We moeten nog wat op gang komen

We vervelen ons niet maar onder stoom liggen we ook nog niet echt. We moeten blijkbaar nog even acclimatiseren. Bovendien heb ik nog steeds veel spierpijn en voel ik me nog moe als nasleep van de (Covid ?). 

Vorige week gingen we de broodnodige boodschappen halen. Onze voorraden waren redelijk geminimaliseerd dus werd het een dagje Mariestad op vrijdag. De boodschappen zelf is niet het meeste over te vertellen echter onderweg naar Mariestad kwamen we nog een vreemd verschijnsel tegen. Een boot langs de kant van de weg op een traject waar geen water in de buurt is. Waar komt die nu vandaag vraag je je dan af. 

We zagen geen sporen van een trailer of zo, nee alles lijkt normaal behalve dat er dan een boot ligt. Hoe lang zou die er blijven liggen... Soms zie je het wel dat er auto's aan de kant van de weg staan, ook wel geruime tijd dan. Meestal zijn het niet de beste auto's en ik heb wel eens de gedachte dat zo'n auto dan door deze of geen gedropt is. Maar ja dat zijn dan mijn eigen slechte gedachten. Maar nu dus die boot.

Het regende vrijdag bijna de gehele dag en het is echt een stuk kouder. Gerrit loopt nu in zijn zomerjas met de wintermuts op als tussenvorm naar de echte winterkleding voor buiten. Zelf denk ik soms stiekem ook al aan handschoenen. We hebben nog net geen nachtvorst gehad. Bij ons blijft het hangen op 2 graden 's nachts. Ik zag op de site van P en J dat zij (in de buurt van Örebro) al wel de nachtvorst mochten verwelkomen. Mooi.... want Henk en Chang en Emke wonen ook in die regio en daar maaien wij nu het gras (dat is inclusief de reis er naartoe een dagvullend programma). Maar wanneer het nu al gaat vriezen hoeven we misschien nog maar één keertje te gaan.

Je ziet het wel het is nu behoorlijk herfstig. Wilde luchten en verkleurende bomen. Dat laatste is dan wel weer een heel mooi gezicht. Wanneer we even een zuchtje wind hebben regent het bladeren. We wachten nog met opharken want al ligt er het één en ander op de grond, het meeste hangt nog aan de bomen. Voor ons komt de wind momenteel ook uit de goede richting. Het blad waait uit onze tuin het grasland van de boer in. De grasmaaier/trekker en de aanhanger staan klaar. Gerrit heeft de trekhaak weer gefikst want die was los gaan zitten bij de laatste actie waarbij de aanhanger achter de trekker gekoppeld moest worden. Laat het blad maar komen zou ik zeggen. Meestal eind oktober hoor voordat we in actie komen.

Gisteren maakten we even een rondje door Tiveden. We zijn op zoek gegaan de zgn 'Bakstugan'. Dat is een plek waar je koffie kunt krijgen met iets erbij en ik geloof zelfs dat je er ook brood kunt kopen. We waren er nog nooit geweest want je moet er echt wel even naar zoeken. Via allemaal kleine grusvägen vonden we de stuga tenslotte. Zoals verwacht gesloten want na augustus gaan de meeste zomerse uitbaterijen weer dicht. Maar een heel mooi plekje waar je ook met een camper kunt staan. Ze hebben zelfs een website bakstugan

Vandaag maakten we alweer een klein tochtje, het kan niet op! Eigenlijk hadden we afgesproken om vandaag de kelder in te gaan. Ik heb daar een kast met provisie staan en na een zomer vol muggen en spinnen heeft die even een doekje nodig, zo ook de rest van de kelder. De planken van die kast willen we even van een beschermend laagje voorzien, die zijn nu kaal en van MDF. Toen we eraan toe waren zei ik tegen Gerrit dat ik geen zin had!!!! Dat is bijzonder want meestal ben ik streng voor mezelf maar vandaag dus niet. Ik denk dat het komt van de spierpijn die ik nog heb. Blijkbaar had Gerrit ook niet zoveel zin want die stelde al ras voor dan iets anders te gaan doen. Die kelder, dat komt wel op een ander moment. Wij maakten een tochtje langs Beateberg, Gammalrud en Abberud, altijd heel mooi. Kijk zelf maar hieronder een paar foto's van ons tochtje. jammer genoeg hadden we geen koffie met iets lekkers erbij bij ons, die perfectie wil er bij ons maar niet inkomen :-) Maar mooi was het vooral vanwege het fantastische weer in de namiddag.

en kijk ook even naar die koeien die daar zo heerlijk in de ruif staan. Veel later kun je ze in partjes kopen in de REKO ring, ze hebben dan wel een heerlijk leven gehad daar in Abberud.

Gammalrud

Dus we doen nog niet echt zoveel maar genieten wel!

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.......

En weer een weekje terug naar NL

Ja en als je deze foto ziet dan weet je het wel, dan zijn we weer onderweg. Amper twee weken thuis, na een klein maandje Nederland, gingen we vorige week woensdag die kant alweer op. Er waren twee verjaardagen te vieren en we moesten iets regelen met de aannemer voor mijn praktijkpand in Dokkum. Genoeg redenen dus om de reis weer te maken

We doen tegenwoordig wanneer we met onze Volvo gaan, twee dagen over de reis. We overnachten dan in Flensburg in het 'Ellen hotel'. Een eenvoudige maar goede en schone overnachtingsplek met een prima ontbijtje. De beheerder kent ons inmiddels en we kunnen met en sms bij hem boeken met een reductie op de prijs, zoals die op booking staat vermeld.

Donderdag kwamen we aan in Nederland. Daar wilden we graag weer in hotel Prinsenhof maar dat was volgeboekt. We kozen daarna voor een B&B aan het water, iets wat we geen succes vonden. 's Avonds gingen we eten bij hotel 'de Hooidammen', een plek met speciale herinneringen en we namen er ook een selfie.

We vinden het altijd heerlijk om weer eventjes in de omgeving van 'De Prinsenhof' te zijn. Het is er werkelijk zo mooi.

Toen we vrijdag ochtend de zakelijke dingen hadden afgehandeld vertrokken we naar Greetje en Eliot in Dordrecht. Met Greetje gaat het na haar operatie gelukkig al een heel stuk beter en dat is een geruststelling. Met een kleine interne verhuizing kunnen we ook bij hen slapen en zo heb je ook even de tijd om bij te kletsen over van alles en nog wat. Het was heel gezellig. Eliot zijn zoontje was er ook, een heel lief ventje! Sinds hij heeft gehoord dat Greetje 'heit en mem' tegen ons zegt, noemt hij ons ook zo!! Eigenlijk net als vroeger, toen Gerrit in Dokkum door alle buurtkinderen 'heitie' werd genoemd. Hé 'heitie' riepen ze dan wanneer Gerrit na een l a a a a a nge werkdag in de auto kwam aanrijden. We vinden die benaming heel leuk en laten het  mooi zo.

Zaterdag was het de derde verjaardag van Julian en dat hebben we met elkaar gevierd. We hadden een mooi  cadeau voor hem gekocht, magnetische bouw elementen (Femke is tenslotte ook bouwkundige). Hij vond het cadeau heel erg mooi en hij heeft er prachtig mee gespeeld. Maar niets kon op tegen de Brio Kraan die hij van Greetje en Eliot kreeg. Die ging de rest van de dag overal mee naartoe en volgens mij heeft hij er ook bijna mee geslapen. Een schot in de roos!

Het was die dag heel mooi weer, een echte en bijna laatste nazomerdag, we konden heerlijk buiten zitten. De kleine Tobias had wel een beetje last van de wamte en of misschien ook wel van de drukte van die dag.

's Avonds toen wij weg waren moesten ze nog even een stukje met hem in de auto rijden. Daar werd hij heelijk rustig van en de volgende dag heeft hij zich weer voorbeeldig gedragen.

Zondag vierden we de vijfde verjaardag van ons bonus kleinkindje. Dat klinkt wat afstandelijk maar ik heb nog niet met de vader overlegd of ik zijn naam zo in mijn blog mag vermelden. Daar heeft de moeder ook iets van te vinden en daarom doe ik het maar zo, uit respect. Ook de foto heb ik een beetje bijgeknipt. Het verhaaltje erbij is wel heel leuk vind ik. Hij had een Lego cadeau van ons gekregen. Een zgn 'transformer'. Oh oh wat was hij er blij mee. 'Hoe wisten jullie dat ik deze wilde hebben?' ja daarvoor hebben we zo onze bronnen. Hij kreeg zijn cadeau tijdens een brunch in Villa Augustus net toen we allemaal achter ons gerecht zaten. 'Gaan we nu naar huis want ik wil zo graag met mijn Lego bouwen, was zijn vraag' Hij had een kommetje tomatensoep en ik zei tegen hem dat wanneer hij zijn soepje op had, we dan naar huis zouden gaan. Snel begon hij de soep op te lepelen. Na een aantal lepels keek hij me aan en zei...'mem, het (de soep) zakt niet!' is dat niet mooi!

Ik weet niet meer of hij zijn kommetje soep heeft leeggegeten maar 's avonds kregen we een foto  waarop hij heel trots zijn gebouwde transformer liet zien en een filmpje met daarin het transformatieproces. Heel leuk!

Zondagmiddag reden we weer terug naar Friesland. Nog even een kort bezoekje brengen bij mijn zusje in Heerenveen. Ook zij is net weer 'beppe' geworden om daarna door te reizen naar Dirk en Hiltje in Stiens waar we ook hebben geslapen. Daar hadden we nog een erg gezellige avond. Na het ontbijt op de maandag zijn we vertrokken en dinsdagmiddag kwamen we vroeg op de avond weer thuis aan.

 Gösta ligt op deze foto alweer lekker in zijn mandje, hij had een heerlijke week bij zijn liefste vrienden Fredrik en  Suzanne. Ze hebben heel goed op hem gepast. 

Nu pakken we voor langere tijd thuis de draad weer op. Ik ben weer herstellende van de covid (vermoed ik want een test hebben we niet meer). 

Ontvang een warme en vredevolle herfstgroet van ons en wordt vervolgd......

We waren weer even op stap.

 Na een klein weekje Nederland waarin verjaardagen en zakelijke afhandelingen zijn we gisteren weer thuis aangekomen. Ik was van plan om vandaag een blogje te maken maar ik ben ziek geworden. Algehele malèse met koorts en hoesten en alles wat je erbij kunt bedenken. Ik wacht met schrijven even tot ik weer 100 punten ben dus nog even geduld.

Op de fiets

We zien ze niet zo vaak, wellicht omdat we er ook niet zo heel goed op letten maar tijdens onze wandeling door het bos struikelden we zo'n beetje over de cantharellen. Toegegeven nog heel klein en niet om te plukken maar toch.... 

We kwamen er nog veel meer tegen maar alleen maar deze kleine die nog groot moeten groeien. Momenteel komen we menigeen tegen met een mandje en zien we vaak auto's in het bos staan van plukkers. Vaak hebben mensen een plek gevonden waar ze groeien, een 'hemligt ställe' een plek die niet wordt gedeeld met anderen. De onze groeiden gewoon langs het pad waarop we liepen. Je ziet ze zomaar over het hoofd, het zijn net kleine berkenblaadjes.

In het bos kun je goed zien dat de herfst voor de deur staat. De bomen verkleuren, de varens worden alweer bruin en er zijn veel paddestoelen te vinden.

het weer is ook omgeslagen. Zaten we vorige week zaterdag en zondag nog lekker op ons terras in het zonnetje ons ontbijtje te nuttigen, nu hebben we 's 's ochtends en avonds al eventjes de kachel aan. Het is nog steeds wel mooi weer maar de wind is koud.

Gisteren (zaterdag) gingen we naar het huis van Henk en Chang en Emke. We troffen hen daar niet en dat wisten we natuurlijk. Ze zijn voor drie maanden naar China vertrokken. Een hele onderneming met de kleine meid. Emke gaat daar zelfs ook naar een 'förskola' of kinderopvang. Dat kan omdat Chang natuurlijk nog altijd de Chinese nationaliteit heeft. Dat geeft haar dochter het recht om daar naar school te gaan. Er kwamen al wat foto's voorbij op de app van de eerste schooldag daar, het ziet er prachtig en kindvriendelijk uit. 

Ze heeft het er goed naar de zin. In elk geval is de taal geen probleem want ze spreekt al heel goed Chinees. Voor hun verblijf van drie maanden hebben ze in Shanghai een appartement gehuurd zodat ze daar lekker hun eigen plekje hebben. Wij gingen bij hun huis in Zweden het gras maaien, en ook dat van hun buren (had Henk ons op het hart gedrukt). Hij doet dat altijd voor hen omdat de buurman slecht ter been is. Wij hebben ons met plezier aan die opdracht gehouden en dronken bij die buren ook gezellig even een kopje koffie.

Vandaag (zondag) is het ook weer een zonnige dag en zijn we de hele dag buiten geweest. Eerst voor een lekkere wandeling met Gösta, daarna voor een lange fietstocht van bijna 50 km.

Langs allemaal binnenpaadjes fietsten we van Forsvik naar Karlsborg en daarna door de bossen en velden weer terug naar huis. Het is nu overal weer heel erg rustig en het zomer seizoen is echt voorbij. Alles is weer gesloten. Toch was het een heel mooie fietstocht. Tegen vijf uur waren we weer thuis. We bemerken dat het elke dag een beetje vroeger donker wordt. Dat gaat nu echt heel snel. Het is 's nachts ook al behoorlijk koud met zo'n 4 graden C. Nog eventjes en we hebben de eerste nachtvorst alweer te pakken. Dat duurt echt niet lang meer.

Ontvang een warme en vredevolle groet van ons en wordt vervolgd.......

Het wordt herfst

Op de een of andere manier is het altijd zo dat ik bij ons thuis door de stoelen heen zak.  Blijkbaar ben ik de zwaargewicht hier...... Gistermiddag zaten we na de wandeling lekker op het zuidterras aan ons kopje koffie toen ik ineens een zacht 'krakje' hoorde en een lichte beweging in de stoel vernam. Ik dacht nog 'het kan niet waar zijn...', dus ik keek niet! Na de koffie ruimde ik de kussens van de stoelen weer op omdat de lucht donker begon te kleuren en ja hoor...... dwars door, het zitvlak en dat niet alleen, ook nog het uitschuifbare voetensteuntje eronder. 

Gelukkig had Gerrit nog een plankje liggen zodat ik op mooie nazomer dagen toch nog even lekker buiten kan zitten. Maar deze tweedehands stoelen hebben hun beste tijd gehad.

Overigens is het lekkere buiten leven nu eventjes voorbij. Plotseling is het herfst geworden. Wat jammer want we hadden nog niet echt genoeg van het heerlijke zomerse weer. Vanochtend was het echter buiten 11 graden en heel erg veel warmer werd het buiten niet. We steken daarom vandaag voor het eerst de houtkachels weer aan. Vanochtend die in de keuken en vanavond die in de woonkamer. Ook wel weer gezellig hoor!

Vandaag overdag hebben we ons houthok gereorganiseerd en het hout uit de perenboom en oude stammetjes die we nog hadden liggen van vorig jaar, gekloofd en in het houthok opgestapeld. Nu liggen er nog een aantal wat dikkere takken. Die hoeven niet te worden gekloofd maar daar moet de zaag in. Daar kwamen we vandaag niet aan toe dus dat wordt iets voor een ander moment.

Ja ik zit er dik ingepakt bij want het was best wel frisjes. De korte broek is voor nu verleden tijd!

We hebben ons houthok voor de winter niet helemaal vol maar we denken genoeg te hebben aan wat er nu ligt.

Gösta vindt het heerlijk dat het niet meer zo warm is, hij huppelt, en springt en rent weer blij achter ons aan tijdens de wandeling. Hij is helemaal gelukkig. 

Gisteren gingen we even naar Skövde om daar een aantal boodschappen te halen. Ik kocht daar een aantal bloeiende heideplantjes voor in de potten op de palen bij de oprit. De violen die ik daarin had staan deze zomer waren bij thuiskomst, zoals ik al verwachtte, helemaal opgedroogd. Morgen plant ik ze, wat zal dat weer lekker fris staan met die bloeiende heide.

