Ik had er niet zo heel veel last van omdat ik een klein projectje heb opgevat. Daar moet ik nu ineens de sokken inzetten omdat Henk en Chang een dag eerder komen, dus vrijdag al. Het projectje speelt zich af op de overloop of de allrum zoals dat hier heet.
In het voorbije voorjaar ben ik ook al met dit kozijn in de weer geweest maar het moest nog worden afgemaakt. Toen konden de ramen niet zolang openstaan omdat het nog heel erg koud was. Nu is het ook koud maar heb ik de ramen er toch maar uitgetild. Die staan nu in de garage, we hebben ze moeten voorzien van nieuwe stopverf omdat de oude uit elkaar viel met het schuren. Dat vroeg eerst even om een internet cursus maar het resultaat is in elk geval een stuk beter dan het was. Ik heb van binnenuit het raamkozijn aan de buitenkant rood geschilderd en het buitenwit geplamuurd en in de grondverf staan. Ook heb ik de vensterbank nog eens gedaan want die was niet mooi gelukt de vorige keer. Het meeste werk is nu gedaan aan dit kozijn, nu nog een keer afschilderen en dan ben ik er.
Na ons avondeten klaarde de lucht op en zijn we weer een tochtje gaan maken. Ik ben al heel enthousiast over de omgeving waar we wonen maar nu we af en toe een avondritje maken wordt ik nog enthousiaster. We leggen niet veel kilometers af maar kiezen steeds de hele kleine grindpaadjes en af en toe waan je jezelf in het paradijs, zo mooi is het hier wanneer je het asfalt verlaat.
Ik begin maar even met het eindpunt van het ritje. Dat is Älgarås. Daar zochten we eigenlijk om het gebouwtje dat vroeger naast ons huis op de kerkgrond heeft gestaan. Volgens Inger (en die is hier geboren en getogen en weet alles van deze omgeving) staat dat gebouwtje nu in Älgarås.
Een prachtig houten kerkje. De binnenkant moet ook heel mooi zijn zo vertelde iemand mij. Dat zullen we nog eens moeten ontdekken.
Toen we bijna bij Älgarås waren zagen we in het weiland wel 30 of 40 kraanvogels bij elkaar staan. Ik had eigenlijk al een poosje geen kraanvogel meer gezien maar hier waren er nu volop.
Net toen wij er langs reden vloog de hele groep weg, een spectaculair gezicht is dat want het zijn grote vogels en ze stijgen niet gemakkelijk, daar is heel wat geklapwiek voor nodig.
Daar gaan ze in gelid |
Volgens Gerrit waren ze aan het speeddaten maar ik weet het niet..... Een weilandje of twee verderop stond een grote vos ons te observeren. Ik probeerde nog een fotootje maar hij was te ver weg en op de foto niet te herkennen als een vos. Hij vertrouwde ons niet helemaal en verdween de struiken in.
Een eindje verder reden we af op een klein meertje, waar ik het bestaan niet van afwist maar zo met de ondergaande zon en deze bijzondere luchten was het bijzonder sfeervol.
Zo op die kleine weggetjes kom je soms hele oude richting aanwijzingsborden tegen. Ze lijken zelfs soms wel met de hand geschreven. Ik vind ze prachtig en ik hoop dat ze nog lang blijven staan.
Maar deze is ook erg mooi! En het is altijd fijn om te weten dat je welkom bent.
En dan moet je weten dat in Bredebolet zo ongeveer drie tot vier huizen staan als ik het goed geteld heb.
Hier zie je in de verte Edet liggen. Edet bestaat zo ongeveer uit één huis waarin vroeger 4 gezinnen woonden. Vorig jaar was het huis te koop, ik denk dat het nu al een nieuwe eigenaar heeft.
Hier nog de twee laatste plaatjes van deze prachtige omgeving.
Wordt vervolgd.....
P.S. en wat jammer voor de dames he vanavond, maar wat kunnen ze er wat van!!
<
Geen opmerkingen:
Een reactie posten