Het kasteel van Vianden en nog een paar dagen Møn

Zo zit je midden in een reportage vakantieblogjes en zo word je na een bezoekje aan Nederland weer een beetje ziek en schiet daardoor het schrijven van de aanvullende blogjes erbij in. Niets aan te doen.  Ik knap nu, na heel veel gehoest en geproest weer op en zit vanavond voor het eerst weer achter mijn computertje.

Na ons bezoek aan Metz reden we naar Luxemburg. Daar was ik nog nooit echt geweest. Ja wel op doorreis met bestemming Frankrijk of Spanje en dan nog eventjes tanken in Luxemburg maar verder niet. Ik vind Luxemburg een positieve verrassing. Een land met een glooiend landschap, mooie natuur, niet al te druk en opgeruimd en schoon. 

We vinden er een mooie camperplaats in Vianden. We staan hier aan de rivier de Oer waarlangs je mooi kunt fietsen en die deels de grens met Duitsland vormt. 

Vianden is een leuk stadje dat een historisch zelfs middeleeuwse sfeer ademt. De grote trekpleister is het kasteel van Vianden.

Wij bezochten dit gerestaureerde kasteel met een reden. Toen Gerrit een jaar of 12 was heeft hij dit kasteel ook bezocht samen met zijn zus Margriet en haar man Kees. Destijds was er van het kasteel niet zo heel veel meer over, het was een ruïne.

Nu gingen we samen terug naar het kasteel dat in 1977 in eigendom van de staat is gekomen en geheel is gerestaureerd. Voorafgaande aan de restauratie is er veel onderzoek gedaan naar de verschillende verbouwingen die het kasteel door de eeuwen heen heeft ondergaan. De eerste bouw was zo rond het jaar 1000. Van een kasteel was destijds niet echt sprake, het was meer een huis met een ommuring, een versterkte hof van Frankische adel.

De latere verbouwingen maakten het tot een groot kasteel, een van de belangrijkste in West Europa.

De graven van Vianden, een invloedrijke adelijke familie met banden met het Huis Nassau, hebben het kasteel in de 12e en 13e eeuw sterk uitgebreid. In 1417 kwam het kasteel in handen van het Huis Nassau en later van Oranje-Nassau. Het was in deze periode waarin het kasteel niet meer een primaire woonfunctie had en ook geen politieke betekenis meer, dat het in verval raakte. In 1820 verkocht koning Willem I van Nederland het kasteel aan een particulier die het zag als een winstobject en onderdelen van het kasteel, zoals de houten vloeren, stenen bogen, dakbedekking en goten en regenpijpen van koper, verkocht en de plek gebruikte als een steengroeve. Zo veranderde het eens zo statige kasteel in een ruïne.

We zijn twee dagen in Luxemburg gebleven, naast ons bezoek aan het kasteel hebben we er veel gefietst. De omgeving is prachtig

Toen werd het tijd om naar Nederland door te reizen in verband met de verjaardag van onze oudste kleinzoon. Hij is 4 jaar geworden en gaat nu naar de basisschool. Ook brachten we weer een bezoek aan Dordrecht waar een ingepland klusje op ons wachtte. Het inbouwen van een wasmachine kast in een kast. Gerrit en Greetje deden dit samen en ik keek ernaar (nog steeds niet fit) en ik las een prachtig boek van Jan van Aken getiteld 'De Valse Dageraad'. Prachtig weer dit boek,  met een verhaal dat zich afspeelt rond het jaar 1000 en waarin de hoofdpersoon, een bijna 100 jarige monnik, het perkament van een bijbel afkrabt om er zijn eigen levensverhaal in te schrijven. Dat levensverhaal is zeer bijzonder en kleurrijk. Ik heb het boek in een soort van roes uitgelezen.

Nu staan we nog even een paar dagen op Møn. We fietsen veel en ik knap weer ietsje op, we genieten van het heerlijke weer dat we hier nog hebben!

Morgen dat is dan woensdag 1 oktober steken we over naar Zweden. Heerlijk toch weer dat Noorden!!

Heb het goed en ontvang een warme en vooral vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd.......

Metz

de camperplaats van Vic sur Seille

Vandaag reden we van Vic sur Seille naar Metz. Geen lange rit, slechts een uurtje. We hebben gelezen dat er grenzend aan het stadscentrum een camperplaats is en daar hebben we ons oog op laten vallen. Niet te laat aankomen dan heb je zeker kans op een plekje.

Om bij de camperplaats te komen loodste de app ons dwars door het stadscentrum. Het was nog een heel gekronkel zo met Bosse door de smalle straatjes met druk verkeer maar een goede chauffeur doet alles natuurlijk. We reden achter een stadsbus, kon die erlangs, konden wij erlangs was de gedachte.

Bij de camperplaats aangekomen was het nog een heel gemanouvreer om Bosse erop te krijgen. De ingang was erg nauw en langs de wegkant van de aanvoerweg naar de camperplaats stonden ook nog eens allemaal auto's geparkeerd, bovendien kwamen er campers als tegenligger. Het is gelukt allemaal zonder schrammen maar eenmaal ter plekke hebben we eerst maar even een bakje gedaan. We staan eerste rang met uitzicht op de Moezel.

ons uitzicht

Metz die stad in het noordoosten van Frankrijk, velen van jullie zijn er wellicht langs gereden onderweg naar een bestemming in het zuiden. Eerst Metz voorbij en dan op naar Nancy. Zo verging het ons ook een aantal malen. Maar weet wat je dan laat liggen want Metz is een heel mooie stad met een oud centrum waarin je heerlijk kunt lopen omdat het auto-luw is.

Hier in Metz vloeien de Moezel en de Seille samen iets dat garant staat voor handelsroutes. Metz heeft dan ook een geschiedenis die terug gaat tot in de oudheid. 

Metz was oorspronkelijk een Gallische nederzetting en had de naam: Divodurum Mediomatricorum. Misschien wel een  naam die terug te vinden is in de Astrix en Obelix boeken. In de eerste eeuw v chr. werd Metz onderdeel van het Romeinse Rijk en groeide het uit tot een belangrijke stad in Gallië. Het werd een knooppunt van wegen en een administratief centrum in het Romeinse Gallië.

In de Middeleeuwen zo ongeveer vanaf de vierde eeuw n.Chr. werd Metz het eerste bisdom in Frankrijk. In de 10e eeuw werd het een onderdeel van het Heilige Roomse Rijk maar behield het een hoge mate van autonomie en later ontwikkelde het eigen wetten en eigen bestuur, de periode van de prins-bisschoppen. Dat duurde tot 1552 toen de legers van koning Hendrik II van Frankrijk de stad bezetten. De Drie Bisschopssteden Metz, Toul en Verdun kwamen onder het bestuur van de koning, einde periode van de prins-bisschoppen. 

Na de Frans-Duitse oorlog (1870-1871) werd Elzas-Lotharingen ingelijfd bij Duitsland. Het was in deze periode dat Metz verduitste en er veel  Duitse architectuur werd toegevoegd aan het stadsbeeld.

station Metz als voorbeeld van Duitse architectuur.

evenals

Tempel Neuf

achterzijde Tempel Neuf

Na de Eerste Wereldoorlog werd Metz weer onderdeel van Frankrijk waarna het in de Tweede Wereldoorlog opnieuw werd geannexeerd door Nazi Duitsland. Bij de bevrijding werd er door de geallieerden zwaar gevochten tijdens de Slag om Metz en werd het weer Frans. 

Wij hebben een dag heerlijk gewandeld door het oude centrum en hieronder staan enkele foto's 

Porte des Allemands (de Duitse poort)

idem

De opera

restaurant van de opera

Tempel Neuf

Brug over de Moezel naast Tempel neuf

En dan het spectakelstuk de Kathedraal Saint-Etienne van Metz.

ik sta daar even voor een indruk van de verhoudingen

stadhuis

een mooi hoekje

We hebben genoten van ons dagje Metz!!

Wordt vervolgd.....

Col du Bonhomme en Vic-sur-Seille

Vandaag hebben we een prachtige rit gereden over een bergpas met de klinkende naam Col du Bonhomme. Dat is een bergpas  (949m) over de Vogezen. Eén keer was de pas zelfs opgenomen in de Ronde van Frankrijk, ik meen 1947. Bovenop de pas hebben we in één van de twee restaurants een hapje gegeten om even stil te staan bij dit moment. 

we rijden de pas op

het hoogste punt maar niet te lezen (949m Col du Bonhomme)

daar staat hij dan (Bosse)

hier aten wij een hapje terwijl het buiten zonnig werd.

Na de pas te hebben gereden gingen we over allerlei binnenwegen naar Vic-sur-Seille. Het was een mooie rit met vele vergezichten en door leuke stadjes en dorpjes.