Wel dat was het weer voor vandaag, heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd....

Meer van hetzelde

Vandaag zijn we druk, druk! Gerrit ging vanochtend eerst weer zijn rondje lopen. Bij hem gaat dat heel goed en qua conditie en prestatie gaat hij nog steeds vooruit. Bij mij lijkt er op dit moment wat stilstand te zijn. Ik maak me er maar niet zo druk om. 40 Minuten bewegen denk ik dan en hoe snel en hoe ver het gaat dat is me een zorg. Zelf neem ik steeds 2 dagen rust voor herstel van de spieren, Gerrit loopt om de dag, dus dat zal het verschil wel maken. Na ons ontbijt gingen we lopen met Gösta. Je kunt aan hem merken dat hij het fijn vindt weer op bekend terrein te zijn. Hij huppelt weer mooi met ons mee.

Tijdens die wandeling door het Vångdalen passeren we altijd een manege, Gister waren daar een aantal kinderen lekker aan het paardrijden in de wei.

De tuin is nu bijna weer op orde. Vanochtend hebben we de takken weggebracht die tijdens de storm van de perenboom waren gewaaid. We hebben nog wat extra takken weggesnoeid om te voorkomen dat die ook nog afbreken met alle gevolgen van dien voor die oude boom.

Op de foto hierboven kun je goed zien hoe dik die takken zijn. Ik heb hier alle zijtakken al weggezaagd met de kettingzaag. De perenboom heeft twee hoofdstammen en je ziet dat het afgebroken deel rust tussen die twee stammen in. Het was nog even spannend hoe we die tak weg moesten halen. Tillen was geen optie, de tak is zo zwaar dat je hem niet kunt tillen. Uiteindelijk heeft Gerrit hem doorgezaagd en daarna met een dikke stok er een mep op gegeven. Je wilt namelijk niet dat er een deel van de tak omhoog veert terwijl je die kettingzaag nog in je handen hebt. Veiligheid voor alles, dat is ons motto. Het is gelukkig goed gegaan, het afgezaagde deel viel naar beneden en daarna konden we de stam omduwen. Zo bleven de heg en het hek gespaard.

Vandaag hebben we een omslag in het weer. Het is minder zonnig en ook kouder. Zou de herfst nu komen..... We zien de bomen al verkleuren. De bladeren verliezen hun glans en kleuren geel en soms al rood. Bovendien zie je per dag meer blad op de grasmat liggen.

Vandaag hebben we dus de takken van de perenboom in twee ladingen afgevoerd naar het stort. Daarna is Gerrit met de trimmer in de weer gegaan en heb ik het gras voor de derde keer gemaaid. Deze keer op stand twee, dat is de stand waarop we meestal maaien. Tijdens het maaien belandde ik met mijn hoofd in een andere perenboom. Ook deze hangt vol peren en ik heb het even op de foto gezet.

daar hangt zomaar een paar kilo peer

Het is echt een heel gewicht dat aan die takken hangt, geen wonder dat er wel eens iets afbreekt.

Het was alweer 18.00 uur voordat we naar binnen konden, ik denk nog een dag werk en dan zijn we weer brand meester in de tuin. Dan is er tijd voor andere dingen.

Heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.......

 

Weer thuis

We zijn weer thuis na een lang verblijf in Nederland. Zoals ik in een vorige blogpost al schreef zijn we heel rustig van Zweden naar Nederland gereisd. Eenmaal in Nederland gingen we eerst naar Friesland naar de camperplaats van Andries en IJkje in Sybrandahus. Wat een prachtige camperplaats en wat hebben we daar gezellig gestaan. Voorheen was Adries een actieve boer die vee melkte, tegenwoordig melkt hij campers en dat bevalt hem heel goed. In de stal zijn fantastisch mooie sanitaire voorzieningen gerealiseerd en daarbij ook een soort van keukenruimte voor de afwas. Het geheel is heel gezellig en smaakvol ingericht. IJkje maakt de boel elke dag goed schoon en met haar talenknobbel weet zij iedereen in diens eigen taal te ontvangen. De fietsen kun je stallen in de stal en daar kun je ze ook opladen als dat nodig is. Prima voor elkaar daar!!

uitzicht vanaf de camperplaats

Toen de uitgerekende datum in zicht kwam zijn we naar Brabant gegaan. Daar hebben we gestaan op de camperplaats in Den Bosch. Dat klinkt misschien niet aangenaam maar ook die plaats was prima. We hebben daar mooi rustig gestaan. We hebben met Gösta elke dag  door het stadscentrum gelopen. Hij deed het prima. Na een week kregen we toen het verlossende telefoontje. Greetje was naar Rosmalen gegaan om op Julian te passen en Femke en Louis gingen naar het ziekenhuis voor de bevalling. 's Nacht rond drie uur is Tobias geboren. We zijn natuurlijk naar hen toegegaan toen ze weer thuis waren en een beetje bijgekomen. Daarna moesten we alweer op stap voor een volgende afspraak. 

We hadden namelijk een afspraak voor het plaatsen van nieuwe veren en schokdempers onder de camper. We vonden de vering namelijk wat stug net alsof de camper al op zijn maximale veringsuitslag zat en daardoor de onregelmatigheden in het wegdek niet optimaal kon opvangen. Ook de wegligging met name bij het inhalen vonden we niet helemaal fijn. In krimpen aan de IJssel zit een bedrijf 'Carsupport' dat zelf veren maakt passend bij het gewicht op elk wiel. De nieuwe schokdempers zijn van Koni (Koni FSD). De camper is nu met de nieuwe steunveren ongeveer 7 cm hoger komen staan (iets dat we graag wilden) en het rijden gaat nu stukken beter. We zijn echt heel enthousiast over hoe de camper nu rijdt!!

Onze volgende camperplaats werd Dordrecht, bij de haven. Vanuit daar konden we met Greetje haar auto gaan en staan waar we wilden. In die periode moest Greetje een medische ingreep ondergaan en vonden wij het prettig een beetje bij haar in de buurt te zijn. Bovendien konden we zo ook nog een keertje naar Rosmalen gaan. Toen alles na een aantal dagen met iedereen goed leek te gaan zijn we weer terug gereisd naar Zweden. Het was een echte familiereis deze keer.

Ik vind het heerlijk weer thuis te zijn, mijn hoofd komt weer wat tot rust. Want oh oh wat is het druk in Nederland overal wemelt het van de mensen, iedereen is druk lijkt het wel. Zelfs in Dokkum vonden wij het druk, overal waren de terrassen overvol. 

Nu weer thuis wacht zoals gebruikelijk het tuinwerk. In de tuin hadden we zelfs nog een gevalletje van stormschade. Tijdens onze afwezigheid heeft hier een stevige storm gewoed. De oudste boom in onze tuin, de perenboom, heeft in die storm drie grote takken verloren. Die hingen vol met peren en zijn bezweken onder het gewicht in die storm.

Het kostte me een dag om die takken te ontleden en samen hebben we de boel aan het einde van de dag opgeruimd. Ondertussen is de boom drie grote kruiwagens vol peren lichter geworden. We eten geen peren dus het geeft geen hartzeer.

hij staat er nu weer redelijk bij

De appelbomen hebben dit jaar voor het eerst prachtige appels van een even prachtig formaat. Die eten we dan weer wel, zei het met mate, dus dat komt goed uit.

Twee dagen zijn we nu alweer volop bezig in de tuin om het achterstallig onderhoud weg te werken. Tegenover één week weg staat bij thuiskomst één dag tuinwerk, is onze ervaring. 5 weken weg betekent 5 dagen werken in de tuin. We hebben er nu twee gehad waarvan de eerste 12 werkuren telde.

Vandaag ging Gerrit het afgemaaide en gedroogde gras opborstelen met de borstelbak om daarna het gras nog weer een keer te maaien op een lagere stand. Het ziet er nu weer redelijk netjes uit. volgende week nog een keer en dan zijn we tevreden. Zelf hield ik me vandaag bezig met de oprit. Die zat vol met gras en onkruid. 

Gelukkig hebben we prachtig weer en is het geen straf buiten bezig te zijn. 

Dit was het weer, heb het goed en ontvang een warme en vredevolle groet van ons! Wordt vervolgd.....