vrijdag 5 juli 2019

Elanden, wilde zwijnen, reeën en dat soort dingen.....

We zijn deze week een dag in de war. Gisteren meenden we de hele dag dat het dinsdag was, tot Gerrit om 0.15 tegen me zei dat het nu donderdag is. Hoe kan dat hè dat je zomaar een dag kwijt bent. Wellicht omdat de dagen momenteel ook wat veel op elkaar lijken. Het weer is slecht, dat kan ik oprecht zo noteren. Het regende zo hard vanmiddag dat ik bang was dat het door de ramen heen zou gaan. En dat terwijl ik vanochtend optimistisch begon. Gerrit was namelijk een gordijnkoof aan het maken, deze keer voor de slaapkamer die we net gerenoveerd hebben. Ik wil daar de gordijnen graag hebben hangen voordat Henk en Chang komen, zodoende. Ik dacht de groentetuin te gaan wieden. Dus honden mee en gereedschap mee en ik had nog maar net een mand vol onkruid of daar vielen de druppen. Ik dacht nog even door te gaan maar de honden zagen me zo zielig aan zo in die regen dat ik maar snel naar binnen ben gegaan. Door de regen koelde het enorm af. Op een gegeven moment was het buiten 9 graden. We hebben de houtkachel aangestoken en de honden liggen er lekker voor te bakken. Het lijkt wel winter! Waar komt dit weer vandaag. Ik kan het je niet vertellen, ik kijk eigenlijk nooit weerberichten, een enkele keer even op de app maar liever niet. Het beïnvloedt de keuzes die je maakt vind ik.
Het was dus de rest van de dag binnenactiviteiten. Ik heb LCHF broodjes gebakken en ijs gemaakt. Dat vulde elkaar namelijk uitstekend aan, voor het ijs had ik de dooiers van de eieren nodig en voor de broodjes het eiwit. Daarnaast ook nog even de koof geplamuurd en in de grondverf gezet. Nu kan ik hem morgen afschilderen en kan hij in het weekend aan de muur worden gemonteerd. 

Vanwege de hele dag binnen hebben we vanavond na het eten even een klein ritje gemaakt. En warempel, terwijl wij onderweg zijn klaart het op. Dat was een merkwaardig gezicht, die nog donkere luchten in het oosten met daarop de zon uit het westen.

 Al rijdende werd het eigenlijk steeds mooier en de weg warmde direct zo op dat de damp eraf kwam. Daarna zag het er inenen zo uit:



 We zijn over heel smalle weggetjes gereden die naar het einde van de bewoonde wereld lijken te gaan. In dit soort omgevingen kun je je heel goed voorstellen hoe mensen hier zo'n honderd jaar geleden hebben gewoond en geleefd. Overal, hoe afgelegen ook, staan huizen. Nu meestal in functie als vakantiewoning waarbij je ook nog vaak het idee hebt dat het verlaten huizen zijn maar dan wel weer met een keurig gemaaid gazon. Ook huizen waar mensen wonen of moet je zeggen 'overleven' want soms is het huis en het erf zo'n puinhoop dat je een beetje extra gas geeft om er maar weer snel voorbij te zijn.
Toen we aan het einde van ons tochtje weer huiswaarts keerden kwamen we nog even van alles tegen. Als eerste zagen we deze eland, die wel heel nieuwsgierig naar ons stond te kijken en zelfs ook nog wat op ons toeliep voordat hij het bos weer indook.




Een eindje verder stond eland nummer twee vanaf de bosrand naar ons te gluren. Deze eland was veel lichter van kleur dan de eerste.
 In datzelfde stuk land liepen ook vader en moeder wildzwijn met een stuk of 10 jongen. Toen ze ons in het vizier kregen liepen ze snel weg richting beschutting van het bos. Als je goed kijkt zie je ook nog even een ree wegspringen. In één stuk land een Eland, wilde zwijnen en een ree....wat wil je nog meer.
Bij Brosundet, je weet wel van de brug waar we door zijn gevaren toen we naar Forsvik gingen met onze boot, was het ook weer prachtig met het nieuw verkregen zonlicht. De eerste foto is de oostkant vanaf de brug en de tweede foto is natuurlijk dan west met de ondergaande zon.



Dit kleine uitstapje maakte de hele dag weer goed! Brosundet in de laatste zonnestralen, een mooie foto om deze blogpost mee af te sluiten.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten