We hebben deze week redelijk weer en omdat we veel blad hebben, zijn we ook veel in de tuin aan het werk om het op te ruimen. Woensdag maakten we het resterende deel van de achtertuin bladvrij en donderdag de tuin op zuid voor het hek. Daar lag niet echt heel erg veel waardoor we het blad niet met de grasmaaier op rijen konden blazen, nee daar moest alles met de hand bij elkaar worden geharkt. Een halve middag werk, de andere helft ging Gerrit het gras voor de laatste keer maaien en maakte ik een begin met het schoonzoeken van de moestuin. Later kwam Gerrit om te helpen met het laatste stukje. Met elkaar waren er toch drie uurtjes zoet mee.
De moestuin zoals die erbij lag. Wel te zien dat we er een poos niet aantoe zijn gekomen om de moestuin te verzorgen. De stokken van de stokbonen zijn omgewaaid in de storm die we een aantal weken geleden hebben gehad. In die storm legde een van onze Esdoorns, die achter ons huis aan de rand van de achtertuin staan, voor de helft het loodje. Dat hout hebben we inmiddels opgeruimd en de nog staande helft daarvoor komt de arborist (tenminste dat hopen we want de goede man heeft het erg druk).
Nog even een foto van het resultaat :-)
zo kan het de winter wel in toch....
Vandaag, vrijdag hebben we echt schitterend herfstweer, het lijkt wel zomer, dan heb je toch echt zin om naar buiten te gaan. De voortuin in dus om het blad van de beuken op te ruimen. Een van de beuken is zo goed als kaal, de andere staat nog vol in het blad. Het risico is dat we twee keer moeten, dat nemen we dan maar voor lief. Voorheen hadden we altijd veel werk van het beukenblad. Het is namelijk zwaar en het is veel. Tegenwoordig hebben we het snel klaar. Gerrit blaast met de grasmaaier het blad op sporen, haakt de aanhanger achter de grasmaaier en daar scheppen we dan per spoor het blad in. Gerrit schept, ik hark. In de aanhanger hebben we een zeil liggen. Is het blad droog dan trekken we in één kaar al het blad in de greppel achter ons huis, Vandaag is het blad nat van de regen die we hebben gehad. Dat betekent dat we eerst wat blad uit de aanhanger moeten harken. Daarna kunnen we dan aan het zeil trekken om de aanhanger te ontdoen van zijn last.
Dit is het blad op de kerkgrond. Die grond is niet van ons en dat hoeven we niet te doen. Of misschien toch een beetje zodat het niet onze tuin inwaait.
Toen we klaar waren om half vier zijn we nog even een klein ommetje gaan maken. De zon ging namelijk zo mooi onder en de nevel kwam net opzetten. Een sprookje zo mooi.
