We zijn weer thuis! Dinsdag zijn we vertrokken uit Dordrecht. We zijn eerst naar Winterswijk gereden om daar een bezoek te brengen aan 'Obelink'. Die laatste is een enorme Kampeerwinkel waar alles op het gebied van kamperen met tent, caravan of camper te koop is.
Wij hadden daar een specifieke missie namelijk de aankoop van twee kampeer stoelen en een klein opvouwbaar tafeltje als bijzet tafel. We zijn goed geslaagd en kunnen zo weer jaren vooruit met onze aankopen. De winkel van Obelink is zo groot dat we er wel drie uren doorbrachten. We dronken ook even koffie met een broodje in de koffiehoek van de winkel. De bediende daar had haar dag niet geloof ik. Gerrit en ik hadden een broodje uitgezocht en wilden ook nog graag een 'hotdog' hebben. Ik vroeg vriendelijk of we die er nog bij konden bestellen. Ze maakte er eentje klaar en daarom vroeg ik om een tweede. 'U zei van één' zei ze toen en keek mij verwijtend aan (dat laatste is natuurlijk een interpretatie maar toch.... Gerrit zag het ook). Snel maakte ze een tweede hotdog en hoorde ik haar ineens het eindbedrag van onze bestelling noemen. 'We willen ook graag iets drinken' zei ik tegen haar. Met een zucht nam ze die bestelling in ontvangst. Geen vraag over melk en/of suiker. Ik heb het maar zo gelaten maar Gerrit had zwarte koffie terwijl hij altijd koffie met melk drinkt.
Toen we aan ons tafeltje zaten zei Gerrit, die het zicht op haar had, 'ze lacht wel tegen de andere klanten, het zal hem aan jou hebben gelegen!' Ik probeerde me nog te verdedigen door te zeggen dat ik het toch heel vriendelijk vroeg. 'Nu lacht ze alweer ! hoorde ik Gerrit nog zeggen...... Maar verder vonden we het geen mooie winkel maar hadden ze er wel van alles en zoals gezegd, goed geslaagd.
Na ons bezoek aan Obelink reden we naar Wildeshausen. Daar stonden we net als op de heenreis wederom op de camperplaats. Wildeshausen heeft voor ons een speciale betekenis. Mijn ouders hebben daar op een kleine camping een paar jaar een vaste sta plek gehad voor hun caravan. Gerrit en ik gingen er in onze herfstvakantie wel eens naartoe. In 1982 is mijn vader tijdens hun verblijf daar plotseling overleden. Ik was toen net drie weken moeder van Henk. Inmiddels zit er bijna een mensenleven tussen die gebeurtenis en nu, zodat we zonder noemenswaardige bijgedachten nu op die camperplek in Wildeshausen kunnen staan. Ik heb er geen foto van gemaakt, heel bijzonder is de camperplaats dan ook niet maar je kunt er wel heerlijk rustig overnachten.
De volgende dag vertrokken we voor ons doen vroeg om zo de files bij Bremen en Hamburg te kunnen ontwijken. Bremen ging uitstekend maar Hamburg kostte ons toch wel een beetje extra tijd.
Deze keer hadden we eveneens file op de Öresundbrug. Daar is namelijk deels één rij-kant afgesloten. op de Deense kant van de Brug.
Het geeft zo de indruk dat we keurig afwisselend chauffeuren maar dat is een foute voorstelling van zaken. Meestal rijdt Gerrit! Ik kan prima rijden maar heb er niet veel plezier in. Maar ja, ik moet mijn vaardigheden wel op peil houden want 'wat je niet gebruikt dat verlies je'. Het laatste stuk van de reis verliep zonder problemen en om tien 's avonds waren we weer thuis.
Thuis is de natuur ontploft!!! Toen we vertrokken begon alles net een beetje uit te lopen maar nu is het buiten groen, groen en nog eens groen. Prachtig!! Onze tuin, die we voor vertrek zo perfect in orde hadden gemaakt, is in de weken van onze afwezigheid ook helemaal ontploft. We weten dus wel wat we moeten doen nu we weer thuis zijn. Echter voordat we in de tuin gingen werken vandaag hadden we eerst nog een grote blunder te doorwerken. Woensdagavond zei ik tegen Gerrit dat ik de volgende dag (donderdag 29 mei) graag eerst de urn bij de dierenkliniek op wilde halen. Toen we net waren vertrokken naar NL kreeg ik een bericht dat die urn daar stond en dat ik hem af kon halen. Het zat me niet lekker dat het afhalen zo lang op zich liet wachten en daarom wilde ik vandaag als eerste naar Skövde. We hadden eerst een boodschapje en zeiden tegen elkaar dat het erg rustig was in de stad. Het boodschapje was bij de bank en daar aangekomen vonden we de deur gesloten. Wij de openingstijden nog eens controleren en ja hoor, de bank hoorde op donderdag geopend te zijn. We begrepen er niets van en keken nog eens om ons heen, weinig mensen, sommige winkels geopend sommige winkels gesloten. Plotseling ging bij Gerrit het licht aan. 'Het is vandaag Hemelvaartsdag', tien dagen voor Pinksteren. Die laatste toevoeging had volgens mij in deze context geen betekenis maar samen concludeerden we dat we er geen seconde bij stil hadden gestaan dat het vandaag Hemelvaartsdag is. De dierenkliniek was eveneens gesloten, een reisje voor niks naar Skövde, terwijl we thuis zoveel te doen hebben. Gerrit, kampioen in omdenken, vond dat het wel goed was de werkzaamheden thuis gedoseerd te beginnen. Daar heb ik me ook maar bij aangesloten. Rustig en kalm zijn we weer naar huis gereden.
Gedoseerd beginnen maar één keer los hebben we tot negen uur 's avonds doorgewerkt. Als laatste heb ik nog de graskant voor ons huis afgestoken. Die kant komt elk jaar hoger te liggen omdat met het schoonschrapen van de weg in de winter als er sneeuw ligt, de sneeuw met 'grus' op de grasrand wordt geschoven. Daardoor kan het regenwater niet van de weg in de tuin lopen. Ik heb nu bij wijze van proef geulen gemaakt van de wegkant naar onze tuin. Eens zien of het werkt!
Alweer meer dan genoeg voor vandaag, Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!! Wordt vervolgd.....
Obelink, jaren geleden 1x geweest op volgens mij een tweede paasdag. Dat was tot nu toe gelijk de laatste keer. Wat een drukte.
BeantwoordenVerwijderenik vermoed zo dat het voor ons ook bij één keer blijft.
Verwijderen