Dag grote lieve vriend van ons

Het was paasmaandag en Henk en Chang en Emke en ook Fredrik en Suzanne met Sevs waren bij ons. We zaten heel gezellig te genieten van het moment en vierden Gerrit zijn verjaardag. We vertelden dat Gösta de laatste weken wat vreemd begon te lopen. Hij liep wat mank en tijdens het lopen ging zijn kop steeds op en neer. Ik zat even bij Gösta en aaide hem. Toen ik zijn mooie lange poten streelde ontdekte ik een dikke knobbel bij zijn rechter achterpoot. Ik schrok erg en liet Gerrit ook even voelen. Beiden waren we er geheel niet gerust op. Toen we 's avonds nog eventjes samen in de kamer zaten had Gerrit inmiddels al het een en ander over knobbels gelezen en zo kwamen we tot de conclusie dat de kans heel groot was dat het zeer zorgelijk was. We besloten om de volgende dag, voor een week later, een afspraak bij de dierenkliniek in Skövde te maken. Dan hadden we de tijd om het beloop te volgen om zo een duidelijk verhaal te hebben voor de dierenarts. In die week ging Gösta achteruit. Hij likte veel aan zijn poot, had er pijn aan. Ook wilde hij niet ver meer lopen, even een kort stukje en kreeg hij moeite het keuken trapje naar buiten op en af te lopen.

daar staat hij bij het trappetje voor de achterdeur de toegang tot zijn 'paradijsje' (de achtertuin)

Vandaag gingen we naar de dierenkliniek en vertelden we ons verhaal en vroegen we, mede op aanraden van de fokker die zelf ook dierenarts is, om een röntgenfoto. Onze vrees werd waarheid, Gösta had een osteosarcoom dat was duidelijk zichtbaar op de foto. Wat wij niet wisten en waar we eveneens van schrokken was dat uit één van de foto's bleek dat hij ook een aandoening aan zijn hart had, cardiomyopathie, dat is een vergroting van de hartspier. We hebben onze Gösta vandaag moeten laten inslapen. Voor beide aandoeningen is geen genezing mogelijk en de prognose is zeer slecht. We zijn finaal van slag.

Wij haalden Gösta als pup van 15 weken op uit een dorpje in de buurt van Lund. In het nest waren 4 pups, drie mannen en 1 vrouw. We hadden niet de eerste keuze, twee pups waren al gekozen en het vrouwtje bleef in het gezin van de fokker. 

Gösta ligt in onze kofferbak op zijn kleedje en een handdoek met de geur van de moeder. Zijn eerste ritje met ons. Het was even wennen maar na een poosje kwam hij naar mij toe, ik zat op de achterbank van de auto en hij begon mijn oor te likken. Hij ging de relatie aan zou je kunnen zeggen. Een relatie die je bijna niet met woorden kunt beschrijven zo intens.

Arvid en Fynn moesten aan hem wennen. Op onderstaande foto zien ze elkaar voor het eerst en zijn ze bijna even groot.. Maar kijk die poten eens!

We hadden gehoopt dat ze dikke vrienden zouden worden met z'n drieën. Dat was niet het geval. Arvid voelde zicht toch wel wat bedreigd in zijn positie als roedel leider.

Hier neemt Arvid het kussen in, Gösta ligt nog net op het randje.

Deze foto geeft een goed beeld van de verhoudingen. Twee handen op één buik en nog een andere.

Op een gegeven moment was Gösta van zijn kussen gegroeid en kochten wij voor hem een extra large mandje. Wat konden onze 'Muppets daar lekker in slapen'. Later ging het beter en was er meer acceptatie maar bleek het mandje alweer aan de krappe kant.

Hij kon er echt niks aan doen dat hij zo groot groeide, dat ging helemaal vanzelf.

Sevs, wij noemen hem altijd 'Seffie' werd zijn grote vriend. Wat konden die honden goed met elkaar opschieten. totaal geen spanning in die relatie. 

Bij een jonge Deerhound pup moet je erg voorzichtig zijn met bewegen. De pup wil wel, die heeft er energie genoeg voor maar door overbelasting kunnen de zich ontwikkelende botten beschadigen. Elke week mochten we een klein beetje langer wandelen. Van de fokker hadden we hiervoor een schema meegekregen.

Er was voor Gösta daarom slaaptijd (in de blauwe badkamer) en beweegtijd. Later toen hij was uitgegroeid maakten wij fijne wandelingen met hem, bijna elke dag. Heerlijk vond hij dat, net als wij.

Soms gingen we uit wandelen, dan moest hij eerst even een eindje autorijden. Aanvankelijk tilde Gerrit hem in de auto want hij mocht niet springen. Later werd hij eigenlijk een beetje te zwaar voor Gerrit's rug en leerden we hem over een trapje de auto in te lopen. 

Om ook 's winters goed te kunnen lopen zonder uit te glijden en om te voorkomen dat de kussentjes onder zijn voeten zouden bevriezen deden we hem soms schoentjes aan. Ook dat was even wennen en aanvankelijk deed hij hiermee heel grote stappen waarbij hij zijn poten hoog optilde. Later kon hij er goed mee lopen.

Wij moesten dan de hele wandeling wel goed opletten dat de schoentjes niet halverwege de wandeling zijn poten hadden verlaten.

Soms kreeg hij het tijdens de wandeling te warm en ging hij in het gras liggen. De eerste keer schrokken we hier zo van dat ik naast hem ging zitten terwijl Gerrit de auto haalde om hem te vervoeren. Thuis in de tuin had hij dan weer volop energie, dus dat taxivervoer bleef bij één keer.

Zijn echt heeele grote vrienden waren Fredrik en ook Suzanne. Daar was hij zo thuis, daar ging hij graag naartoe. Wat heeft hij daar vaak gelogeerd en wat hebben zij geweldig op hem gepast. Gelukkig voor ons wilde hij na elke logeerpartij toch ook wel graag weer met ons mee terug naar huis. Wanneer wij hem vertelden dat Fredrik en Suzanne en Sevs naar ons toe zouden komen zat hij de hele tijd op de uitkijk om te zien of ze er al aankwamen. Kwamen ze eenmaal door de voordeur dan was er geen houden meer aan.

Bij hen mocht hij ook op de bank (bij) zitten

of liggen

In de tijd van de corona epidemie was Greetje een aantal maanden bij ons. Het was in die tijd dat ik een gekneusde knie, gebroken rib of gebroken enkel (hoeveel mankementen kun je krijgen in korte tijd) had en niet met hem kon wandelen en oefenen in goed gedrag. Greetje nam die taak toen van mij over en zo ontwikkelden ook zij samen een hechte relatie.

Midden in die epidemie kochten wij Bosse (onze camper) en natuurlijk ging Gösta mee op onze reizen. Hij vond het wat krap in de camper en tijdens die verblijven in de camper leerde hij achteruit lopen. Achteruit tot hij kon keren.

Op die reizen kwamen wij ook menig andere hond tegen. Soms verwacht soms onverwacht wanneer een kleine keffer al blaffend ineens onder een andere camper uitschoot wanneer we ergens stonden. Dat vond Gösta moeilijk en wij eveneens. Dan was het trekken en scheuren aan de riem en blaffen. Dat was stressvol! Soms waren we er zo moe van dat we hem de hoed opzetten. Het was altijd goed zoeken naar een geschikte plek waarop wij overzicht hadden over zijn soortgenoten.

Ik denk dat er vandaag de dag nog mensen zijn die herinneringen hebben aan de hond met de hoed.

Omgaan met andere honden dat heeft hij nooit helemaal goed onder de knie gekregen.

Ik herinner me ook nog dat hij tijdens ons verblijf bij Henk en Chang en Emke, toen we met elkaar hun huis renoveerden, het hondje van hun buren in het oog kreeg. Het was een mooie dag en ik liep, verdoofd van de Covid (we waren er allemaal ziek van geweest en bij mij duurde dat het langst), met Gösta naar de camper. Ineens zoef, vloog hij met riem en al uit mijn hand vandaan richting hondje buren. Hap, daar had hij hem in de bek, niet om het hondje kwaad te doen maar wel om te spelen. Het hondje vond het niet leuk en heeft hem flink in de neus gebeten. Wij konden het evenmin waarderen. Henk en Chang hadden net hun entree gemaakt in het dorp en lieten zo wel een problematische indruk achter bij hun nieuwe buren. Wat Gösta ook moeilijk vond was wanneer mensen uit angst voor of weerstand tegen zo'n grote hond niet het contact met hem aangingen. Soms probeerden ze, wellicht uit beleefdheid naar ons, hem op afstand over zijn kop te aaien met twee vingers maar dat was Gösta niet genoeg. Dat niet aanvaard worden maakte hem erg gespannen wat zich dan uitte in hard blaffen. Een Deerhound is een pleasende hond, wil contact, wil deel uitmaken van.... Kwamen mensen hem open tegemoet en spraken ze op vriendelijke toon accepterend tegen hem dan was het helemaal prima. Dan liep hij naar hen toe en liet zich knuffelen, geen geblaf, dan was het klaar, friends forever!

Zijn laatste dagen:

wat hebben we hem nog verwend

Hij mocht zelfs op onze bank liggen, dat was vreemd

Fredrik en Suzanne kwamen nog langs om afscheid van hem te hemen en wat vond hij dat fijn en wij ook!

de laatste wandeling door ons dorp, dinsdagochtend

gelukkig scheen de zon

Lieve, lieve, brave Gösta, wat waren wij blij met jou. Je had wel honderd jaar bij ons mogen worden. Een fijnere hond hadden wij ons niet kunnen wensen. Ik schrijf dan wel van hond maar het was meer dan een hond. Het was een individu vol liefde en aanhankelijkheid. Zijn overlijden is te snel gekomen, hij was nog maar 5 jaar. Zijn intense aanwezigheid maakt dat we elk jaar wel dubbel kunnen rekenen. Wat laat hij een enorme leegte achter in onze harten en wat hebben we wederzijds onvoorwaardelijk van elkaar gehouden.

DAG GROTE VRIEND VAN ONS!!

Het grootste deel van het schilderwerk is nu klaar

We schieten al heel mooi op met ons schilderwerk. Om te kunnen schilderen moet de temperatuur boven 5 gr. C. zijn. Eergisternacht was het om 4.29 uur - 1.7 graden C. Dat had ik niet verwacht dat de temperatuur in de minus graden zou uitkomen. Ohhh mijn geraniums dacht ik nog toen ik zag dat het dak van de badkamer wit was van de vorst.

Maar voor ons schilderwerk hoeven we ons geen zorgen te maken. Is het 's nachts heel koud dan is het overdag vaak heel zonnig weer. En dat was het geval. Al drie dagen lang hebben we heerlijk zonnig weer, ideaal voor onze schilderklus. Alleen de wind is koud dus moeten we ons goed aankleden, zeker wanneer we op hoogte werken.

En dat laatste dat doen we af en toe wanneer we de windveren schilderen. 

hier een mooie foto van ons dak

Maar zoals ik al schreef schieten we mooi op. Gisteren hebben we het schilderwerk op zuid gedaan. Dat is tevens het deel van het dak waarop de zonnecellen zijn gemonteerd. We besloten, alvorens te gaan schilderen de zonnepanelen schoon te maken. We hebben een zachte telescoopborstel die we voor Bosse (onze camper) hebben aangeschaft en die konden we mooi gebruiken voor onze panelen. We maakten ook de dakpannen schoon die onder de panelen uitsteken. Een aantal jaren geleden kochten we daarvoor een biologisch afbreekbaar goedje van Kärcher en dat hebben we nu op de pannen gespoten. Niet met een hogedrukspuit want dat mag niet, nee... met de onkruid sprayer. Na verloop van tijd zouden de pannen schoner moeten worden.

Op zuid hebben we ook de erker dus dat is best nogal wat schilderwerk en omdat de erker half rond loopt moesten we de skilift ook een keer verzetten. Gisteren (zaterdag en koningsdag) stopten we om 17.00 uur. We hadden geen zin om 's avonds nog verder te werken.

Vandaag begonnen we de dag op oost, dat is de kant van het huis die aan de hoofdweg gelegen is. Daar moesten we eerst de hoge punt.

Het balkon doen we later daarvoor hoeven we de lift niet te gebruiken.

Op oost ging het prima en lekker vlot. Daarna verreden we de skilift voor het schilderen van de windveren. Hierbij was het even uitzoeken wat de beste positie is voor het neerzetten van de lift. Dat deden we nu beter dan met het schoonmaken. We konden nu verder komen, voorbij het hoogste punt. Voor het schilderen van de onderkant moesten we even uit het bakje. Ik vond dat spannend, Gerrit niet. Ik deed één vak van de onderkant en hij de rest.

Daarna was het 'gästhus' aan de beurt en ook dat ging lekker vlot. 

De hele oostkant kregen we klaar en daarna verplaatsten we de lift naar noord. Ook dat was een fluitje van een cent, om 17.00 uur waren we klaar en zetten we de punt voor vandaag.

We hebben nu nog een beetje verf, niet helemaal genoeg voor de resterende witte delen. We zien wel hoever we komen. Waarschijnlijk niet verder dat de windveer delen die we vanaf de achterkant van ons huis moeten benaderen. Morgenmiddag moeten we de lift weer terug brengen en voordat we dit doen moeten we hem ook schoonmaken. Wellicht dat we later in het jaar de lift nogmaals huren voor het uitvoeren van de rest van het schilderwerk op west. Het is ook maar een gedachte dat alles in één keer klaar moet zijn.

In elk geval zijn we heel tevreden met het resultaat tot nu toe :-)

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.....

Voor het archief hier nog even de verf die we gebruiken......

 

We staan aan de kwast en we maken ons zorgen

We zijn de hele dag bezig met het werken aan ons schilderwerk. Vandaag zijn we begonnen met de dakpunt boven onze slaapkamer. Dat is een hele hoogte en we moeten over de altan heen met de skilift. Het ging heel goed, we konden er mooi bij. Daarna maakten we het dak van de altan schoon. Dat dak was helemaal groen geworden. Dat is iets waar we versteld van staan, hoe groen alles hier wordt in een winterseizoen.

Even sprayen met de målar tvätt van Jotun en daarna kun je het heel gemakkelijk schoonmaken.

Vandaag hadden we bijzonder mooi weer, de zon scheen de hele dag. Daarom besloten we de schoongemaakte punt te gaan schilderen. 

dat kan weer een aantal jaren mee

We realiseren ons dat we hypermoderne verf gebruiken voor meer dan 100 jaar oud hout. Heel bijzonder. Het valt ons op dat het hout dat we schoonmaken nog in heel goede conditie is. We komen geen rotte plekken tegen. Na het verven van de punt hebben we de onderliggende altan schoongewassen. het houtwerk wel te verstaan en ook dat hout hebben we geschilderd.

Toen moesten we de skilift verhuizen naar zuid, daar zijn we nu op de helft met wassen en schilderen. Er komen een aantal mooie dagen aan, dus wie weet wat we nog allemaal kunnen doen.

We hadden vandaag weer een keer dat de steun van de boom niet helemaal goed op de knop van het rustpunt terecht kwam. Hij stond er wel op maar net niet helemaal goed en dan doet het apparaat helemaal niets meer. Dus weer de schroevendraaier erbij gepakt en daarmee de knop ingedrukt en klaar was het weer. Je moet het maar net even weten.

En dan nog heel iets anders. Het gaat niet zo heel goed met Gösta. Hij ligt de hele dag in zijn mandje en het lopen gaat niet goed. We gaan volgende week dinsdag met hem naar de dierenkliniek in Skövde. We zijn er niet gerust op!!

Wel dit was het wat ons betreft. Wat doen jullie eigenlijk met dit mooie weer? Ook klusjes buiten?

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.....