Super mooi was het vandaag met temperaturen onder het vriespunt. Vårvinter ten voeten uit. Toen we vanochtend de voordeur uitstapten was het eerste dat ik hoorde de zingende vogeltjes in de beuken voor ons huis. Helemaal blij word ik daarvan.
Gösta had het voorjaar ook in zijn hoofd. Hij sprong alle kanten uit behalve de goeie en deed zich een paar keer heel erg tegoed aan de paardenvijgen die op het pad liggen. Van ons mag hij ze niet opeten maar wanneer ik er even met mijn hoofd niet helemaal bij ben, en hij wel, dan gaat het mis. Hij is er gek op. Nu (het is avond) ligt hij te dromen. Volgens mij is hij op jacht, hij hijgt en beweegt met zijn poten.
Wanneer we vanuit ons huis de afslag rechts nemen richting de winkel het Vångdalen in dan passeren we een huis waar een grote hond op het balkon de wacht houdt. Die hond heet Bosse. Bosse staat hoog en voelt zich heer en meester over het dorp. Wanneer er mensen het balkon passeren, vooral wanneer die mensen een hond hebben, dan gaat hij vol op het orgel. Soms vergeet je even dat hij daar staat en loop je onschuldig over straat en gaat hij plotseling los. Een hartverzakking krijg je ervan. Vanochtend was het ook weer raak en Gösta had echt zin om Bosse de volle lading terug te geven maar mocht niet van mij. Hij (Gösta) heeft nu aan alle honden die eruit zien als Bosse (dit laatste in de ruimste zin van het woord), dat wil zeggen alle honden met een wit/gele of op geel lijkende vacht, dus zelfs ook de blonde Golden retrievers, een bloedje hekel. Ik moet dan echt stevig in mijn schoenen staan om hem te houden. Nu probeer ik dit een beetje om te buigen door hem elke keer wanneer we een hondje tegenkomen even in een kluifje te laten bijten, dat vindt hij namelijk het lekkerste snoepje dat er is (zwaarder geschut heb ik niet voor handen), om zo een positieve associatie aan te brengen bij het passeren van honden die op Bosse lijken (lees dit heel ruim). Het werkte vanochtend na de rede van Bosse niet meer.
Weer thuisgekomen van de wandeling hebben we eindelijk weer eens lekker kunnen doorwerken aan onze allrum (overloop). Twee platen gips hadden we erin en vandaag hebben we de rest kunnen doen. Elke plaat had wel een bewerking nodig zodat het de nodige tijd kostte. We hebben een goed werkende werkverdeling. Gerrit tekent de obstakels uit op de gipsplaat en meet de lengte af en snijdt ze, samen tillen we dan de plaat de trap op en samen schroeven we hem vast. Dat laatste is wat een zenuwachtig werkje omdat je erom moet denken bij de laatste slagen van je gipsschroef niet door het papier heen te gaan. Het papier van de plaat geeft de schroef steun, ga je er doorheen dan doet de schroef niet zoveel meer. Tegelijkertijd moet je de schroefkoppen onder het oppervlak van de plaat hebben anders kun je de schroefgaten niet wegplamuren. Het steekt dus nogal nauw met dat schroeven. Het is vandaag gelukkig goed gelukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten