Weekendje weg......

Eenmaal weer thuis met de camper werden we meteen weer actief. Gerrit bedacht dat het zinvol was om de winterbanden te verwisselen voor de zomerbanden. Daar is hij meestal in een floep en een sch....t mee klaar maar deze keer moest hij voor de eerste keer ook de banden van onze nieuwe EX 40 verwisselen. Dat viel niet mee. Die banden hebben een zo goed als dichte velg waardoor het lastig is de banden in de goede positie te krijgen. Maar ze zitten er om, elke band op de goede positie. Maar zoals in de Formule 1 ging het niet :-)

Terwijl Gerrit druk was met de banden keek ik eens naar het al eerder schoongeboende terras. Dat moest nog in de olie. In mijn verfkast had ik nog een blik olie staan van vorig jaar (toen kwam ik er niet aantoe). Dus dat blik geopend en een brede kwast gepakt, die ik nog op voorraad had, en aan de slag. Ons zuid terras is nu klaar. Het hout was kurkdroog. Wat wil je ook want daar schijnt de zon de hele middag op, als die er is. Nu moet ik eerst nieuwe terrasolie aanschaffen voor de andere terrasdelen. Dat komt dus een andere keer.

 

Zondag gingen we naar Henk en Chang en Emke. Ze hebben een nieuw dak en dat wilden we graag even zien. Ze hadden ook nog wat snoeiafval hout liggen. Toen we nog in Dokkum woonden hadden we daar een grote tuin, ook op het zuiden. We hadden die tuin rijkelijk aangeplant met allerlei vaste planten. Soms, na een familie vakantie in de zomer, vroegen we onze kinderen mee te helpen in het fatsoeneren van de tuin na een tijd van afwezigheid. Iedereen hielp dan mee en dan waren we binnen een weekend weer brand meester. Toch hoorden we Henk soms wel verzuchten dat hij later nooit een grote tuin wilde hebben waar zoveel werk in te doen was. Nu wonen ze in Zweden en hebben ze zelf een grote tuin met in het voorjaar veel werk. Elk jaar is daar veel snoeiwerk met veel snoeiafval. We reden met onze aanhanger naar hen toe om hen te helpen dit snoeiafval af te voeren naar de återvinning. Daar zijn we vandaag (maandag) de hele dag mee bezig geweest.

Gisteren, zondag, hadden we een gezellige dag met een uitstapje. We reden naar Löa Ån en maakten daar een wandeling in het mooie weer.

met de nieuwe zomerlaarsjes aan

mijn heitie en ik......

mijn pake en ik......

Als afsluiting van de wandeling gingen we nog even langs de glijbaan. Emke mocht 10 keer. Beppe ging ook één keer maar de glijbaan kraakte toen zo dat het bij die ene keer bleef.

10 keer dan moet de rest even wachten......

en daar gaat ze..... voor de tiende keer!

Vanochtend ging ik mee om Emke naar de Förskola te brengen en vanmiddag om haar op te halen. Wat een feest toch. Heel leuk vind ik dat. Het beppe zijn, geeft mij echt een heel bijzonder gevoel. 

Wat ook heel leuk is, is dat Emke alle letters al kent van alle namen van de mensen die bij haar leven horen. Wanneer Henk haar naam op het magneetbord neer legt kan ze lezen E-M-K-E.... Emke zegt ze dan. Draait hij de middelste twee letter om dan leest ze E-K-M-E, ..... Ekme zegt ze dan. En dat terwijl ze tegelijkertijd ook drie talen moeten leren spreken. Wij staan er wel een beetje versteld van zo vlot als dat gaat. 

Julian daarentegen zit meer in de techniek. Wanneer we met hem bellen dan springt hij van de bank om één van zijn treinen op te halen. 'Dit is een stoomtrein' zegt hij dan en legt dan uit waarom, om vervolgens een andere trein op te halen met de mededeling, 'dit is een elektrische trein'. Daarna krijgen wij al zijn elektrische treinen te zien. Wat heerlijk toch die kleine mensen en wat zijn we er trots op!

Nu nog even over mijn Facebook. Het was allereerst al een soort van zoektocht om uit te vinden hoe je, je account kunt afsluiten. Ik had daarin alle stappen gezet en leefde in de veronderstelling dat het nu klaar was. Tot Greetje vanmiddag belde en vertelde dat mijn account nog steeds toegankelijk was en dat ik ook een aantal reacties had op mijn allerlaatste bericht. Ik kan die reacties niet meer beantwoorden. Vanavond heb ik nog eens op Facebook gekeken en kwam toen zomaar op de afsluitpagina aan. Daar nogmaals op de knoppen van definitief afsluiten en verwijderen gedrukt en nu hoop ik maar dat het klaar is. Lieve ex FB-vrienden, ik had niet genoeg van het contact met jullie, ik zou het contact graag via mijn blog voort willen zetten. Ik blijf voorlopig nog even bloggen en zo hoeven we elkaar niet uit het oog te verliezen. Laat van je horen zou ik zeggen, de moeite is niet groter dan via FB. Gewoon onder in de kolom 'reacties' een opmerking schrijven en dan komen we elkaar schriftelijk weer tegen.

Wel hier laat ik het bij vandaag! Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.......

Deze vakantie is nu weer op

Zo we zijn weer thuis. Het zomerweer is voorlopig weer op en onze vakantiedagen daarmee ook. Wat was het heerlijk en wat hebben we op mooie plekjes gestaan. 

Wat ik altijd zo heerlijk vind in het weg zijn met de camper is dat het zoveel rust geeft. Kijk ik om me heen dan is alles klaar en hoef ik niks. Dit in tegenstelling tot thuis. Wanneer ik thuis om me heen kijk dan denk ik vaak.... oh ja dat moet ik nog even doen, dat raam kan wel weer een schilder beurtje gebruiken, dat plafond daar moet ik nog wat mee, noem maar op. Dat hoeft niet allemaal tegelijkertijd te gebeuren maar wel eens een keertje. Dat zit me dan altijd wat achter. Maar ja ik klaag niet hoor, ik ben tenslotte 'pensionär', ik heb alle tijd! Zoals gezegd... het was heerlijk en ik hoop dat er nog vele ritjes volgend dit jaar.

en daar gaan we weer.....

Het is al aan de late kant nu ik deze blog schrijf. Ik lag al op bed maar was nog te onrustig om de slaap te kunnen vatten. Ik was namelijk vanavond bezig met het installeren van een nieuwe browser op mijn telefoon. Ik heb gekozen voor de Opera browser. Die is ontwikkeld in Noorwegen. Ik kreeg het eerst niet goed lopend en het is nog niet helemaal klaar en dat geeft dan ongemerkt toch wat stress blijkbaar. Gisteren heb ik ook een nieuwe email aangemaakt en die eindigt op tutamail.com en komt uit Duitsland. Ik probeer op mijn manier de boel een beetje te ont- Amerikaniseren. Dat is ook de reden dat ik mijn Facebook heb afgesloten. Ik speelde al langer met die gedachte omdat FB al lang niet meer is zoals het was. Bovendien bemerkte ik ook dat mijn vrienden (ik had er niet veel hoor ik meen zo ongeveer 57) steeds minder actief werden op FB. En heel veel reclame. Ik wil niet meer een verdien model zijn voor Mark Zuckerberg van FB. Dus mijn Facebook is verleden tijd. Ik heb nog wat cognitieve dissonantie omtrent mijn blog. Die loopt namelijk op Blogger en dat is van Google. Moet ik hem daar nu weghalen, en waar moet hij dan naartoe? En dan heb ik natuurlijk ook nog een Apple computer en een Iphone en zit ik met gekoppelde diensten zoals Icloud helemaal verweven in de Amerikaanse internet diensten. Het zal dus wel even duren voordat de ontkoppeling daar is, als dat moment ooit komt. Maar oke... de browser staat op mijn telefoon, die kan ik nu gebruiken. Misschien denk ik over een poos wel van .... 'waar ben ik aan begonnen' maar voor nu doe ik nog even mijn best, mijn manier van verzet tegen wat we allemaal tegen gaan komen.

Ondertussen is het weekend, heerlijk! Geniet ervan, heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!! Wordt vervolgd.....

 

Ten zuiden van het Vänern

Het vogelparadijs in Hornborgasjön hebben we alweer een paar dagen achter ons gelaten. We zijn doorgereden naar het Vänernmeer, je weet wel, het grootste meer van Zweden. We zitten aan de zuidkant van het meer op een schiereiland vlak bij Lidköping. Eigenlijk is het onderste deel een schiereiland en daarboven is het een eiland verbonden met een brug. Het eiland heet Kållandsö. Dat eiland is bekend omdat er een mooi slot staat 'Läckö Slottet'. Daar zijn we deze keer niet geweest, dat slot hebben we al driemaal bezocht.

We vinden het hier heel mooi verstillend en daarom wilden we hier een paar dagen staan. Zo vroeg in het seizoen is dat nog wel even een uitdaging want de campings en de meeste camperplaatsen zijn nog gesloten. De camperplaatsen die toegankelijk zijn hebben geen voorzieningen. Onze eerste plek was bij een haven. 

'Hörvikens Marina Kållandsö'. In de app stond dat het hier geopend zou zijn maar alles was dicht, er was niemand. We hebben er toch een nacht gestaan ondanks het bord dat je er niet mocht camperen. De plek waar we illegaal stonden was prachtig, een soort van inham in het grote Vänernmeer. De volgende ochtend zijn we redelijk vroeg vertrokken want het voelt toch een beetje ongemakkelijk wanneer je weet dat je er niet mag staan. Maar ja er was heel veel parkeerruimte en er was helemaal niemand en er lag ook nog geen boot in de haven dus ja..... wie zou er last van ons kunnen hebben.

Deze foto geeft een beeld van hoe het is op het eiland. Smalle wegen waarop overdag af en toe landbouwverkeer. Dat is dan wel een beetje spannend wanneer je met je camper komt aanrijden. Echter de boeren gaan helemaal voor je aan de kant en dan is het passeren geen probleem. 

Het kerkje bij Strö (Strö kyrkan)

De tweede camperplek zie je hieronder. Het is een heel klein haventje weer aan een uitloper van het Vänern en het is er helemaal stil. 

Echt een prachtige plek om te staan. We zijn hier twee dagen gebleven. Vandaag moesten we wel even naar Lidköping want ons gas was op en we hadden dringend water nodig. Water kun je bij de benzinepomp krijgen dus dat kwam mooi uit. Ook wilden we graag ons afval kwijt en dat kon daar ook mooi. De boodschapjes, we hebben niet echt heel veel nodig, doen we in Otterstad. We hadden niet echt zin om door een heel grote supermarkt te lopen voor die paar dingetjes die we nodig hadden. In Otterstad is een klein winkeltje dat 24/7 geopend is. De deur is op slot maar je kunt naar binnen door in te loggen met je mobiel bank ID, dan haal je de boodschapjes uit het rek, scannen en afrekenen bij de kassa, en dan weer naar buiten. Je doet alles zelf er is geen personeel in de winkel aanwezig. Dagelijks worden zaken aangevuld, de basis dingen kun je er kopen. Een mooi concept voor dunbevolkte gebieden. 

Toen we weer terugkwamen op de camperplaats konden we onze plek weer innemen. We hebben hier nog geen andere camper zien rijden. 

Vlak bij de camperplaats is een ruine, 'Lindholmens Slottsruin'. Na de wandeling met Gösta vanochtend, zijn we er even naartoe gelopen. het voormalige slot is gebouwd in de late middeleeuwen. Het informatiebord toont een kaart met een afbeelding van hoe het had moeten worden. Een prestigieus project vind je niet?

Onder de afbeelding staat dan ook: 'Så stilligt som på bilden har det aldrig varit'. (zo stijlvol als op de afbeelding is het nooit geworden). Wel dat konden wij aflezen aan de restanten die er nog staan en die gedeeltelijk worden gerestaureerd.

Hieronder de gevelsteen boven de deur van het gebouw dat je ziet op de foto boven.

Anno MCLXXXVI (1186)

staan we samen toch leuk op de foto

het omliggende 'park'

met een collega van onze Lindeboom

Ik heb het idee dat deze restauratie nog wel een paar jaar in beslag gaat nemen. 
 Morgen gaan we weer verder. We hebben heerlijk zomerweer en we genieten!!!

Heb het goed en ontvang in deze turbulente tijd van wereldwijde 'Tarifs' een warme en vredevolle groet van ons. Wordt vervolgd....