Op een gegeven moment zagen we plaatsnaamborden die omgekeerd aan de paal waren bevestigd. Dit blijkt een boerenprotest te zijn tegen het agrarische beleid van de regering. Net als in Nederland met de omgekeerde vlaggen.

De camperplaats van het stadje Vic-sur-Seille is een verrassing. Schoon en netjes en goed onderhouden. Alleen de aanmeld terminal deed het niet. We reden door de uitgang naar binnen, hebben stroom, en kunnen vuil water lozen maar niet betalen. Water verkrijgen lukt ook niet omdat we geen code uit de terminal hebben gekregen. Hoe dat moet met betalen daar moeten we nog even over nadenken.

We wandelden door het stadje en die wandeling maakte ons nieuwsgierig naar de geschiedenis ervan.

Vic-sur-Seille ligt in het noordoosten van Frankrijk in de streek Saulnois. De oorsprong van dit stadje gaat terug tot in de Romeinse periode en dat is de periode dat hier de zoutwinning een belangrijk deel van de economie ging worden. In de Romeinse tijd heette het stadje 'Vicus Bodatius', een naam die aanduidt dat de plek moerassig was. De voornoemde winning van zout bleef tot in de middeleeuwen een belangrijke bron van inkomsten.

Vanaf de 12e eeuw werd 'Vic' een belangrijk bezit van de bisschoppen van Metz. Een van hen liet hier een machtig kasteel bouwen en de stad werd door die bisschoppen versterkt met stadswallen, poorten, torens en verdedigingswerken. Redenen hiervoor waren zowel economische als militaire en niet direct religieuze.

De bisschoppen van Metz waren niet alleen kerkelijke leiders maar ook wereldlijke vorsten. Iets wat we al eerder tegenkwamen in de beschrijving van de geschiedenis van stadjes op de Romantische Route in Duitsland. Die prins-bisschoppen hadden grondbezit en bestuurlijke rechten. Vic-sur-Seille werd door hen gekozen als één van hun kernbezittingen, het werd de hoofdstad van het door hun geregeerde gebied.

In de Middeleeuwen ging het goed met inkomsten uit zoutwinning, de wijnbouw en ook kunst en religie. Het stadje heeft dan ook een grote kerk die al in 849 wordt genoemd. In 1300 wordt de Romaanse kerk omgebouwd in Gotische stijl.

De kerk was nog een kwartiertje open en we konden dus net nog even naar binnen. Het was er erg donker, de foto heeft wat extra belichting gekregen van apple zodat we hem nu zelf ook iets beter kunnen bekijken.

Wanneer ging het mis met de welvaart? Wel de macht van de Prins-Bisschoppen werd uitgedaagd toen drie bisschoppelijke gebieden, dus daar waar de prins-bisschoppen regeerden ( Metz, Toul en Verdun), zich aansloten bij Frankrijk. De wereldlijke macht werd daarmee weggenomen bij de bisschoppen.

Vanaf de Franse Revolutie, eind 18e eeuw, begon het kerkelijk en economisch af te takelen. De zoutwinning verzwakte en stopte uiteindelijk, er was weinig industrie, Vic was grotendeels agrarisch en in WO I werd het gebied van Lorraine door Duitsland geannexeerd en na die oorlog weer aan Frankrijk teruggegeven. Tijdens WO II werd de stad getroffen door de Duitse bezetting, inwoners werden gedeporteerd en er vonden vernielingen plaats van o.a. de synagoge van de Joodse gemeenschap.

Wij maakten een wandeling door Vic-sur-Seille zonder kennis te hebben van bovenstaande informatie. We treffen een stadje aan dat in desolate toestand verkeert. Daar doorheen kijkend zien we dat er een rijk gevulde geschiedenis moet zijn geweest. We zien de delen van een stadsmuur, de monumentale kerk, grote en rijk versierde huizen. Dat alles maakt een mens nieuwsgierig vandaar mijn zoektocht in de geschiedenis van dit stadje. 

Het goede nieuws is dat sinds 2022 het stadje een speciale status heeft gekregen als 'Monuments Historiques'.

Huizen zoals deze worden  nu naar ik hoop dan weer in hun oude luister hersteld.

Wat een verhaal weer n.a.v. een avondwandeling door een stadje. Maar leuk om er zo met behulp van C-GPT wat meer over aan de weet te komen.

Wordt vervolgd....