En dan nog even dit

 We hebben besloten de zaak achter ons te laten en weer positief verder te gaan. We zullen moeten accepteren dat dit soort dingen gebeuren. Niet iedereen staat gelijk in het leven, heeft gelijke waarden en normen. Ik heb het idee dat die van ons redelijk oke zijn! Dat willen we zo houden en daar focusseren we op. Bij de keuzes die we maken worden de overwegingen, impliciet of expliciet getoetst aan  die waarden en normen. Integriteit en respect zijn daarbij hele belangrijke voor ons. Er zijn individuen met andere waarden en normen, hun leven heeft hen andere waarden en normen gebracht of zij hebben bewust andere gekozen. Wij laten ons leven niet vernachelen door hen.  Het is gebeurd en we gaan weer verder. We denken er natuurlijk nog wel aan, beschouwen het trekken onze lessen eruit maar laten ons er niet door slachtofferen. 

We zullen moeten acteren op deze realiteit en dat betekent dat we eerst aanpassingen gaan doen aan ons alarm. Meer sensoren en ook sensoren met camera's binnen en buiten. Want dat is iets wat in deze situatie zo jammer is dat we geen beelden hebben. Vroeger hadden we een buiten camera achter  ons huis maar met de bouw van de nieuwe altan is die ontkoppeld uit het systeem en toen we hem erin terug wilden plaatsen was de software eigenlijk alweer te oud en lukte dat niet goed. Gerrit gaat nieuwe bestellen bij  Credex Alarmsystems , de leveranteur van ons systeem . Dat voorkomt wellicht niet dat ze binnenkomen maar zo zal de toekomstige inbreker wel in beeld worden gebracht.

Daarnaast zal ik ook minder naïef moeten zijn en ervoor moeten zorgen dat mijn waardevolle spullen goed opgeborgen worden. Ik had ze nu in mijn nachtkastje maar daar heeft denk ik zowat iedereen zulke spullen liggen. Een inbreker hoeft er dan niet eens om te zoeken en kan zo raak grijpen.

Dus wij willen ons niet laten slachtofferen en trekken onze lessen eruit......en gaan verder. De onvervangbare sieraden blijven voortbestaan in mijn herinnering, net zoals de momenten waarop ik ze kreeg. Dat kan niemand bij me wegnemen.

Dit ook als reactie op alle berichten die ik van jullie kreeg. Zo staan we er nu in en zo gaat het met ons. Dan ook nog de laatste woorden hoop ik over de Covid. Ik heb de top gehad en ben aan het herstellen en hoop dat dit 100% gaat worden. Gerrit 'was niet ziek' maar voelt zich ook weer herstellende.

Inmiddels zijn we weer bij Henk en Chang. Voordat we vertrokken gisteren wilde Gerrit al een briefje op het raam plekken met de tekst: ' Ze zijn al geweest'. Ha.. wel, dat hebben we uiteindelijk toch maar niet gedaan.

Vandaag is het 18 april en dat is onze huwelijksdag 43 jaar inmiddels, een heel leven.

Als kers op de taart: Emke zette gisteren haar eerste drie losse stapjes! We hebben er even voor geapplaudisseerd.

Een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

We missen toch zaken

 Even een korte aanvulling op de post over de inbraak. 

Aanvankelijk dachten we dat we niets missen. Tenminste niet in de keuken en niet in de bibliotheek. Echter vanmorgen opende ik mijn kledingkast en bij het aanzien ervan dacht ik wat ligt de boel er slordig bij. Zo ben ik er toch niet weggegaan vorige week. Dat was de reflex gedachte want die gaat altijd over jezelf en je falen. Direct daarna dacht ik ze hebben in de kast gerommeld op zoek naar sieraden. De truien, de shirtjes, de sjalen het ondergoed alles lag door elkaar. Toen dacht ik 'mijn sierraden!' die heb ik opgezocht en wat blijkt..... de doosjes zijn nu leeg!

Een aantal ervan zijn denk ik wel te vervangen maar ik had ze wel van Gerrit gekregen op speciale momenten en hij heeft het liefdevol voor mij uitgezocht destijds. Wat niet vervangbaar is zijn de gouden sieraden van mijn beppe. Een mooie armband van bewerkt goud met robijnen en een broche met robijnen. 

Deze foto heb ik van internet maar zo zag de broche er wel ongeveer uit. Ik was er zeer aan gehecht. Mijn beppe heeft de broche gekregen van mijn pake bij hun verloving. Ze droeg hem elke dag wanneer ze haar nette kleren aanhad na het werk in huis. Mijn pake heeft hem voor haar uitgezocht en er waarschijnlijk eerst lang voor moeten sparen. Kostbare herinneringen aan zo'n sieraad. De armband had eenzelfde soort compositie. Ik droeg hem nooit, bang voor verlies. Die armband was nog veel ouder die komt nog bij de ouders of de grootouders van mijn pake vandaan. Eerst was het een ketting maar die is verdeeld in twee armbanden en drie dasspelden.

Ik kan er geen voorbeeld van vinden op internet maar de ketting zag er prachtig uit. Ik ben er heel verdrietig om dat deze twee dingen nu weg zijn, ik zal ze nooit weer terugzien. De andere zaken kwijt zijn is ook erg maar die kan ik eventueel vervangen als ik dat wil. 

Ik kan gewoon ook helemaal niet begrijpen dat je een huis openbreekt en dit soort sieraden wegneemt. Hoe kan iemand zo zijn. Hoe zit je dan als mens in elkaar? 

Ik weet het, ik moet het loslaten, dat ga ik nu ook maar proberen.

Inbraak

Ik was vroeger nooit heel erg lang ziek! Meestal, wanneer ik iets kreeg was het midden in de nacht en dan was het de volgende dag weer voorbij. Zeer efficiënt dus. 

Deze keer is dat anders. We nemen aan dat we de besmetting hebben opgelopen van Henk en Chang (Ik schrijf we want Gerrit is wel een beetje snufferig maar niet ziek)

Zij waren snel weer beter en Emke was een dag heel ziek en de volgende dag weer beter.

We zijn vandaag weer naar Undenäs gereden en daar lig ik nu op bed en ik krijg uitstekende verzorging van Gerrit.

Een ding scheelt ik heb er mooi weer bij, althans gedeeltelijk want gisteren toen ik in de camper lag regende het de hele dag.

Het tafeltje doet me denken aan zo'n ziekenhuis kastje. Een kommetje met yoghurt dat ik verplicht moest opeten een emmertje voor niet nader te omschrijven doeleinden die overigens niet prettig zijn en een glas water voor het vocht (maar ik kan bijna niet drinken) en pillen voor de koorts.

Ik heb hoge koorts, moet veel hoesten, veel slijmvorming in de luchtwegen, ben mijn stem kwijt, heb een bovenmatig pijnlijke keel en ik ben moe en voel me misselijk. Gerrit bedacht ineens om een covid test te toen. We hadden er nog net eentje liggen. Wel dat was snel gepiept en nog sneller duidelijk. Ik blijk nu dan toch Covid te hebben. Na alle vaccinaties en boosters ben ik er toch nog behoorlijk ziek van. Dat valt me tegen van mezelf. Ik hoop nu dat het herstel snel zal inzetten want ik ben het nu al heel erg zat!!

Dan nog een ander serieus onderwerp. Ik zal het eerst documenteren met foto's.

Dat ziet eruit als een inbraak en dat was het ook! In de nacht van dinsdag op woensdag kregen wij een bericht van ons alarm systeem. De sensor in de keuken was afgegaan. We hebben vele sensoren in ons huis en die gaven verder geen probleem aan. De buurman was wakker geworden van de sirene en het rode licht en had gekeken maar niets verontrustends gezien. Wij gingen er daarom vanuit dat het een vals alarm is geweest. Tot we vandaag thuis kwamen. Er misten plantjes uit mijn vensterbank (die bleken overigens buiten op de grond te staan) en ik zag dat het raam op een kier stond. Bij nog een keer kijken zagen we dat er overal splinters hout lagen en dat het hele kozijn ontwricht is. Dat is erg balen!

We hebben de politie gebeld en die kwamen nog diezelfde middag. Ze hebben foto's gemaakt en naar sporen gezicht en verder weet ik niet of ze iets voor ons kunnen betekenen. We hebben hun rapport nodig voor de melding bij de verzekering.

We denken niet dat de inbreker in ons huis is geweest. Vermoedelijk zou hij met één been naar binnen stappen en werd hij toen al gedetecteerd door de bewegingssensor, waardoor de sirene binnenshuis en buitenshuis afgingen. Hij is het denken wij snel weer gesmeerd. 

We missen gelukkig niets maar is toch wel een forse schade, we moeten maar weer zien hoe we dat weer gefixt krijgen. Helaas hebben we geen camera aan ons alarmsysteem gekoppeld. Dat gaan we nu als eerste doen.

Zomaar twee ernstige berichten in één blog, ik hoop de volgende keer met meer positief nieuws te komen.

Heb een goed weekend en ontvang een warme en vredevolle groet van ons.

Wordt vervolgd......

 

Allemaal ziek

 Ik heb geen foto's voor deze blog. Dat heeft een reden....

Dinsdagmiddag kwamen we aan bij het huis van Henk en Chang en Emke. We hadden allemaal een goede reis gehad. Als eerste werd het meegenomen vinyl laminaat uit de auto's geladen en in de warme kamer gelegd. Daar moet het nu twee dagen blijven liggen voordat het verwerkt kan worden. Na een kopje koffie om even te acclimatiseren gingen allen, behalve ikzelf, naar de bouwmarkt om materiaal te halen voor het aftimmeren van de hal. Ik maakte een fijne wandeling met Gösta en ging daarna nog even met hem in het voorjaarszonnetje zitten. Een goed begin zou je zeggen.

Chang was nog steeds niet helemaal fit en Henk begon zich ook al wat merkwaardig te voelen. We besloten aan het einde van de middag om bijtijds te eten zodat iedereen ook vroeg naar bed zou kunnen zodat we de volgende dag vol energie aan de slag konden gaan.

's Avonds keek ik nog even om het hoekje en vond ik het hele gezin samen in één bed. Allen voelden zich niet goed. Henk vroeg nog hoe ik me voelde en ik vertelde hem dat er bij mij niets aan het handje was.

Ik was nog niet in de camper of ik begon te proesten en het water stroomde me uit de ogen. Dus ook maar vroeg naar bed om daar vervolgens niet in slaap te kunnen komen.

Om half drie, ik was nog steeds wakker, ging het alarm van ons huis af!! Wat een schrik. Het was de sensor in de keuken. Even later kregen we een appje van de buurman die blijkbaar ook wakker was geworden van ons alarm (met buiten een sirene en een rood licht). Hij vertelde ons dat het alarm was afgegaan en achter ons huis licht brandde. Hij had gekeken maar kon niets verontrustends zien.

Was er een inbreker in het huis geweest dan waren alle andere sensoren ook afgegaan. We kregen van ons alarm ook een appje dat de melding was hersteld. Dus de ene minuut een alarm en de andere minuut een herstel. Wat moet je ervan denken....

We nemen aan dat het een vals alarm is geweest. Misschien een spin die over de sensor liep of i.d.

Na het tumult over het alarm viel ik eindelijk in slaap (snap je het nog....) Af en toe werd ik wakker van mijn eigen gekuchel en geproest. De volgende ochtend voelde ik me niet fit. Gerrit doet alsof er niets aan de hand is maar hij heeft her en der ook wat stuwing om het zomaar uit te drukken. Maar niet ziek hoor! Na ons ontbijt ging hij gewoon aan het werk met zijn klus waarvoor hij gisteren materiaal had gehaald. Henk lag op bed, Chang ook en Emke was ook ziek geworden en had koorts. Ik ben ook nog even mijn bed weer ingedoken maar niet zo ziek als de jongeren. Het water liep soms uit mijn ogen en soms hield het niezen maar niet op, soms was het weer een hele tijd rustig. Ik heb nog even wat geslapen. En dat was het. Halverwege de middag bedacht ik me ineens dat we nog met Gösta naar de dierenarts moesten voor de Rabiës vaccinatie en ook voor zijn jaarlijkste vaccinaties en het recept voor Bravecto (teken). We hebben bij Lindesberg een dierenarts gevonden die een inloopspreekuur had voor de vaccinaties. Ze wilde ook wel even een recept schrijven. Gösta vond het allemaal wat minder leuk met die inloop want hij kwam daar vele andere honden tegen, maar wij zijn voor de Rabiës gered door Helena!!!

Dan toch nog even een foto....

De dierenartsenpraktijk van Helena

De dierenarts praktijk was prachtig gelegen op het platteland. Was ik fit geweest dan had ik er zeker van genoten. Gösta niet, hij vond er niets aan. We hebben hem ook op de weegschaal gezet, hij weegt thans 51,4 kg. Dat is te zwaar, we zetten hem nu op dieet. 45 kg of ietsje meer, dat is voor hem een mooi gewicht.

Nu hoop ik maar dat we morgen allemaal weer een beetje beter zijn want dit is zo wel wat een valse start. Ik hoop ook dat we vannacht niet weer een melding krijgen van het alarm in ons huis. Eén ding scheelt, de buurman is nu weer onderweg naar huis. Die houden we niet meer uit zijn slaap. Thomas mocht je dit lezen, heel erg bedankt nog voor je bericht zo midden in de nacht en dat je even hebt gekeken wat er aan de hand was. Zeer gewaardeerd!!

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

 

De tent in de keuken

Behalve dan dat we het spectaculair vinden om deze paasdagen met H en Ch en Emke door te brengen is de invulling ervan niet heel erg spectaculair. We doen eigenlijk gewone dagelijkste dingen en dat vinden we overigens heerlijk. Dus lekker lang ontbijten, wat bijpraten, wat plannen maken naar de weersvoorspellingen kijken enz. En natuurlijk ook bijkomen van de lange reis.

Een poosje terug hebben we in onze woonkeuken wat meer ruimte gecreëerd door een stoel te verplaatsen naar de woonkamer en een andere stoel, die van Gerrit, te verplaatsen naar een andere hoek. Zo werd het allemaal een stukje ruimer. De mand van onze grote vriend neemt immers ook de nodige ruimte in beslag.

Nu hebben we echter een tent in de keuken staan!!

Kijk eens hoe grappig!! Normaal gesproken staat die tent bij H en Ch in de woonkamer maar omdat ze nu voor langere tijd in hun huis in Zweden zijn hebben ze hem meegenomen. Toen ze hem net kreeg moest Emke er even aan wennen zo vertelde Henk, daarom hebben ze er eerst een poosje met z'n drietjes in gezeten om te spelen. Nu is Henk bijna twee meter dus je kunt je voorstellen hoe opgevouwen ze daar hebben gezeten en dat die tent toen goed gevuld was. Resultaat is wel dat Emke nu graag in de tent vertoeft. Ook wanneer Chang haar voorleest of een spannend verhaal vertelt (tenminste het klink voor mij heel spannend wanneer Chang aan het vertellen is in het Chinees) gaan ze met z'n tweeën in die tent zitten. De tent is ook voor ons volwassenen handig want als Emke gaat slapen ruimen wij haar speelgoed op in de tent en dan is de keuken weer overzichtelijk :-)

Vanmiddag zijn we weer even in Mariestad geweest. Er moest een internet voorziening komen. Er ligt een kabel in de straat maar die moet nog naar binnen worden gelegd en dat neemt tijd. Dat gaan ze pas doen wanneer ze er definitief wonen. Dus nu eerst een tijdelijke voorziening. Dat lukte allemaal goed bij de El Giganten. Eenmaal thuis even uitgeprobeerd en het werkt uitstekend. 

We gingen ook nog even naar de Rusta om daar naar behang te kijken. Meer dan kijken is het nog niet want ze willen eerst weer even in hun huis om stappen om dan vervolgens ideeën uit te werken. Maar goed..... nu weet je even wat het ongeveer kost.

Bij de uitgang van de Rusta stond een mooie stoel met een label waarop een uitnodiging stond tot een proefzit. Wel wij hadden daartoe wel een vrijwilliger!

Toen was de energie ook alweer op (Chang is wat ziek geworden en heeft een fikse verkoudheid opgelopen) en zijn we weer naar huis gegaan. 

Zoals het zich laat aanzien maken we morgen de oversteek naar hun huis. Voordat we dat doen moeten we eerst de 1150 kg vinyl klick laminaat over aanhanger en auto's verdelen. Donderdag kregen wij dat hier op ons adres binnen. Handiger was geweest om het volgende week op hun eigen adres te ontvangen ware het niet dat we het twee weken geleden met 30 % korting konden kopen. Precies van het merk dat ze hadden uitgezocht. 'Een boppeslach'! Ja en daar heb je dan wel eventjes twee keer 1150 kg vertillen voor over toch....

Wel je leest het wel, langzaam maar zeker beginnen we onder stoom te komen. Het mooie voor Gerrit en mij is dat wij niet hoeven nadenken over het 'hoe'. Wij hoeven alleen maar te doen.

Ik hoop dat jullie net als wij fijne paasdagen hebben gehad. De blogjes zullen nu wel weer even ietsje onregelmatiger verschijnen. Maar een vervolg komt er zeker!

Warme en vredevolle groet van ons!

P.S. We kregen veel complimenten voor onze kast waarvoor onze dank. Heel leuk om te bemerken dat het kast proces door zoveel mensen is gevolgd!

 

Klaar!

 Hij is klaar!! Het is gelukt om alle 6 de deurtjes nog te verven en te monteren. Nu is onze bibliotheekkast helemaal af. Zelf vinden we hem heel mooi geworden. De tussenhal, zoals we de ruimte eerst noemden is nu een heel mooie bibliotheek geworden. Sfeervol en warm van kleur en wanneer je de deuren naar de kamer openzet is het net een verlengstuk van de kamer want de kleuren gaan heel mooi in elkaar over. 

Eerst maar wat foto's van onze bibliotheekkast met deurtjes en knopjes. Eerst een beeld van de deurtjes. Daar hebben zowel Gerrit als ik veel werk van gehad. Gerrit met het timmeren en het bewerken en ik met het schuur- en schilderwerk. Die deurtjes, dat is bijna net zoveel werk als de kast zelf. Maar ze passen goed en het staat mooi en daar doe je het voor. 

Gösta keurt de bibliotheek ook goed, hij ligt er graag op de zachte kleedjes

Het was nog even moed verzamelen 's avonds maar hier zijn we toch zover dat de knopjes op de deurtjes komen. 

En dan tenslotte hier de eindfoto en dan stop ik echt met spammen!

Verder zijn we zaterdag toch nog even met Bosse op stap geweest voor een dagtochtje. We moesten de glycol van de vloerverwarming aanvullen en die glycol (het is er namelijk in verschillende soorten) was tot 14.00 uur verkrijgbaar in Mariestad bij de Mekonomen. We hebben er een bezoekje aan Torsö (een eiland in het Vänern net boven Mariestad waar je via een brug kunt komen) aan vast geknoopt. Op Torsö hebben we koffie gedronken en een wandeling gemaakt. Daarna zijn we weer naar huis gereden.

De laatste sneeuw van deze winter?

We hebben qua weer echt een schitterend paasweekend. De temperatuur is bijna zomers te noemen en bijna alle sneeuw is weggesmolten. Vandaag (zondag) zijn we de hele dag buiten geweest en we hebben zelfs al wat in de tuin gewerkt. Ik had deze week violen gekocht en die heb ik vandaag in de bakjes geplant die elke zomer op de palen staan die de oprit markeren. Meestal kies ik voor blauwe en gele violen, de kleuren van de Zweedse vlag. 

Gerrit is nog wat aan het snoeien geweest en heeft de losse takken uit het gazon gezocht. Zo is er altijd wel iets te doen. 

Aan het einde van de middag kwamen Henk en Chang en Emke aan, ze hadden een goede reis gehad. Wat een vreugde om elkaar weer te zien en wat wordt de kleine meid al groter. We gaan een intensieve periode tegemoet waarin er nog veel gedaan moet worden in hun huis. We zullen zien hoe het allemaal verloopt. 

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

 

Zonder titel

We zijn een beetje aan het afronden. Henk, Chang en Emke komen met Pasen en daarna gaan we met hen naar hun huis om dat verder af te maken. Voordat we weggaan willen we nog graag een paar dingen doen. Zoals bijvoorbeeld de deurtjes van de kast. Die krijgen we niet alle zes af maar vier ervan wel. De andere twee doen we later. De appelbomen wilden we graag gesnoeid hebben en dat is gelukt. We wilden graag nog even met Bosse op stap maar dat gaat denk ik niet lukken. We hebben een aantal dagen heel mooi weer gehad maar nu wordt er wederom sneeuw verwacht. Wel.... thuis is het ook prima.

De sneeuw dooit net een beetje weg. Voor ons huis om de ene beuk kunnen we het gras alweer zien, de andere beuk staat nog dik in de sneeuw. 

Ik heb al twee keer de was buiten gedroogd. Hiervoor moet ik wel door een laag sneeuw heen baggeren en daarbij stap ik maar steeds in dezelfde voetstappen zodat de sokken droog blijven. De was ruikt echt zo lekker wanneer het buiten heeft gehangen. Tijdens het opvouwen ruik ik er steeds even aan.

Vandaag heb ik naast de wandeling met Gösta, drie dingen gedaan. 

De was, het interieur van Bosse schoongemaakt en de vier deurtjes geverfd. Toen was de dag alweer voorbij. Terwijl ik met een emmertje en een sopje in de weer was heeft Gerrit de vuilwatertank en de schoonwatertank gereinigd. Die kunnen er nu weer even tegen. Hij heeft ook de 'garage', de ruimte onder de bedden achter in de camper, helemaal schoongemaakt. Dat is namelijk de plek waar Gösta slaapt en je snapt dat daar veel hondenhaar lag. Nu is het daar weer 'spick and span'.

De buitenkant kan ook wel een sopje hebben maar daarvoor is het nu nog te koud. Dat komt later.

De vier deurtjes staan nu in de verf. Binnenkant en buitenkant tweemaal afgelakt. Nu de scharnieren erin en een knopje erop en dan kunnen we zien hoe het staat.

Behalve het nieuws over Trump (ik kan die man niet meer zien zonder misselijk te worden) domineren twee berichten. Het eerste is het overlijden van Jack Vreeswijk (59). Hij is de zoon van..... en was eveneens zanger en liedjesschrijver. Cornelis Vreeswijk is in Zweden echt een begrip en tot op de dag van vandaag is hij nog altijd immens populair. Zijn zoon Jack is altijd een beetje in de schaduw van zijn vader gebleven. Hij was ongeneeslijk ziek.

Het andere nieuws is het NAVO lidmaatschap van Finland. Dat is nu rond, de papieren zijn getekend, de Finse vlag is gehesen en het volkslied gespeeld. De NAVO grens met Rusland is nu verdubbeld. Finland is matig blij en vindt het lidmaatschap incompleet. De eerste actie zal zijn het geven van de goedkeuring tot het lidmaatschap van Zweden. Het wachten is nu op de toestemming van Turkijke en Hongarije. Die landen hebben nog een aantal grieven met Zweden te verrekenen. Hoever dit traject nu is gevorderd is niet duidelijk. Er zal waarschijnlijk veel diplomatiek overleg zijn maar we horen er niet veel van momenteel.

Dan natuurlijk ook in de kranten hier de berichtgeving over het treinongeluk in Nederland. Verschrikkelijk en hoe kon dat gebeuren? Wat een tragedie!

Verder nog ander Nederlands nieuws en wel over het verbod tot nachtvluchten en privé vluchten vanaf Schiphol. Dat nieuws wordt hier positief ontvangen en gespiegeld aan het aantal privévluchten vanaf de Zweedse vliegvelden.

Wel ik stop voor vandaag. 

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd......

 

Het verhaal van de gemiste windmolen en de voeten in de winter en het hoofd in de zomer

We hebben de Vårvinter nog niet eerder zo intens beleefd! Het is echt geweldig. Heel mooi weer overdag met op ons zuid terras zomerse temperatuur en  's nachts is het dan weer winters met  -7 graden. 

Ik zat vandaag na onze wandeling, welke ik voor het grootste deel zonder jas muts, sjaal en handschoenen liep, heerlijk op ons zuidterras met een kopje koffie en drie te schuren deurtjes met mijn voeten in de winter en met mijn hoofd in de zomer.

 

Het was er zo heerlijk warm dat ik mijn korte broek heb aangetrokken. Dat kon prima. Maar oh wat is de zon fel. Na een poosje daar gezeten te hebben kleurden mijn hoofd en mijn benen al een beetje rood. Het is erg oppassen zo in de felle zon.

We zijn vandaag naar het meer gelopen waar we een poosje op de pier hebben gezeten. Gewoon even lekker staren in de verte. We zeiden tegen elkaar ' wat is het toch heerlijk om hier te wonen'

Toen we vertrokken voor onze wandeling zagen we in onze tuin de allereerste blauwe bloemetjes al bloeien. Is het een wilde hyacint, ik weet het eigenlijk niet. Het is een bolgewasje en nog eventjes en dan is de hele tuin blauw. Er is vast wel iemand die weet hoe dit bloemetje heet.

Tijdens de wandeling kreeg ik het zo warm dat ik mijn muts en mijn handschoenen even aan een aan de kant van de weg staand paaltje hing. We zouden dat op de terugweg immers weer passeren en dan kon ik het er wel weer afhalen. Gerrit zou dat nooit doen maar ik zie er geen gevaar in. Toen we weer terugliepen zagen we de muts, die oranje is, al van verre nog aan de paal hangen. Gösta liep op dat moment aan de lange lijn van 8 meter, we hebben hem nooit los vanwege al het wild dat hier loopt, en toen hij vlak bij de paal was veranderde hij ineens zijn koers naar de paal. Blijkbaar kon hij op 3 tot 4 meter afstand mijn muts ruiken. Hij bleef staan en keek ernaar. Bijzonder zo'n reukvermogen.

We deden ook nog een ontdekking tijdens deze wandeling die we na onze wintervakantie alweer vele malen hebben gemaakt. Toch deden we die ontdekking pas vandaag. De windmolen is weg! In het Vångdalen, eigenlijk recht tegenover ons huis, staat al zolang we hier wonen een windmolen die stil is gezet. Het is/was een kleintje.

even zoeken maar hij staat er toch echt

Aanvankelijk vonden we die molen niet mooi! Zo'n vervallen molen in de mooie natuur. Maar zoals met vele dingen raakten we aan de molen gewend, we passeren hem tenslotte bijna elke dag. Soms draaide hij een slag wanneer het hard waaide en dat gaf de molen bij één schoep altijd een luide tik. Het kwam zelfs zover dat we aan de molen gehecht raakten, hij hoorde erbij net zoals de lege rode vervallen schuur met twee open deuren die een eindje verderop staat. De molen en de schuur, we zijn ervan gaan houden. Wanneer we in onze keuken zitten hebben we het uitzicht erop. Vandaag liepen we er weer langs en zegt Gerrit ineens....'Waar is toch de molen?'. Ik kijk ook eens goed en we kunnen niet anders dan constateren  dat de molen weg is! Zomaar verdwenen. Niet vandaag, niet gisteren want er zijn geen sporen in de sneeuw. Hij is al eventjes weg en tot op dit moment hebben we dat niet opgemerkt. 

Hier stond de molen

Stil en in onszelf gekeerd liepen we verder, hoe hebben we dat kunnen missen? Ik heb het in mijn foto's nog nagezocht, het moet ergens in januari zijn geweest dat men de molen heeft weggehaald, eind vorig jaar zie ik hem nog staan op de foto's die ik heb van het Vångdalen. Dat is ons toch even raar ontkomen.

Na de koffie in de zon ging Gerrit de laatste appelboom snoeien. Daarmee hadden we een paar dagen geleden al een begin gemaakt maar vanwege de sneeuw was deze klus even in de wacht gezet. Nu is er inmiddels zoveel sneeuw weg gedooid dat de keukentrap wel weer uitgezet kon worden. Dat klusje is nu klaar, net niet helemaal voor april maar die ene dag, daar maken we ons maar niet druk om.

Terwijl Gerrit aan het snoeien was heb ik drie deurtjes afgeschuurd en even later de voorkanten in de grondverf gezet, de achterkant dat moet nog. In de keuken ligt het vijfde deurtje onder een 'presse mdf'. Het leek ons namelijk wel leuk om nog wat decoratie op de deurtjes aan te brengen anders lijkt het zo strak. Omdat we lijmen met houtlijm en dit altijd wat druk nodig heeft voor de hechting, gebruiken we de gewichten waarmee we zouden trainen, met de beklemtoning op zouden, om die druk te verkrijgen. Zo kunnen we 10 kg druk geven en dat gaat prima. Zo komen de gewichten toch nog mooi van pas.

Wat je op de foto niet zo goed kunt zien is het gefreesde randje aan de buitenkant van het deurtje. Dat was echt een hele klus om dat er strak en recht omheen te krijgen. De lijstje zitten met een houtverbinding in elkaar en aan de binnenkant van de omlijsting heeft Gerrit een gleuf gefreesd waarin hij het mdf paneel kon schuiven. Zo zonder verf lijkt het wat een bont geheel maar eenmaal in de witte grondverf ziet het er al een stuk beter uit. En dan straks groen natuurlijk, maar zover zijn we nog niet.

Wel dit was het verhaal van de gemiste windmolen en de voeten in de winter en het hoofd in de zomer. Tot morgen maar weer.

Warme groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.

 

Geen lang verhaal vandaag

Wel....mijn gebeden zijn verhoord. De hele dag van 's ochtends heel vroeg tot laat op de vroege avond hadden we zon. Mens wat heerlijk toch!! Na een heel aantal donkere dagen op een rij konden we vandaag weer fijn in het zonnetje lopen. De wind was nog koud en de temperatuur niet hoog maar in de zon en uit de wind is het goed toeven.

Er ligt nog steeds veel sneeuw, in totaal is er toch wel 25 cm gevallen. Maar het dooit hard zo in de volle zon.

Ja wij zijn een beetje verzadigd wat betreft de sneeuw maar eerlijk is eerlijk het ziet er fantastisch uit en het intense licht dat is echt heel erg fijn.

Wat ook leuk is, is het volgende....

Dat ziet er toch indrukwekkend uit al die wildsporen in de sneeuw. Dit is in het Vångdalen waar een grote groep reeën leeft. Vandaag zagen we ze niet maar die sporen zijn van hen denk ik.

Vanochtend hadden we ook nog een leuk telefoongesprek met beeld met Jan en Nel. Jan is druk in hun camper aan het werk en had een omvormer geïnstalleerd. Daarover hebben we wat informatie uitgewisseld en natuurlijk ook even over andere dingen gepraat. Leuk! Het gaat hen goed en dat is het belangrijkste!

Vanmiddag gingen we naar Hjo, naar Fredrik en Suzanne. Het is vandaag namelijk Fredrik zijn verjaardag (geen grapje). We hebben hem een lange waterpas en een winkelhaak gegeven. Winkelhaak dat vind ik een leuk woord. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom dat ding zo heet. In het Zweeds heet hij ook zo! Het Zweedse woord voor hoek is 'vinkel', de winkelhaak heet hier 'Vinkelhake'. Kijk dat vind ik nu leuke ontdekkingen. Ik fantaseer dan altijd even verder. Winkel en hoek dat heeft in het Nederlands niet zoveel met elkaar te maken, alleen dan dat vroeger, Heeeel vroeger in de tijd van mijn vroege jeugd, op elke hoek van de straat een winkel was, een groenteboer, slager, kruidenier, bakker, sigarenwinkel. Zouden winkel en hoek dan toch dichter bij elkaar staan dan het op het eerste gezicht lijkt? Ik lees op Wiki dat in de 15e eeuw het woord winkel NL eveneens de betekenis had van hoek, net zoals het dat nu nog heeft in het Zweeds. Leuk zo die verbindingen in de taal. Nou ja.... dan zoek ik even verder op Wiki naar de oorsprong van het woord winkel en wat lees ik daar.... Dat het woord winkel (dat van de ondernemer) komt van hoek, omdat vroeger op de hoek van de straat de koopwaar werd aangeboden. Later kwamen daar de winkels. Mijn interne criticus glundert deze keer!

Wij hebben Fredrik van harte gelukgewenst met zijn verjaardag. We troffen ook zijn moeder en die had voor hem een overheerlijke aardbeien slagroomtaart gebakken. Die hebben we met zijn vijven helemaal opgesmuld. 's avonds zijn we met elkaar uit eten gegaan. Het was echt een feestje! Komende week maar weer even op rantsoen! Fredrik heeft een spannend weekend want volgende week maandag begint hij met zijn nieuwe baan. Net als Suzanne wordt hij nu consultant IT en zijn eerste project wordt Volvo. Daar gaat hij aan de slag met een ingewikkelde opdracht die te maken heeft met het uitzoeken wat het meest duurzaam is in alle onderdelen van de Volvo. Daarvoor moet een programma worden geprogrammeerd. Tenminste dat heb ik ervan begrepen. 

De deurtjes van de kast komen een stapje verder maar zitten in een proces van lijmen en drogen dus dat neemt tijd aangezien we er zes hebben.

Door de winkel ontdekking die al schrijvende geschiedde, is het verhaal toch nog ietsje langer geworden dan van tevoren gedacht. Ik hoop maar dat het niet verveelt.

Wel, ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd....