Hoe het verder gaat

Hoe ga je verder? Wel gewoon, doorgaan met de dingen die je normaal gesproken ook zou doen want in een hoekje gaan zitten kniezen daarmee red je het niet. Dus wij gaan verder. De woensdag, dat is de dag na het afscheid van Gösta kregen we een berichtje van Suzanne. Ze had die dag vrij genomen van haar werk, ze voelde zich zo verdrietig dat ze dacht.....'ik kies voor mezelf en stel het werk even uit'. We gingen met elkaar op stap en hadden met z'n drieën een heel mooie dag. We praatten veel over Gösta, deelden herinneringen en hadden het goed en genoten. Je merkt dat het helpt zo'n dag! 

De volgende dag (donderdag) zijn we eerst naar het Vikenmeer gelopen. Wat hebben we die wandeling vaak met hem gemaakt. Daar eenmaal aangekomen hebben we een poos over het meer uit zitten staren, soms met de tranen in de ogen. Wat missen we hem, wat willen we hem weer graag naast ons hebben zitten en in zijn grote bruine ogen kunnen kijken. De realiteit is dat dit niet meer kan. Dus na de tranen onszelf weer bij elkaar pakken en de aandacht richten op wat er om ons heen is.

Het waait hard en dat maakt dat het koud is maar ook wel lekker die wind. 

Onderweg naar het meer kijk ik naar de begraafplaats uit de ijzertijd. Wat mooi eigenlijk dat dit zo bewaard is gebleven. Ik vind dit altijd een heel mooi hoekje. Het geeft rust. Er staan nog meer van die stenen zoals je ze ziet op de onderstaande foto maar bij deze is de cirkel nog zo mooi intact gebleven. 

Het haventje heeft een opfrisbeurt gehad, de bootclub heeft er een nieuwe steiger gemaakt en de drijvers dobberen alweer in het water. Wij hebben hier een plek maar komen er al een aantal jaren niet aantoe onze boot in het water te laten. Ook deze zomer is volgepland met activiteiten. We melden dit dan aan de havenmeester die onze plek dan verhuurt aan iemand anders. Dat werkt mooi zo.

Weer terug van de wandeling zien we dat er al veel in bloei komt te staan in onze tuin. 

de appelboom

De violen staan ook prachtig. 

De hele dag werken we in de tuin. Gerrit maait het gras en trimt de kantjes en ik zoek de tuintjes schoon en doe hier en daar wat snoeiwerk. Een prima dag!

Onze achtertuin hebben we destijds toen Gösta nog een pup was helemaal  voor hem afgezet zodat hij niet meer zomaar de weg op kon lopen. We noemden de achtertuin altijd 'Gösta's paradis'. Vorig jaar hebben we de toegang tot zijn paradijsje nog verfraaid. We hebben er toen een boogje neergezet bij het toegangshekje en hebben aan elke kant van het boogje een mooie klimroos geplant. Die rozen doen het goed en lopen al helemaal uit.

We hebben afgesproken dat we dit deel van de tuin 'Gösta's paradis' blijven noemen. Wanneer we de urn met zijn as krijgen dan strooien we die hier ook uit. 

Vrijdag had ik nog een heel mooie dag met Suzanne want ook die dag had zij nog vrij en zaterdag hebben we Bosse van buiten en van binnen helemaal schoongemaakt en ingepakt. We gaan naar Nederland omdat we Greetje en Elliot gaan helpen met het woonklaar maken van hun nieuwe gebouwde huis in Dordrecht. Nu Gösta er niet meer is kunnen we de beslissing maken iets eerder te gaan. Anders had hij twee weken bij F en S zullen logeren, dat hadden we zo al afgesproken. We gaan nu eerst een aantal dagen naar Møn om uit te waaien en lekker te wandelen. Dat werd zaterdag nog even flink aanpoten want ons huis was ook wel aan een schoonmaakbeurt toe. Wel ...... samen sterk en alles is aan kant. Vandaag (zondag) zijn we vertrokken.

Dit deel van de reis is goed verlopen. Zes uur stonden we op de plek waar we willen zijn. Het is prachtig op Møn. Bij aankomst scheen de zon en alles is groen. De Seringen bloeien hier al en ook de Gouden-regen en Blauwe-regen en alle bomen staan al in het blad en het land kleurt er groen of geel.

We doen vlug even een paar boodschapjes bij de Brugsen en om zes uur staan we op 'ons' plekje op de camping. Daar kunnen we net nog even een klein uurtje buiten in het zonnetje zitten. Deze keer zit Gösta niet meer op zijn kleedje tussen ons in! Zo komen we onze vriend in onze gedachten en gevoelens nog steeds intensief tegen en we vinden het moeilijk te aanvaarden dat hij niet meer bij ons is. We gaan verder met ons leven, vergeten doen we hem niet, hij heeft een speciale plek in onze harten! Maar ons leven gaat door en we geven ons verdriet de tijd om milder te worden en om uiteindelijk meer naar de achtergrond te verdwijnen om daar een plek te krijgen bij alle andere verdrieten uit ons leven. Dit is dan mijn laatste blogpost waarin Gösta genoemd wordt. 

Uit de grond van ons hart willen we iedereen bedanken voor de lieve en meelevende reacties die we mochten ontvangen. Dat waarderen we zeer, het geeft een gevoel van verbondenheid met elkaar!

Heb het goed allemaal en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.......