningbouw.... menige straat oogt er als een achterbuurt. Ik mis de harmonie, de samenhang de afstemming. Wel ik kan nog wel even doorgaan met het ventileren van mijn beschouwingen over het dorp in mijn hart. Je snapt, het heeft een warme plek in mijn hart maar mijn hart ligt er niet meer. Overigens is dit mijn persoonlijke mening en wil ik duidelijk zeggen dat ik niemand wil kwetsen met deze beschouwing.
Wij fietsten samen van Earnewald naar Grou, hadden er een paar boodschapjes en ons bleek dat het open kerkendag was net die zaterdag. We bezochten de Sint Pieter, waar we wel vaker in zijn geweest. Een prachtige kerk en grondig gerestaureerd. Er was veel informatie over de gedane restauraties voorhanden.
En voor het eerst in mijn leven kwam ik ook in 'De Vermaning', dat is de Doopsgezinde (schuil)kerk. Een pareltje van eenvoud en zo opgenomen in het straatbeeld dat het maar amper opvalt dat er een kerk is..
Ik werd er aangesproken door een oudere mevrouw. Ze vroeg me of ik wel eens eerder in de kerk was geweest. Ik moest ontkennend antwoorden. Ik vertelde haar dat mijn familie uit Grou komt en ook dat mijn moeder Doopsgezind was geweest. Dat vond ze bijzonder om te horen. Ik kreeg een kaartje met de afbeelding van de kerk en van het orgel. Toen ik in een boekje keek, geschreven door een Doopsgezinde predikant Ds. F.H. Pasma, en uitgegeven in 1968 , haalde ze een exemplaar uit de kast en dat mocht ik meenemen naar huis, omdat mijn moeder Doopsgezind was geweest. Dat was toch heel aardig. We keken er verder nog wat rond maar ja wat is er allemaal te zien in een heel eenvoudige kerk. Dus we besloten weer verder te fietsen naar de supermarkt voor onze boodschapjes.
Daar hadden we zomaar alweer een bijzonder moment! We troffen Gepke! Gepke woont in Grou en werkte bij Gerrit en zijn collega's in de huisartsenpraktijk in Dokkum. Ze heeft er geloof ik 45 jaar gewerkt!!!Dat was heel leuk om elkaar zo te ontmoeten. We hebben een poosje staan praten en zijn daarna ieder weer onze eigen weg gegaan. Wij met een hoofd vol gedachten over dit onverwachte treffen. Gepke ook wel, denken wij.
De volgende dag voelde ik me nog wel een beetje moe maar besloten we toch op de fiets te stappen. We fietsen namelijk op stroom en of je nu op je camping stoeltje zit of op het zadel van de fiets, dat maakt niet het meeste verschil wanneer je fietst op stand rood. Zondag fietsten we naar de 'Hooidammen'. Daar is een hotel aan het water en daar kun je heerlijk zitten met een kopje drinken en een stukje appeltaart.
Vanochtend (maandag werd ik wakker en voelde ik me een stuk beter!). Dat kwam goed uit want er stond een boottochtje in de planning. De weersverwachting voor vandaag is goed en we huurden een sloepje.
Het was heerlijk varen door de Saiterpetten, de Oude Venen, De Geeuw, De wijde Ee, langs Grou, over Goaiiengahuzen over het Grytmansrak en de Hooidammen weer terug naar Earnewald. Wat een mooie tocht en hoeveel herinneringen hier wel niet voor ons liggen. Heerlijk! Wat was dit een mooie dag!!
Hieronder de foto's:
daar staat Bosse in de verte
hier varen we door de Jansleat.
Oude Venen
Wat een mooie dag, die kunnen we weer bijschrijven!!
Morgen (dinsdag) vertrekken we uit Earnewald en reizen we naar Greetje en Eliot. We kijken ernaar uit hen weer te ontmoeten in hun nieuwe huis. Bovendien hebben we een afspraak staan voor Bosse. Die krijgt een Bearlock op de stuurstang. Bij ons kan het niet op de versnellingsbak omdat deze gerobotiseerd is. De stuurstang lijkt ons ook prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten