Heerlijk hoor zo nog even met Bosse op stap

We zijn nog even met vakantie! Zomaar plotseling want vanochtend toen ik opstond had ik daar nog geen gedachte over gehad. Toen we nog maar net het ontbijt op hadden en Gerrit de krant zat te lezen vroeg ik hem naar het weer van vandaag. Het zou een aantal dagen heel redelijk weer worden zo vertelde hij. Toen kwam de wedervraag of ik misschien nog even weg wilde met Bosse. Daar hadden we het een poos terug wel over gehad, dat het leuk zou zijn om nog één keer een kort uitstapje met Bosse te maken. Het was er niet meer van gekomen en ik ging ervan uit dat nu de servicebeurt achter de rug was Bosse afgemeld zou worden voor de winterperiode. Dat is iets wat je heel gemakkelijk zelf op internet kunt doen. De camper gaat dan uit de wegenbelasting en ook de verzekering wordt van deze afmelding op de hoogte gesteld zodat die het tarief kan aanpassen naar niet op de weg maar slechts voor calamiteiten op het erf of de winterberging. Je krijgt dan een deel van je premie terug. Maar dat terzijde....

Bosse was nog niet afgemeld dus we besloten op stap te gaan en het uitje te combineren met een bezoekje aan het huis van Henk en Chang en Emke om te onderzoeken of daar alles goed gaat.

De spullen hadden we al snel in de camper, een half uurtje, toen reden we weg.

Het was mooi droog weer, niet mistig, geen regen. We zijn over binnenwegen richting Nora gereden. Een hele mooie tocht door omgevingen waar we nog niet eerder zijn geweest.

Pershyttan

idem

Prachtig en kijk die gordijnen

Zo halverwege hebben we ergens een paar boodschapjes gehaald voor een paar dagen en om half vier arriveerden we op de plek waar we graag wilden staan. Voorbij Nora aan het Usken meer, een plek die we kennen en waar we al een aantal keren eerder hebben gestaan. Toen we aankwamen was de schemering al ingevallen en kregen we als toegift nog een heel mooie zonsondergang.

 Het weer is goed en koud. We merken dat het hier (we zitten iets noordelijker dan Örebro) kouder is dan bij ons thuis. Wellicht dat we vannacht een beetje vorst hebben. Daar kunnen we tegen, we hebben het lekker warm in de camper. Boeken mee en een handwerkje en zo komen we de lange avonden wel door.

Morgen gaan we even bij het huis kijken en zoeken we weer een ander plekje. Maar heerlijk hoor, zo nog even op stap!

Ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij en wordt vervolgd.....

Een verstopte winkel, een Julbock en een eland

Vandaag had ik een leuk gevulde dag! Het begon vanochtend direct al goed met een telefoontje van Henk en Chang en Emke! Emke vertelde ons dat ze ons miste! Wel wij konden haar vertellen dat dit omgekeerd ook het geval is. Het is zo'n lieve meid en dan zo ver weg in China.

Overigens doen ze daar leuke dingen met z'n allen. Wat ik ook heel bijzonder vind is dat we een foto kregen van een familie bezoek. Chang haar opa en oma zijn al redelijk oud. Haar opa is 88 en haar oma is 82 jaar. Beiden zijn ze goed gezond. Ze eten gezond en Chang haar opa loopt vaak een stukje achteruit. Volgens hem is dat levensverlengend. Niet omdat je terugloopt in de tijd en de tijd dan opnieuw kunt beleven maar misschien wel om je motorische reflexen te trainen. (dat bedenk ik overigens zelf, wat de precieze gedachten achter het achteruitlopen is dat weet ik niet precies). Kijk eens hoe vitaal ze er nog uitzien. Chang vertelt ons wel eens iets over haar grootouders maar wij hadden ze nog nooit gezien. We vinden dit een heel leuke foto! En de kleine meid kon prima praten met haar overgrootouders.

Helaas kon ik niet heel lang meedoen aan het telefoon gesprek want ik moest me nog aankleden. Ik had vandaag een afspraak met Ingemari die ik ken van de weefgroep. Zij wilde mij een winkel laten zien, een soort van weidewinkel, die alles heeft op het gebied van handwerken en weven. Ik was daar wel benieuwd naar want ik vind het moeilijk om een winkel te vinden waar je mooi breigaren kunt kopen. Ook heb ik tot nu toe geen goed beeld gekregen van waar ik inkopen kan doen wat betreft benodigdheden voor weven. Maar dat is nu na vandaag allemaal anders.

We reden naar de 'middle of nowhere', een dorpje Ullervad geheten, vlakbij Mariestad. Eenmaal in dat dorpje aangekomen is het nog niet direct duidelijk waar je moet zijn. Ergens staat een heel klein bordje, je rijdt er zo aan voorbij, waarop staat 'spinneri' met een richtingaanduiding. Gelukkig had ik een gids die mij prima de weg kon wijzen. 

Twee foto's van de winkel die aan de buitenkant ook niet echt een winkel lijkt. De winkel grenst aan de 'spinneri' die ervoor ligt. Daar wordt o.a. eigen garen gesponnen. Het proces is te zien op hun website waarvan hier het adres Je moet dan even kijken bij het hoofdstukje 'Tillverkning'.

Terug naar de winkel. Eenmaal binnen valt je mond open. Wat veel spullen hebben ze. Niet alleen garens maar ook huishoudelijk textiel zoals vaatdoeken, handdoeken, schorten, dekbedovertrekken, lakens, tafellakens. Alles van een prachtige kwaliteit en een goede prijs. Ik keek mijn ogen uit. 

In een aangrenzend winkeldeel waren dan de garens te vinden. Garens om mee te haken, mee te breien en mee te weven. In alle soorten en diktes.

en natuurlijk ook naaigarens

Heel mooi vond ik ook de uitgebreide collectie met weefspullen. Alles wat je gebruikt bij het weven kun je hier kopen.

Wij zijn denk ik wel een uurtje in de winkel geweest. Ik kocht een aantal bollen wol voor een trui, mooie warme tinten. Ingemari koos een aantal bollen katoen voor een haakwerkje. 

Eenmaal buiten heb ik nog even om me heen gekeken. Hoe is het mogelijk zo'n 'verstopte' winkel met zo'n fraaie collectie spullen. Hoe vind je die wanneer je hier niet zo bekend bent. Ik werd er helemaal blij van want ik had me al heel lang afgevraagd waar je mooie garens kunt kopen hier bij ons in de buurt.

de buren

de omgeving

Echt als je het niet weet, en geen Ingemari hebt:-) dan vind je dit nooit.

Na deze wonderlijke en mooie ervaring reden we naar Töreboda om daar samen te lunchen. 'Bakat potatis med Skagenröra' stond er op het menu. Lekker! Ik vergat er een foto van te maken maar zo ziet het eruit....

Gerrit en ik lunchen bijna nooit omdat we meestal een stevig ontbijt nemen en zo kwam het dat mijn maag de rest van de dag op stand 'er kan niets meer bij' stond. We waren geloof ik zo rond half twee weer thuis.

's Middags waren we (Gerrit en ik deze keer) alweer op pad. Ik had twee weken geleden een paar schoenen bij de schoenmaker gebracht en die stonden al een poosje kant en klaar op mij te wachten. Die schoenen hebben we vandaag opgehaald en dit gecombineerd met wat boodschapjes halen bij de Lidl. De schoenmaker zit midden in het stadscentrum in een soort van kelderwinkel. Ik heb nu weer keurige hakken!

Het was alweer donker toen we naar huis toe reden en tot onze verrassing stond de 'Julbock' er alweer! Ook deze keer weer een prachtig stukje handarbeid.

Gerrit had vandaag ook een mooie ervaring. Toen hij het ontbijlaken buiten uitklopte stond hem daar een eland aan te kijken. Een koe met een kalf. We zagen ze twee weken geleden bij ons achterhuis lopen maar toen kregen we ze zo snel niet op de foto. 

Ze hebben een poos naar elkaar staan kijken, Gerrit en de eland. Daarna is Gerrit weer naar binnen gelopen. Een bijzondere ervaring, altijd weer!

Wel, heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons!!

Wordt vervolgd.....

 

Het is een pittig koolmezenjaar

Een klein poosje terug hebben we ons 'vogeltjes restaurant' buiten opgehangen. In de kelder hebben we een zak pinda's, een zak met zonnebloempitten en een emmer vol vetballen staan. Voorheen was het zo dat we ongeveer éénmaal per week of per anderhalve week een bijvulling moesten doen. Dit jaar is alles anders. Het is eigenlijk continu oorlog bij ons hotel. 's Nachts eten de eksters de vetbollen op en poepen ze ons trappetje vanuit de keuken naar de tuin er onder. Overdag hangen er soms wel 8 tot 10 koolmeesjes bij ons vogeltjes restaurant. Er zijn rangen en standen onder de koolmezen. Twee van hen slaan de vleugels uit wanneer ze hangend eten, de anderen vliegen dan van schrik weg.

 

Maar oh wee oh wee als de boomklever aan komt vliegen. Dan is er in de verste verte geen koolmees meer te zien. Die heeft het alleenrecht, slechts de specht is hem de baas. Het is de hele dag oorlog! Al het voer is dan ook met één dag helemaal verorberd. We kunnen elke dag wel bijvullen. Dat doen we niet, tweemaal per week krijgen ze nieuw voer. Het is herfst en het vriest nog niet dus ze kunnen ook in de natuur nog wel het één en ander vinden. Mocht het echt winters worden dan krijgen ze elke dag. Zo heftig als het nu gaat bij ons vogeltjes restaurant, zo heftig hebben we het nog niet eerder gezien. Het zijn pittige koolmezen dit jaar!

Wij hebben hier in het noordelijke puntje tussen de twee grote meren wat wisselend weer. Soms hebben we een heel mooie dag waarop we nog wel zonder jas aan kunnen wandelen met Gösta, soms miezert het de hele dag en is het ook de hele dag grijs. Die laatsten dat zijn niet mijn favoriete dagen. 

Ik maak geloof ik alleen maar foto's van het mooie weer :-)

Op de regenachtige dagen maken we meestal een uitstapje. Bijvoorbeeld even het afval wegbrengen naar de Återvinningscentral in Karlsborg, of boodschappen halen in Mariestad of iets voor de klussen aanschaffen in Örebro. De hele dag thuis zitten met grijs weer daar vinden we niet zoveel aan.

Vorige week was de camper service behoeftig, daar zijn we dan twee dagen mee onder de pannen want het is twee uurtjes heen en twee uurtjes terugrijden. We rijden dan met twee auto's, echt niet gezellig. Deze week moest de auto een beurt hebben. Dat kostte ons voorheen ook een dag bij de garage in Mariestad of Skövde maar tegenwoordig kunnen we voor service ook in ons dorp terecht. Dat werkt echt prima en daarover zijn we heel tevreden.

Vorige week kwam Ingemari even langs voor een kopje koffie. Maandag ga ik met haar naar een landwinkel waar ze allemaal spullen voor weven, breien, haken etc verkopen. Ik zal er wat foto's van nemen en er in mijn volgende blog iets over schrijven. Het is in de buurt van Mariestad. Dit soort winkels moet je echt even weten te vinden, die kom ik zo zelf niet tegen. Ik heb er echt zin in!

Vanochtend belden we met Femke en Louis en co. Wij aan het ontbijt en zij tussen de wasrekjes. Soms staan er wel 4 in de kamer. Alles gaat goed. De kleine Tobias groeit als kool en weegt al 7 kg. Hij ziet er echt reuze goed uit. Femke heeft nog één week verlof en daarna moet ze weer aan het werk. Wanneer ze dan de was op moeten vouwen is nog even een grote vraag want dit is tegenwoordig één van haar hoofdactiviteiten overdag. Gerrit, altijd een kei in oplossingsgericht denken, wilde mij al uitlenen.  Dat vonden ze een mooi aanbod :-). Tobias gaat volgende week twee keer proefdraaien op de kinderopvang. Dat is een grote verandering. Hij moet nu leren om uit de fles te drinken en dat is nog even een uitdaging. Gelukkig heeft hij wat reserve.

Deze week waren we kort ook nog even in het blad. Achter zijn nu alle bomen kaal en aan de zijkant van ons huis ook. De beuken in de voortuin daarvan heeft één nu het blad laten vallen en de andere nog niet. We moeten dus nog eventjes wachten op de finale wat betreft bladruimen.

Morgen is het in Zweden vaderdag. Ik was het vergeten (niet erg want Gerrit is niet mijn vader) maar Suzanne en Fredrik niet, die komen morgen. Gezellig!!

Dit was het weer. We wensen jullie een fijne zondag toe! Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.....

Pfff....

Natuurlijk waren we vanochtend al vroeg wakker, nieuwsgierig als we waren naar de eerste uitslagen van de verkiezingen in de USA.

Dat was schrikken!

Daar gaat hij er dan toch met de winst vandoor. We hebben elkaar aangekeken en hebben de computer eerst maar weer dicht gedaan. De analyses waren voor een later moment, wij moesten eerst even van de schrik bekomen!

We probeerden nog even te gaan slapen maar je begrijpt wel dat dit niet wilde lukken. Een poosje later zaten we nog wat stilletjes aan ons ontbijt. Ik weet niet waar het vandaan kwam maar plotseling gingen mijn gedachten naar mijn provisiekast in de keuken. Waarschijnlijk was er een soort van chaos in mijn hoofd vanwege het in het voorgaande beschrevene en associeerde mijn onbewuste verder op het thema chaos en kwam het zo uit op mijn kast in de keuken. Die kast daarin was het eveneens chaos. Ja... nu ik erover nadenk... zo zal het gegaan zijn. 

Even later kreeg ik visioenen van een prachtig opgeruimde provisiekast met uittrekbare lades, ik werd er helemaal rustig van. Net voordat Gerrit zijn laatste stukje brood verorberde  vertelde ik hem over mijn visioen. Hij vond het prachtig en begon zelfs meteen met metingen. Ondertussen zocht ik op de IKEA pagina naar opberg systemen en warempel laat ik er nu eentje vinden ook! Toen het sein na de metingen op groen stond heb ik de koop gesloten met een click en collect. 

Rond twee uur 's middags kwamen we aan in Örebro. Daar liepen we eerst een rondje door de winkel, kochten nog een opbergdoos voor boven op de kast. Daar ga ik de plastic opbergbakjes in doen. Dat zijn die 'handige' plastic doosjes met een deksel die je per vijf of tien in verschillende maten en met deksel kunt kopen bij de bouwmarkt, de Dollarstore de Rusta etc. Je komt ze echt overal tegen in aantrekkelijke kleuren.  Ze lijken dan in de verpakking zo handig maar eenmaal thuis weet je niet waar je ze moet laten. Tenminste ik niet. Bij ons liggen ze overal, in het keukenkastje, in de kelder, in de buffetkast, je kunt het zo gek niet bedenken of je komt zo'n bakje tegen. En heb je het bakje dan moet je ook nog zo gelukkig zijn het bijpassende deksel te kunnen vinden. Wel DIE bakje komen nu in een grote bak boven op de kast. Daar hadden we nog 30 cm hoogte over en die is nu ook opgevuld. De doosjes waar geen dekseltje meer bij was hebben het vandaag niet overleefd.

Verder kocht ik er nog dinerkaarsen voor straks met de kerst en een kaarsendover. Ook kocht ik nog 4 bussen voor meel en suiker en dergelijke en etiketten. Dat was het.

Eenmaal weer thuis gingen we na ons gezellige momentje met Gösta direct aan de slag. De hele kast leeg, een sopje en hoppa de lades erin.

Ik had 6 planken in deze kast en bij een eerdere herinrichting ervan hadden we onze spullen gesorteerd in plastic bakken op die planken staan. Op die dozen had ik dan een briefje geplakt met wat erin zat.

Dat werkt op zich wel wanneer er geen spullen boven op de dozen worden gezet. Maar ja.... je doet je best maar je bent niet perfect! Dus na verloop van tijd belandt de suiker in de bak van het meel en staan de mandarijnen in blik in het bakje van de olie en de azijn. Ook ligt er vaak van alles op de dozen. Dan is dat systeem een ramp. Ik vraag me wel eens af hoe anderen dat hebben, of verzandt jullie provisiekast ook altijd in chaos?

Wij hebben nu dus een systeem met uittrekbare rekken. Daarin staan nu dozen zonder deksel met een afwasbaar etiket op de voorkant waar op staat wat in de doos zit. Nu hoeven we de dozen niet steeds uit de kast te tillen maar kunnen we het rek uittrekken om te zien wat erin zit. Ik heb nu 8 rekken/lades (eentje uit een ander kastje geleend) of hoe je het maar wilt noemen en ik had 6 planken. Ik ben er dus ook nog op vooruit gegaan qua oppervlakte opbergruimte. We kunnen er nog een rek inzetten hebben we uitgemeten.

Je ziet er kan niets bovenop worden gezet :-)

Half negen vanavond was ik klaar. De hele middag niet aan Trump gedacht. 

Nu de provisiekast in de keuken mooi op orde is lijkt er ook wel weer iets meer orde in mijn hoofd te zijn ontstaan. De wereld draait wel door denk ik. En ja... In Amerika heeft men het zo gewild en daar verander je niets aan. Dat mag ook niet wat zo werkt de democratie. Maar dat ze het zo gewild hebben, daar kan ik met mijn hoofd niet bij. 

Op de familie app hebben we er eventjes over gepraat of liever gezegd heeft een ieder er zijn frustratie over uitgesproken. Iedereen.... nee onze Amerika deskundige hebben we nog niet gehoord.... maar die zit  momenteel dan ook in China!

Heb het goed allemaal! Warme en vredevolle groet van Gerrit en mij!

Wordt vervolgd....

 

Bijna helemaal klaar voor de winter

De tijd gaat te snel, voordat we het weten zijn we oud!! Het is ook een positief signaal dat de tijd snel gaat, we zitten nog niet achter de geraniums de tijd af te wachten.

Vandaag is het 5 november, het is de dag van de verkiezingen in de USA. Vandaag zullen we de uitslag nog niet kunnen verwachten vanwege het tijdsverschil. Ik heb het proces de afgelopen tijd intensief gevolgd en zoals denk ik velen met mij, hoop ik dat Harris gaat winnen. Er zit veel energie in haar campagne en dan hoop je natuurlijk dat dit zich laat uitbetalen in extra stemmen. Bovendien moet je er toch niet aan denken dat een man met zoveel op zijn kerfstok en die niet anders doet dan mensen voorliegen, wederom president van Amerika gaat worden. De strijd is echter nog lang niet beslist en het is heel erg spannend!

Ons ritme van alledag zit nu in een seizoenen shift. In de zomer zijn we vaak bezig met buitenwerk in de tuin en aan ons huis. Die periode is nu bijna voorbij. Deze week hebben we nog 10 m3 blad opgeruimd en dat moet waarschijnlijk nog een keer. Dan is het klaar en hebben we het ook dit jaar weer geklaard. Altijd weer een hele opluchting. Vanaf dat moment zal de aandacht meer naar binnenshuis gaan. 

Vorige week gingen we met druilerig weer nog een middagje naar Mariestad. Daar vonden we in de boekenwinkel het nieuwe boek van Kristina Ohlsson. Het is een vervolgboek in een serie van 5 (meen ik) en dit is het vierde boek. Ik ben heel benieuwd maar moet mijn nieuwsgierigheid nog even bedwingen want Gerrit gaat het deze keer als eerste lezen. Ik heb nog een ander boek.

Een poosje terug schreef ik al eens over een boot die in de berm lag op de route naar Mariestad en dat we het vreemd vonden dat die boot niet op een trailer staat. Ik sprak toen het vermoeden uit dat die boot daar gedumpt is door iemand die hem kwijt wil. Wel.... die boot ligt er nu nog steeds. Het zal me benieuwen voor hoelang.

Afgelopen zondag gingen we uit wandelen in Tiveden. Dat was alweer een poosje geleden dat we daar waren. Zondag was het heel mooi weer en we verwachtten dat er veel mensen zouden zijn. Tot onze verbazing was er niemand! Wij hebben er heerlijk gewandeld.

Tiveden is eigenlijk een soort van oerbos, er hebben nooit mensen gewoond, de grond is er te onherbergzaam met grote hoogteverschillen en enorm grote stenen. Het beleid is om het bos er z'n gang te laten gaan. Hierboven zie je toch even een spoor van de menselijke hand. Daar waar paden zijn worden de stammen van de omgevallen bomen even doorgezaagd voor het creëren van een vrije doorgang. Voor de rest blijft alles liggen. Hier en daar zijn er vuurplaatsen en je mag er zelfs een nachtje met de tent overnachten. Daarvoor zijn er voorzieningen aanwezig....

houtkliever

vedbod (houtvoorraad)

Ook bij ons thuis wandelen we nu weer door het bos tegenover ons. In de zomer kan  dit niet omdat er veel teken zijn. Het is een mooi bos om doorheen te wandelen en vanuit dit bos zijn er wandelroutes voor de lange afstandwandelaars, met een mogelijkheid tot overnachting in ons dorp.

Hier wandelt Gösta het liefst volgens mij, hij wordt altijd heel vrolijk tijdens deze wandeling. Zo vrolijk zelfs dat we hem soms even tot de orde moeten roepen.

Vandaag wisselde Gerrit de zomerbanden voor de winterbanden. Langzaam maar zeker zakt de temperatuur, vooral 's nachts. Deze week hadden we al eens -5 C. 

nog even natrekken met de momentsleutel

Ze zitten er alle vier weer om en de proefrit is gemaakt, klaar is Kees!!

Zo raken we steeds meer klaar voor de winterperiode!

tot zover maar weer, ik duik nog even in het nieuws over de verkiezingen. Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van Gerrit en mij! Wordt vervolgd......