En ja hoor...... gisteren (zondag) gingen we ineens van de winter naar de zomer. Niet te geloven! Het grauw-grijze weer waar de dag mee begon sloeg in één keer om naar een heerlijk warme en zonnige dag. Dit gebeurde terwijl we met Gösta aan de wandel waren langs het Göta kanaal. Voorafgaand aan de wandeling keken we naar de lucht en kozen we de richting waar de lucht het minst donker was. Ik had nog gedachten gehad aan mijn winterjas met muts en wanten maar koos op het laatste moment toch voor mijn voorjaarsjas zonder de winterse toebehoren. Gelukkig maar. Toen we net begonnen aan onze wandeling was het nog guur en koud en knoopten we onze jas nog eens goed dicht. Eenmaal over de helft keken we elkaar aan en zeiden we tegen elkaar dat het warmer aanvoelde dan op de heenweg. En het werd nog warmer en de zon kwam erbij. Het laatste stukje van de wandeling had ik mijn jas helemaal los en het zweet op de rug. Gösta stond ook al eens stil als protest tegen de warmte, dat doet hij op zomerse dagen wel eens vaker, hij is meer van het frisse. Eenmaal weer in de auto maakten we nog een klein ommetje maar ik wilde ook wel weer naar huis om even lekker in het zonnetje te zitten met een lekker kopje koffie.
Op de heenweg naar het Götakanaal reden we over een grusväg die net gefreesd was. We kwamen de frezer ook nog weer tegen toen die terug reed voor het frezen van de andere helft van de weg. We konden elkaar maar ternauwernood passeren. In de winter heeft zo'n weg altijd behoorlijk te lijden en ontstaan er veel gaten in het wegdek. Na zo'n freesbeurt is de grusväg weer mooi egaal.
Eenmaal weer thuis hebben we snel onze zomermeubelen over de diverse terrassen verdeeld en heeft Gerrit de kussens van zolder gehaald. Daarna was het werkelijk genieten van het mooie warme weer. Eindelijk....... En alles wordt groen, we zien het bijna groener worden, werkelijk een explosie van groen in de natuur.
En aan het einde van de middag werden we ook nog eens getrakteerd op een stel elanden. Die stonden dan wel ver weg, met het blote oog konden we ze in de verte net onderscheiden maar met onze kijker kregen we hem (want de tweede was verdwenen toen de kijker eenmaal stond) prachtig in beeld.
Waar is de eland?
Wat weer een bijzondere dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten