Een witte kerst wordt het geloof ik niet dit jaar. Het is zelfs zo warm buiten dat ik tijdens onze wandelingen met Gösta de drang heb mijn winterjas uit te trekken. Het is de laatste dagen wat grijs weer en vochtig buiten. De dagen zijn ultra kort. We worden wakker, ontbijten doen wat dingetjes voor onszelf, wandelen met Gösta en daarna zien we de zon (wanneer die er is) alweer ondergaan. Je knippert een keer met je ogen en de dag is alweer voorbij. Best gezellig nu met al die lichtjes. Straks na de feestdagen verlangen we weer naar het licht maar voor nu is het goed zo. En .... de kortste dag zit er alweer op, we gaan alweer op naar het licht!
We hadden ook een primeur. Toen we zaterdagochtend wakker werden en in de badkamer even door het raam naar buiten keken zagen we in het weiland achter ons huis een kudde damherten staan. Zo ongeveer 10 stuks en een aantal kleintjes. Ik heb geprobeerd er een foto van te maken maar heel erg scherp heb ik ze niet kunnen fotograferen. Ze zijn erg schuw.
Zodra ze ons in de kijker hebben gaan ze er met gezwinde spoed vandoor.
Reeën zien we heel veel en bijna wel elke dag maar herten hebben we nog niet eerder zo dichtbij gezien.
Gisteren hebben we de hele dag staan kokkerellen. De resultaten zagen er heerlijk uit, een deel ervan staat nu ingevroren een ander deel in een koude koelkast. Nu maar hopen dat de schimmel er niet op staat wanneer het straks met de kerst op tafel komt 😂. Zo hebben we straks even iets meer tijd voor iedereen en hoeven we niet de hele dag in de keuken door te brengen.
We bakten ook nog een lekker appeltaart. Vandaag zijn Henk en Chang en Emke bij ons gekomen. Wat heerlijk om elkaar weer te zien. En de kleine Emke is nu echt een grote meid geworden nu ze drie jaar is. Ze hoeft ook niet meer in de tafelstoel en ze heeft een nieuw auto zitje voor grote kinderen. En de appeltaart was nog eens superlekker ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten