Hemelvaart weekend

 Oh wat een werk dan weer als je zo thuiskomt en de tuin is ontploft. De dag volgend op onze thuiskomst heeft Gerrit voor de eerste keer het gras gemaaid. Op een hoge stand omdat hij er anders niet doorheen komt. Ik vond het al heel netjes staan zo maar Gerrit besloot vanmiddag om het gras nog eens te maaien op de voor hem normale stand. En warempel er kwam nog een hele snee vanaf. We hadden vandaag (zaterdag na Hemelsvaartsdag) heel mooi weer. De zon scheen de hele dag en het was niet te warm. De dag begon met een wandeling naar het Vikenmeer. Ik moet je eerlijk zeggen dat het heel vreemd voelt om daar nu zo samen te lopen. Ons leven lang hebben we gewandeld met honden en nu lopen we samen. 

Gisteren hadden we een geheel andere dag. We gingen wederom naar Skövde omdat we een vraag hebben bij de bank. Die was echter gisteren ook gesloten, toen maar gelijk door naar de dierenkliniek. Daar wilden we heel graag de urn ophalen. Gelukkig de dierenkliniek was wel geopend (daar had ik natuurlijk thuis ook al eventjes naar gekeken). Vooraf denk je dan dat je dat zo wel even doet maar het tegendeel is waar. We hadden het er best nog wel erg moeilijk mee en kwamen de rest van de dag niet tot zoveel dingen. Gelukkig gaat het vandaag weer veel beter. Actief zijn en buiten dingen doen helpt enorm, is onze ervaring. De urn staat nu bij ons in de keuken met een bloemetje uit de tuin erbij. Wanneer de tijd daar is gaan we een vervolg stap zetten met uitstrooien of de urn begraven, dat weten we nog niet. We hebben ook geen haast.

Vanavond hebben we heerlijk op ons terras gezeten en hebben we genoten van al het mooie om ons heen. Wat is het heerlijk dat de tuin weer zo mooi op orde komt.

Nu nog de tijd nemen om er eens rustig in te zitten met een lekkere kop thee en een goed boek. In Nederland hebben we het nieuwe boek van Geert Mak gekocht en heb ik hier een beginnetje in gemaakt. Dat zou wat zijn om lekker in het zonnetje, in een kant en klare tuin, daarin zitten lezen!! Wellicht komt het zover deze week je weet maar nooit. 

Het is fijn weer thuis te zijn!

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons, wordt vervolgd......

Öresundbrug deels afgesloten, Bremen en Hamburg file

We zijn weer thuis! Dinsdag zijn we vertrokken uit Dordrecht. We zijn eerst naar Winterswijk gereden om daar een bezoek te brengen aan 'Obelink'. Die laatste is een enorme Kampeerwinkel waar alles op het gebied van kamperen met tent, caravan of camper te koop is.

Wij hadden daar een specifieke missie namelijk de aankoop van twee kampeer stoelen en een klein opvouwbaar tafeltje als bijzet tafel. We zijn goed geslaagd en kunnen zo weer jaren vooruit met onze aankopen. De winkel van Obelink is zo groot dat we er wel drie uren doorbrachten. We dronken ook even koffie met een broodje in de koffiehoek van de winkel. De bediende daar had haar dag niet geloof ik. Gerrit en ik hadden een broodje uitgezocht en wilden ook nog graag een 'hotdog' hebben. Ik vroeg vriendelijk of we die er nog bij konden bestellen. Ze maakte er eentje klaar en daarom vroeg ik om een tweede. 'U zei van één' zei ze toen en keek mij verwijtend aan (dat laatste is natuurlijk een interpretatie maar toch.... Gerrit zag het ook). Snel maakte ze een tweede hotdog en hoorde ik haar ineens het eindbedrag van onze bestelling noemen. 'We willen ook graag iets drinken' zei ik tegen haar. Met een zucht nam ze die bestelling in ontvangst. Geen vraag over melk en/of suiker. Ik heb het maar zo gelaten maar Gerrit had zwarte koffie terwijl hij altijd koffie met melk drinkt. 

Toen we aan ons tafeltje zaten zei Gerrit, die het zicht op haar had, 'ze lacht wel tegen de andere klanten, het zal hem aan jou hebben gelegen!' Ik probeerde me nog te verdedigen door te zeggen dat ik het toch heel vriendelijk vroeg. 'Nu lacht ze alweer ! hoorde ik Gerrit nog zeggen...... Maar verder vonden we het geen mooie winkel maar hadden ze er wel van alles en zoals gezegd, goed geslaagd.

Na ons bezoek aan Obelink reden we naar Wildeshausen. Daar stonden we  net als op de heenreis wederom op de camperplaats. Wildeshausen heeft voor ons een speciale betekenis. Mijn ouders hebben daar op een kleine camping een paar jaar een vaste sta plek gehad voor hun caravan. Gerrit en ik gingen er in onze herfstvakantie wel eens naartoe. In 1982 is mijn vader tijdens hun verblijf daar plotseling overleden. Ik was toen net drie weken moeder van Henk. Inmiddels zit er bijna een mensenleven tussen die gebeurtenis en nu, zodat we zonder noemenswaardige bijgedachten nu op die camperplek in Wildeshausen kunnen staan. Ik heb er geen foto van gemaakt, heel bijzonder is de camperplaats dan ook niet maar je kunt er wel heerlijk rustig overnachten.

De volgende dag vertrokken we voor ons doen vroeg om zo de files bij Bremen en Hamburg te kunnen ontwijken. Bremen ging uitstekend maar Hamburg kostte ons toch wel een beetje extra tijd. 

Deze keer hadden we eveneens file op de Öresundbrug. Daar is namelijk deels één rij-kant afgesloten. op de Deense kant van de Brug. 

Na de brug stopten we op de parkeerplek om te wisselen. Ik reed nog maar net toen Gerri aanbood even een foto van mij te maken voor op de blog. Dus hier is die...

Het geeft zo de indruk dat we keurig afwisselend chauffeuren maar dat is een foute voorstelling van zaken. Meestal rijdt Gerrit! Ik kan prima rijden maar heb er niet veel plezier in. Maar ja, ik moet mijn vaardigheden wel op peil houden want 'wat je niet gebruikt dat verlies je'. Het laatste stuk van de reis verliep zonder problemen en om tien 's avonds waren we weer thuis. 

Thuis is de natuur ontploft!!! Toen we vertrokken begon alles net een beetje uit te lopen maar nu is het buiten groen, groen en nog eens groen. Prachtig!! Onze tuin, die we voor vertrek zo perfect in orde hadden gemaakt, is in de weken van onze afwezigheid ook helemaal ontploft. We weten dus wel wat we moeten doen nu we weer thuis zijn. Echter voordat we in de tuin gingen werken vandaag hadden we eerst nog een grote blunder te doorwerken. Woensdagavond zei ik tegen Gerrit dat ik de volgende dag (donderdag 29 mei) graag eerst de urn bij de dierenkliniek op wilde halen. Toen we net waren vertrokken naar NL kreeg ik een bericht dat die urn daar stond en dat ik hem af kon halen. Het zat me niet lekker dat het afhalen zo lang op zich liet wachten en daarom wilde ik vandaag als eerste naar Skövde. We hadden eerst een boodschapje en zeiden tegen elkaar dat het erg rustig was in de stad. Het boodschapje was bij de bank en daar aangekomen vonden we de deur gesloten. Wij de openingstijden nog eens controleren en ja hoor, de bank hoorde op donderdag geopend te zijn. We begrepen er niets van en keken nog eens om ons heen, weinig mensen, sommige winkels geopend sommige winkels gesloten. Plotseling ging bij Gerrit het licht aan. 'Het is vandaag Hemelvaartsdag', tien dagen voor Pinksteren. Die laatste toevoeging had volgens mij in deze context geen betekenis maar samen concludeerden we dat we er geen seconde bij stil hadden gestaan dat het vandaag Hemelvaartsdag is. De dierenkliniek was eveneens gesloten, een reisje voor niks naar Skövde, terwijl we thuis zoveel te doen hebben. Gerrit, kampioen in omdenken, vond dat het wel goed was de werkzaamheden thuis gedoseerd te beginnen. Daar heb ik me ook maar bij aangesloten. Rustig en kalm zijn we weer naar huis gereden.

Gedoseerd beginnen maar één keer los hebben we tot negen uur 's avonds doorgewerkt. Als laatste heb ik nog de graskant voor ons huis afgestoken. Die kant komt elk jaar hoger te liggen omdat met het schoonschrapen van de weg in de winter als er sneeuw ligt, de sneeuw met 'grus' op de grasrand wordt geschoven. Daardoor kan het regenwater niet van de weg in de tuin lopen. Ik heb nu bij wijze van proef geulen gemaakt van de wegkant naar onze tuin. Eens zien of het werkt!

 Alweer meer dan genoeg voor vandaag, Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!! Wordt vervolgd.....

Klussen in Dordrecht

Na ons tweedaags verblijf op Møn  zijn we naar Nederland gereden. Dordrecht was onze bestemming. Greetje en Eliot hadden de eindoplevering van hun nieuwe huis. Dat betekent niet dat ze er per direct in kunnen gaan wonen, nee het huis moet deels nog worden afgewerkt. 

Eerst even iets over het huis zelf. Het is gebouwd op een oud fabrieksterrein. De grond is gezuiverd en er wordt voor de bouw gebruik gemaakt van het casco van de oude ijzerfabriek die daar eens heeft gestaan. Dit ijzeren casco is geconserveerd en daarin zijn huizen ontworpen. Nieuwe huizen, energie zuinig en helemaal naar de voorschriften van deze tijd en hartje centrum Dordrecht! Heel bijzonder, ook het ontwerp van de huizen is bijzonder. De huizen zijn gebouwd in een soort van Hofje. Er is geen direct verkeer mogelijk en het hofje wordt voorzien van een grote park achtige tuin die voor alle bewoners toegankelijk is. Het is er dan ook heel stil. Naast het hofje staat het oudste gymnasium van Nederland het 'Johan de Witt' gymnasium. Dat is gesticht in 1253. In de wijk staan prachtige oude huizen, Dordrecht is in de tweede WO niet gebombardeerd waardoor het oude karakter van de stad behouden is gebleven. Er zijn prachtige parken in de nabije omgeving en overal staan oude bomen, het is een groene stad!! Een mooie plek om te wonen.

Wat moest er na de oplevering nog aan het huis gebeuren? Wel daarvan had Greetje een lijstje gemaakt. De wensen waren als volgt geformuleerd. Van de ruimte waarin ook de achteruitgang zich bevindt moet een studeer/werkkamer worden gemaakt die in verbinding staat met het woongedeelte. De deur die daar is moet worden vervangen door schuifdeuren om het licht van buiten in de woonkamer te krijgen. Deze aanpassing is echter wel een ingreep in de stabiliteit van de woning omdat precies die wand een stabiliserende functie heeft in het ontwerp. Voor het maken van de schuifdeuren moet daarom een nieuwe voorzetwand worden gemaakt. De schuifdeuren worden tussen de bestaande aangepaste wand en de nieuwe wand geplaatst. Daartussen wordt een schuifsysteem gemonteerd waaraan twee deuren kunnen hangen. Die deuren moest ik van zwart naar groen verven.

Boven moet de berging groter worden gemaakt. De bestaande wand eruit nieuwe wand erin met drie schuifpanelen. Verder moeten alle wanden worden afgewerkt met deels verstevigend behang en decoratief behang en deels door aanbrengen van muurverf. Ook moeten er stopcontacten worden verplaatst en bij worden gemaakt.

Toen bleek dat we de einddoelen zouden halen kwam er een nieuw item op de klussenlijst. Greetje wil zelf een kast in de woonkamer gaan maken van bamboe. Tegenwoordig kun je bamboeplaten kopen. Er kwam een bouwtekening en de wens was om alle in de bouwmarkt gezaagde delen van de kast te frezen met een mooi decoratief randje. Gerrit heeft dagen staan frezen. Een andere uitdagende klus is het ophangen van de 'vide lampen' op de zolder van de tweede verieping. Die zoldering loopt schuin omdat het huis twee daken heeft in de vorm van een lessenaar. Het aansluitpunt voor de lampen zit op ongeveer 8 meter hoogte, de hoogte van de vide en de lampen hangen tot in de woonkamer. Het is gelukt om al deze klussen af te ronden in de twee en een halve week van ons verblijf. Hieronder enkele foto's.

Hier komt de keuken

Hier worden de schuifdeuren geplaatst

Daar hangen ze

Het huis heeft veel lengte

Het klusteam, zonder Eliot omdat die druk was met een nieuw project op zijn werk.

Na afloop van onze laatste klusdag staat al het gereedschap weer keurig in het gelid

Ondertussen stond onze Bosse opgesteld in de jachthaven 'Westergoot'. Die haven grenst aan de Biesbosch en het is een prachtige plek om te staan. Slechts één puntje mag niet onbenoemd worden gelaten en dat waren de muggen. Zo aan het water met een rietkraag voor de ingang van de camper was het 's nachts een drukte van belang om de muggen van het lijf te houden. Om het plafond van Bossen een beetje schoon te houden gebruikt Gerrit een speciale muggenvang techniek namelijk 'opzuigen'!

hier speurt hij het plafond af op aanwezigheid van muggen.

Ziet hij eentje dat breng hij de camperstofzuiger in stelling om met de lange slang langzaam richting mug te gaan zodat die uiteindelijk in de slang en de stofzuiger verdwijnt. Dit proces herhaalt zich in het midden van de nacht nog een keer. Maar verder was het daar aan de rand van de jachthaven een heerlijke plek om te staan.

Eén dagje gingen we naar Rosmalen om daar Femke en Louis te helpen met het vervangen van een enorme balk op hun dakterras. Die klus was te zwaar om door hen beiden uitgevoerd te worden. Ik heb er niet aan meegewerkt ik heb de was opgevouwen en heb gespeeld met de kinderen. Ook die klus is nu weer klaar en sterk genoeg voor de schommels van de jongens.

Nu zijn we onderweg naar huis! Onderweg bemerken we dat er ook aan de wegen volop wordt geklust met als gevolg gering of veel oponthoud. We hebben zin om weer naar huis te gaan en we verwachten dat het thuis erg groen geworden is tijdens onze afwezigheid. We zullen zien!

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd!!!

Liselund en Stege

De tweede dag van ons verblijf op Møn. We gingen weer aan de wandel want volgens ons, maar wie zijn wij, leer je het mooie van Møn het beste kennen wanneer je wandelt! We liepen vandaag naar Liselund langs de bovengelegen kustroute door het bos. Een aantal trappen naar het strand, de krijtrotsen zijn hier 100-120 meter hoog, waren afgesloten. Er wordt door Landstyrelsen gewerkt aan het veiliger maken van de strandroute. Maar bovenlangs kun je ook heel mooi lopen en ook daar heb je prachtige vergezichten over zee. Het is hier een daar wat klimmen, onze benen voelen we vandaag wel een beetje. Maar hoe mooi is het hier en wat hebben we een geluk met het weer! De hele dag blauwe lucht en zon en een heerlijke temperatuur om actief te zijn.

Vanaf de camping kun je in 10 minuten lopen naar het eerste uitzichtspunt. Jydelejet zo heet het daar. Mooi he die benamingen. We wilden daar even op één van de twee bankjes zitten, dat hebben we ook gedaan maar op ons favoriete bankje waren mensen met een drone aan het vliegen en dat leidt dan een beetje af. Geen probleem voor ons overigens, we zijn na een poosje verder gelopen.

120 meter hoog denk ik

Draai je je om dan heb je een uitzicht over het hele eiland tot aan de zee aan de andere kant. De gele strepen dat zijn de koolzaadvelden waar we gisteren langs liepen.

Zo loop je ongeveer een uurtje langs de ruwe kustroute, je hoort de zee en soms is het klimmen en klauteren en dan sta je plotseling oog in oog met de fantastische tuinen van Liselund slot. Een grotere overgang kun je je niet bedenken. We hebben deze wandeling nu al een heel aantal keren gemaakt en elke keer opnieuw maakt het weer zo'n indruk op me.

even een steuntje in de rug

We wandelden door het park en genoten. Af en toe gingen we even op een bankje zitten. Wat een rust en wat een harmonie.

Langs de weg liepen we weer terug naar onze camping. Ook een mooie route overigens.

's Middags hadden we wel zin om even door Stege te lopen. Stege is de hoofdplaats van het eiland Møn. We slenterden door de hoofdstraat met diverse winkeltjes en  kochten er warempel ook nog een ijsje, ons eerste dit jaar en echt heerlijk. 

Op de foto hieronder één van de zijstraatjes van de hoofdstraat.

uit de ene hoek

en uit de andere hoek

Tenslotte kochten we voor Gerrit nog een paar nieuwe stappers voor de zomer.

Morgen zijn onze 'uitwaaidagen' weer voorbij, dan rijden we verder richting Nederland.

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons, wordt vervolgd...... 

Møn- Klintholm havn

Aangekomen op de camping schreef ik gisteren ook al, konden we nog net even genieten van het zonnetje. Maar eerst moest Gerrit aan de klus. Nu hebben we deze keer de garage vol gereedschap staan dus hij kon maar uitzoeken wat hij nodig had. Een van onze 'luxe' stoelen stond op instorten, er miste een moertje. Al jaren maar nu was eraan gedacht. Die stoelen zijn ondertussen al aardig op leeftijd maar ze zitten nog prima en nu met het nieuwe moertje ook weer lekker stevig.

Daarna konden we genoeglijk even zitten met lekkere hapjes en een klein glaasje wijn. Het echte vakantiegevoel.

Vanochtend na ons ontbijt gingen we heerlijk aan de wandel. Regende het vannacht nog pijpestelen, vandaag scheen de zon volop, geen wolkje aan de lucht. Alleen de wind deed niet mee aan het goede, die wind was steenkoud. Maar kijk eens zo mooi het is op Møn. 

Die paarden hebben zo geen beroerde plek, ze staan heerlijk te grazen. (of eten paarden?)

Deel één van de wandeling voerde ons naar Mandemarke. 

Het is een dorpje van niks maar wij vinden het er prachtig. Waarom....... Het is er stil, eenvoudig en het blijft zoals het is. Je kunt er lekker mijmeren, zeker wanneer je even op het bankje in dit mooie hoekje zit!

Hoe lieflijk wil je het hebben?

We liepen door Mandemarke heen op naar Busene, ook alweer een heel klein, mini dorpje. Op het traject Busene - Kraneled liepen we voorbij deze enorme koolzaadvelden. En wat ruiken die momenteel heerlijk en wat zien ze er prachtig uit.

We konden ons er maar moeilijk van losmaken, van deze plek dan, zo mooi vonden we het.

Aangekomen in Klintholm Havn hadden we best wel zin in een kopje koffie of i.d. Maar helaas alles was nog in de winterrust, alles dicht zelfs het winkeltje. Alles.... nee, ergens in een oude loods stond een bordje dat je er koffie, water en ijs kon krijgen. Gerrit ging even kijken wat het was. De schuur was zo goed als leeg maar er stond een automaat en een vriezer en ergens in een hoekje bij een raam stond een betaalautomaat en een geldkas. Het was zelfbediening en zelf afrekenen. Buiten stonden vier stoelen zodat we lekker in het zonnetje konden zitten.

Wij vonden dit een mooie service en kochten een bekertje. Na een rondje lopen door dit vissersdorpje dat nu toch wel een wat commercieel karakter heeft gekregen, liepen we een andere route terug naar Mandemarke en daarna weer naar de camping. 

We genieten van onze dagen op Møn!

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons, wordt vervolgd.....

Hoe het verder gaat

Hoe ga je verder? Wel gewoon, doorgaan met de dingen die je normaal gesproken ook zou doen want in een hoekje gaan zitten kniezen daarmee red je het niet. Dus wij gaan verder. De woensdag, dat is de dag na het afscheid van Gösta kregen we een berichtje van Suzanne. Ze had die dag vrij genomen van haar werk, ze voelde zich zo verdrietig dat ze dacht.....'ik kies voor mezelf en stel het werk even uit'. We gingen met elkaar op stap en hadden met z'n drieën een heel mooie dag. We praatten veel over Gösta, deelden herinneringen en hadden het goed en genoten. Je merkt dat het helpt zo'n dag! 

De volgende dag (donderdag) zijn we eerst naar het Vikenmeer gelopen. Wat hebben we die wandeling vaak met hem gemaakt. Daar eenmaal aangekomen hebben we een poos over het meer uit zitten staren, soms met de tranen in de ogen. Wat missen we hem, wat willen we hem weer graag naast ons hebben zitten en in zijn grote bruine ogen kunnen kijken. De realiteit is dat dit niet meer kan. Dus na de tranen onszelf weer bij elkaar pakken en de aandacht richten op wat er om ons heen is.

Het waait hard en dat maakt dat het koud is maar ook wel lekker die wind. 

Onderweg naar het meer kijk ik naar de begraafplaats uit de ijzertijd. Wat mooi eigenlijk dat dit zo bewaard is gebleven. Ik vind dit altijd een heel mooi hoekje. Het geeft rust. Er staan nog meer van die stenen zoals je ze ziet op de onderstaande foto maar bij deze is de cirkel nog zo mooi intact gebleven. 

Het haventje heeft een opfrisbeurt gehad, de bootclub heeft er een nieuwe steiger gemaakt en de drijvers dobberen alweer in het water. Wij hebben hier een plek maar komen er al een aantal jaren niet aantoe onze boot in het water te laten. Ook deze zomer is volgepland met activiteiten. We melden dit dan aan de havenmeester die onze plek dan verhuurt aan iemand anders. Dat werkt mooi zo.

Weer terug van de wandeling zien we dat er al veel in bloei komt te staan in onze tuin. 

de appelboom

De violen staan ook prachtig. 

De hele dag werken we in de tuin. Gerrit maait het gras en trimt de kantjes en ik zoek de tuintjes schoon en doe hier en daar wat snoeiwerk. Een prima dag!

Onze achtertuin hebben we destijds toen Gösta nog een pup was helemaal  voor hem afgezet zodat hij niet meer zomaar de weg op kon lopen. We noemden de achtertuin altijd 'Gösta's paradis'. Vorig jaar hebben we de toegang tot zijn paradijsje nog verfraaid. We hebben er toen een boogje neergezet bij het toegangshekje en hebben aan elke kant van het boogje een mooie klimroos geplant. Die rozen doen het goed en lopen al helemaal uit.

We hebben afgesproken dat we dit deel van de tuin 'Gösta's paradis' blijven noemen. Wanneer we de urn met zijn as krijgen dan strooien we die hier ook uit. 

Vrijdag had ik nog een heel mooie dag met Suzanne want ook die dag had zij nog vrij en zaterdag hebben we Bosse van buiten en van binnen helemaal schoongemaakt en ingepakt. We gaan naar Nederland omdat we Greetje en Elliot gaan helpen met het woonklaar maken van hun nieuwe gebouwde huis in Dordrecht. Nu Gösta er niet meer is kunnen we de beslissing maken iets eerder te gaan. Anders had hij twee weken bij F en S zullen logeren, dat hadden we zo al afgesproken. We gaan nu eerst een aantal dagen naar Møn om uit te waaien en lekker te wandelen. Dat werd zaterdag nog even flink aanpoten want ons huis was ook wel aan een schoonmaakbeurt toe. Wel ...... samen sterk en alles is aan kant. Vandaag (zondag) zijn we vertrokken.

Dit deel van de reis is goed verlopen. Zes uur stonden we op de plek waar we willen zijn. Het is prachtig op Møn. Bij aankomst scheen de zon en alles is groen. De Seringen bloeien hier al en ook de Gouden-regen en Blauwe-regen en alle bomen staan al in het blad en het land kleurt er groen of geel.

We doen vlug even een paar boodschapjes bij de Brugsen en om zes uur staan we op 'ons' plekje op de camping. Daar kunnen we net nog even een klein uurtje buiten in het zonnetje zitten. Deze keer zit Gösta niet meer op zijn kleedje tussen ons in! Zo komen we onze vriend in onze gedachten en gevoelens nog steeds intensief tegen en we vinden het moeilijk te aanvaarden dat hij niet meer bij ons is. We gaan verder met ons leven, vergeten doen we hem niet, hij heeft een speciale plek in onze harten! Maar ons leven gaat door en we geven ons verdriet de tijd om milder te worden en om uiteindelijk meer naar de achtergrond te verdwijnen om daar een plek te krijgen bij alle andere verdrieten uit ons leven. Dit is dan mijn laatste blogpost waarin Gösta genoemd wordt. 

Uit de grond van ons hart willen we iedereen bedanken voor de lieve en meelevende reacties die we mochten ontvangen. Dat waarderen we zeer, het geeft een gevoel van verbondenheid met elkaar!

Heb het goed allemaal en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.......