We zijn er bijna....

De vreugdevolle invasie is begonnen. Zondag, dat is gisteren, zijn Henk en Chang en Femke en Louis aangekomen. Gelukkig na een goede reis, iets waar ik altijd zorgen over heb. Dat is mijn moederhart denk ik. Alles is goed verlopen en onderweg zijn er geen vervelende dingen gebeurd!

Greetje was donderdag al aangekomen en nu alleen Suzanne en Fredrik nog. Suzanne moet maandag nog werken en daarna hebben we full house!

Greetje en Femke druk aan de sorteer en Louis heeft honger...

Een paar jaar geleden toen we ook de kerst met elkaar in Zweden vierden hadden we een grote puzzel die we met elkaar gingen leggen. Een mooi tijdverdrijf voor ledige uurtjes. Voor nu hadden Femke en Louis er weer eentje gekocht en meegenomen zodat we ons ook nu weer blind kunnen staren op het vinden van de passende stukjes. Met zoveel mensen in huis moet je die stukjes soms uit de gekste hoeken halen. soms liggen ze onder de tafel of zelfs onder het kleed onder de tafel of in een stoel omdat ze aan een mouw zijn blijven kleven. Het proces van de grote puzzel begint hier met het sorteren van de stukjes op kleur en andere kenmerken.

Bij het wakker worden gisterochtend hing er wederom een dikke laag mist in het Vångdalen. Het is een mooi gezicht, het uitzicht met de boom bij de Vikingenbegraafplaats tegen de achtergrond van die mistdeken zo achter ons huis.

De afgelopen dagen zijn we druk in de weer geweest met voorbereidingen. Gerrit en ik hebben hele dagen in de keuken staan bakken. Brood, koekjes, bonbons, gebak etc voor de verschillende diëten,  de vriezer zit vol met voor elk wat wils. Twee kerstdagen en een verjaardag, daar rollen we bol en rond weer uit. 

Tot slot van deze korte update wil ik iedereen bedanken voor de goede wensen die we mochten ontvangen per post of digitaal! Heb het goed de komende dagen!

Dat laatste zal bij ons denk ik wel loslopen zo kijkend naar de kerstboom. Dat wordt weer dikke pret met het uitpakken van al deze verrassingen!!

De opdracht was een kleinigheid voor een ieder. Wel....dat is goed gelukt zo te zien!

Wordt vervolgd...

Het optimaliseren van de infrastuctuur .......voorafgaande aan een vreugdevolle invasie...

In ieder geval is men bij de återvinning (vuilstort) ook behoorlijk in kerststemming

Eigenlijk zijn we druk bezig met voorbereidingen voor de invasie! Voor ons begint die donderdag. We kijken er naar uit om dan Greetje al van de trein te halen. Ze blijft twee weken, dat is lekker lang, heerlijk. Femke en Louis komen dan tien dagen geloof ik,  met de start op zondag, zij rijden in één dag vanaf Rosmalen (voorzichtig hoor!) en Henk en Chang komen ook iets van twee weken en arriveren ook op  zondag, zij rijden dan in twee dagen. Suzanne en Fredrik hebben ook vrij kunnen krijgen en zijn natuurlijk ook van de partij. Eindelijk ons grote huis weer eens helemaal vol! Ik kan je vertellen dat het een hele planning en organisatie is. Niet alleen omdat er zich zeven personen in onze huishouding voegen maar die zeven personen die eten ook nog eens heel verschillend. Greetje veganistisch, Femke eiwitarm, Henk en Chang flexitarisch, Gerrit en ik Low Carb High Fat en Fredrik en Suzanne eten alles! Onze maaltijden zullen in deze periode de grootste uitdaging worden. Gelukkig doet zo'n beetje iedereen mee met het boodschappen halen zodat ieder zijn of haar eigen kostje kan uitzoeken. Ik denk ook dat het in onze keukens, we hebben er twee, druk zal worden want het zijn allemaal goede koks. Het vroegere AGV (aard, groente, vlees) heeft ze blijkbaar uitgedaagd nu in hun eigen keuken de grenzen te verleggen.
Ondertussen was ik vandaag druk met het optimaliseren van de infrastuctuur voorafgaande aan de invasie, zowel in de keuken als in de rest van het huis. Daarmee ben ik vandaag de hele dag zoet geweest. Eén onderdeel hierbij wil ik jullie niet onthouden, het is het schoonmaken van de koelkast. Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar voor mij is het niet mijn favoriete klus. Ten eerste komt er altijd een hele zooi aan spullen uit die koelkast, zoveel dat het bijna niet op de tafel past terwijl die toch niet echt klein is. Ook vaak van die spullen waarbij ik denk:' oh ja...dat had ik ook nog!' Of...'lag dat in de koelkast?' Ten tweede vriest mijn doekje altijd aan de koelplaat vast omdat ik vergeet de koelkast uit- of lager te zetten. Ten derde, en ik ben benieuwd of dit jullie ook overkomt, bij het schoonmaken van de plastic inventaris van de koelkast overkomt het mij altijd dat er zaken knappen. Ik moet dan weer met wonderlijm het plastic repareren. Overigens is dat vandaag heel goed verlopen. De reparaties van de vorige keer hielden in deze schoonmaakbeurt stand. Ik heb voor de blog het proces even in beeld gebracht.

En als je dan eerst maar weer zover bent....dan is het weer te overzien...

En zo staat ie er weer fris en fruitig bij en ben ik weer helemaal gelukkig. Voor de kerst de koelkast schoon! Dat wil een mens toch graag????:-) 

Wat deed Gerrit vandaag. Wel vorige week was hij begonnen met het uitbikken van de olieleiding van de tank naar de kachel. Dat klusje was nog niet helemaal klaar. Dus na ons ritje naar de återvinning is hij verder gegaan met bikken. Ik kwam er vandaag achter dat het niet om één maar om twee leidingen ging. Waarom er twee leidingen liepen is mij niet duidelijk en Gerrit ook niet. Mijn uitleg was dat er een leiding was voor strenge winters om meer olie in de kachel te krijgen, maar ja wie ben ik...

Ze zijn er nu uit, die leidingen, de sleuf is vetvrij gemaakt en Gerrit heeft er cement in gedaan en uitgevlakt. Klaar is Kees!

Vanavond hebben we nog even met Femke gebeld. Gisteren was ze jarig, ze is 33 jaar geworden en al een hele mevrouw! :-) We hebben nu in december nog één verjaardag te gaan, die van ons kerstkindje. Dan zit het er voor dit jaar weer op en is iedereen in goede gezondheid weer een jaartje ouder geworden.

Hier laat ik het bij vandaag...

Wordt vervolgd......

Nieuwe hoop op oud hout....

De titel van de blog komt deze keer van Gerrit! Tijdens onze wandeling vandaag zag Gerrit deze jonge boom op een oude boom in het water groeien.

Eigenlijk zou ik vandaag geen blog schrijven want het hoeft natuurlijk ook niet elke dag maar vandaag hadden we toch wel weer een blogwaardige belevenis die ik graag met mijn lezers wil delen.

Het is zondag en dat is een dag waarop we graag even gaan wandelen. Meestal klussen we niet op zondag. Dat heeft verder nergens mee te maken maar het is ook wel eens goed om de blik een beetje ruimer te maken en niet alleen op het klussen te richten. Daarvoor wonen we tenslotte niet in Zweden. 

Vanmorgen onder de afwas vroegen we aan elkaar waar we vandaag zouden willen wandelen. We hebben keuze. Ik bedacht dat het misschien wel mooi zou zijn om naar Sätra te gaan om daar langs het water te gaan wandelen, Dat water aldaar verbindt het Viken meer met het Unden meer. Het is een langgerekt stuk water in een meer dan prachtige omgeving. Gerrit vond het een goed plan dus wandelschoenen aan en op naar Sätra. Dat is niet ver bij ons vandaag ongeveer een kilometertje of 5, dus dat is te doen.

Toen we bij Sätra aankwamen stond het parkeerterrein vol auto's. Allemaal mensen die in de Herregård hun buik vol aten aan, een naar ik heb vernomen voortreffelijk Julbord.

Wij gingen echter wandelen. We hebben daar de keuze om links of rechts van het water te gaan lopen, aan beide kanten is er een weg. De weg aan de rechterkant vanaf Sätra was voorheen een spoorlijn. Hierover werd het hout afgevoerd dat bij Lilla Edet werd gezaagd. Nu is het een weg en kun je er prachtig lopen. Aan die weg zijn schitterende recreatieplekken waar je een worstje kunt grillen  en waar je kunt vissen. Wij besloten echter de linkerkant te nemen. Wellicht dat er ergens een brug zou zijn zodat we dan rechts weer terug konden lopen.

Dat bleek inderdaad zo te zijn. Bij Lilla Edet konden we het water oversteken. We namen een bospaadje langs het water, dus niet de weg van het vroegere spoor, en kwamen na een poosje uit bij.....weer een brug. Die hadden we op de heenreis gemist. We zijn het water maar weer overgestoken, zo liepen we tenslotte ook een rondje en zijn dezelfde weg terug gelopen.

De belevenis was dat het echt een schitterende omgeving is en een eldorado voor mensen die van (vlieg)vissen houden. Er zijn delen langs de route waar je uitsluitend mag vliegvissen, andere delen zijn ook voor de normale vistechnieken opengesteld, zei het met viskaart natuurlijk. Hieronder wil ik de beelden met jullie delen.

Lilla Edet met de beenstamperij

een prachtig stekje.....

Het werd alweer donker toen we terugliepen naar de auto en de gasten van de Herregård net het Julbord achter de kiezen hadden. Bij kaarslicht konden ze de gård verlaten. Een prachtig gezicht zo die verlichtte gård. Ik kon hem niet meer mooi op de foto krijgen want het was net begonnen met regenen zodat we snel de auto in wilden.
Maar een prachtige wandeling waar we zeker vaker naartoe zullen gaan.



Wordt vervolgd.....

Lucia viering in Undenäs, kerstmarkt in Forsvik en een kerstwens.....

Vandaag is het 14 december, tot nu toe de donkerste dag die we hier hebben meegemaakt. Het werd vandaag bijna niet licht. Het is de dag na Lucia, de Luciaviering heb ik in een eerdere blog al eens besproken hier de link Lucia viering. De Luciaviering kun je zien als een opmaat naar de kerst. Kerst en Midsommar zijn in Zweden de familiefeesten en die worden uitgebreid gevierd. We merken het hier aan alles, zoals aan de kerstliederen op de radio (per dag steeds meer), winkels in kerstsfeer, de kerstmarkten, de versieringen aan de huizen en de Luciaviering. Deze laatste vindt in bijna elke stad groot of klein wel plaats. Het is een zingende viering die veelal op 13 december te beluisteren is en wel in de ochtend. In deze link Luciaviering kun je de viering beluisteren.

In ons dorp hebben we ook een Luciaviering en die vond vandaag op de 14e december plaats. Er werd gezongen door een kinderkoor en een kerkkoor. Wij zijn er naartoe gegaan, onze eerste Luciaviering in de kerk te Undenäs!

Het was een belevenis, eerst al kwamen we leuk te zitten naast een echtpaar in de kerkbank. Ze begroeten ons vriendelijk en mevrouw begon in voor mij onverstaanbaar Zweeds iets te vertellen. Tot ze doorkreeg dat wij geen echte Zweden zijn, toen veranderde het Zweeds ineens in voor mij verstaanbaar Zweeds en hebben we voorafgaande aan de viering gezellig met elkaar gepraat. Dat ging allemaal prima en ze vond mijn Zweeds al heel goed en vroeg waar ik dat zo had geleerd.

Ze vroeg mij ook waar wij dan woonden in Undenäs. Ik vertelde haar dat we in het witte huis naast de kerk wonen....oh dat is de doktersvilla en toen tegen Gerrit... 'misschien moet je je laten omscholen tot dokter nu je toch in dat huis woont!' Toen Gerrit weer.... dat hij en het huis al een goede match maken omdat hij al dokter is. De mevrouw verschoot haast van kleur en moest er hartelijk om lachen.  Ze vertelde me dat ze vroeger vaak in ons huis is geweest omdat haar vriendinnetje er woonde. Daarop heb ik haar maar uitgenodigd om eens te komen kijken hoe wij het er nu hebben. Dat vond ze erg leuk. Toen vertelde ze mij dat ze net geopereerd is aan staar. Het zien gaat nu elke dag wat beter, antwoordde ze op mijn vraag hoe het haar verging na de operatie. Ik vond het al wat vreemd dat ze toch nog een bril droeg, ik heb begrepen dat je na een staar operatie slechts een leesbril nodig hebt omdat de nieuwe lens in het oog al de benodigde correctie bevat. Op een gegeven moment moest ze even in haar oog wrijven en zag ik tot mijn verbazing dat haar vingertop door haar bril heen stak. Ik zei tegen haar 'je hebt een bril zonder glazen op....!' Waarop ze weer begon te lachen en me vertelde dat ze haar hele leven een bril heeft gedragen en dat het nu zo naakt voelt zonder bril en dat ze daarom maar haar bril zonder glazen draagt.....met de leesbril op haar hoofd!! :-)  Ze kan niet zonder! Heb je ooit. Ik zou er goud voor over hebben geen bril te hoeven dragen en zij draagt hem zonder glazen. Ik proestte het uit.. Dat was dus al een heel gebeuren voorafgaande aan de dienst. 

Maar toen begon dus echt onze eerste Luciaviering. De kinderen kwamen lopend de kerk binnen. Lucia voorop met een led kaarsenkroon op haar hoofd. 

Na het kinderkoor kwam het kerkkoor op en werden er ons bekende en onbekende liederen gezongen.  Zelf mochten we ook drie keer meezingen, ik ontdekte tot mijn schrik dat ik niet meer kan zingen. Mijn kopstem is helemaal verdwenen, die zit op slot! Ik ben nu een soort van tenor als ik zing. Naast Gerrit met zijn prachtige baritonstem steek ik schraal af! Gerrit zou het kerkkoor zo kunnen versterken, wat zouden ze blij zijn met zo'n bariton!! (dacht ik kijkend naar de twee bassen in het koortje)

De viering duurde precies een uurtje en het heeft me geen moment verveeld. Bij de uitgang konden we nog Glögg drinken. Dat is een soort van warme kruidenwijn met zeer weinig alcohol. Dat hebben wij niet gedaan omdat we nog graag naar de kerstmarkt in Forsvik wilden gaan.
De kerstmarkt in Forsvik wordt altijd gehouden in de fabrieksomgeving. Een deel is binnen en een deel is buiten. Er brandt een kerstvuur, de kerstman komt voorbij met een paard en slede, de verlichting is met kaarsen en het geheel is zeer sfeervol. Er zijn heerlijke dingen te koop. Wij hebben lekkere kerstkoffiebonen gekocht, geroosterd in Tived's kafferosteri. Mocht je in de buurt van Tived zijn dan moet je daar echt eens gaan naar de plaatselijke ICA landhandel (een belevenis) en dus ook naar de kafferosteri. Dat laatste hebben wij ook nog niet gedaan maar dat komt binnenkort! Tived is een heel klein dorpje maar met een dynamische middenstand!!

kerststalletjes buiten....

het café gedeelte in de oude fabriek

We hebben er een uurtje rondgelopen en zijn toen weer naar huis gegaan. Koud en verlangend naar een plek bij onze warme kachel.

Al met al veel  lichte momenten op deze donkere dag in december.
De mat hebben jullie nog van mij tegoed!  Hieronder de foto!

Arvid zat steeds bij mij terwijl ik met de mat aan het weven was. Hij ziet het geloof ik als iets voor hem en is niet bij de mat weg te slaan.

en dan nog dit.... De tijd van kerst is een tijd van elkaar het allerbeste wensen en vooral hele fijne kerstdagen. Dat doe ik heel vaak met een muzikale kerstgroet. Dat wil ik ook dit jaar doen. Ik kies voor de muziek van Marie Fredriksson. Deze week is ze overleden aan een uitgezaaide hersentumor. Ze kon prachtig zingen en schitterend muziek maken. Ze was een publiekslieveling in Zweden en de kranten en de sociale media staan vol met berichten van mensen die hun medeleven willen betuigen.
Ik heb veel naar haar muziek geluisterd omdat ik het mooi vind en omdat het voor mij een manier is geweest de taal te leren. Waar ik me nooit bewust van ben geweest is dat Marie Fredriksson een wereldster was met Roxette. Ik was echt gefocust op haar solocarrière. Deze week heb ik alle nummers van Roxette beluisterd. Mooie muziek, prachtig gezongen. Toch voor mij staan haar Zweeds gezongen liederen op één. Eentje ervan wil ik delen als een soort van kerstwens. Tro!

Wordt vervolgd....

De kerstboom met lichtjes en herinneringen staat....

De afgelopen dagen zijn rustig verlopen. Het weer bij ons is niet bijzonder, hoge luchtvochtigheid en grijs. Lekker om dingen binnen te doen en dat doen we dan ook. Ik ben al twee dagen lekker op mijn kamer aan het knutselen met mijn weefgetouw. Heerlijk heb ik het daar, kacheltje aan, muziekje op, kaarsjes aan...erg sfeervol. Het eerste product op mijn nieuwe ketting heb ik af en ook alweer van het getouw gehaald. Het is een mat in een linnenbinding met diagonale strepen. Erg mooi geworden al zeg ik het zelf, bijna wel de mooiste mat tot nu toe.

Hier ligt ie dan opgerold. Morgen zet ik hem wel even helemaal op de blog. Nu is het nog een verrassing voor iemand.

Gerrit is in de kelder bezig. De hoek waar de tank heeft gezeten had twee doorvoeren naar buiten in de muur. Een entrée voor muizen nu de tank eruit is. Die wilden we er dus wel graag weg hebben want tot nu toe zijn we muizenvrij. Zelf zou ik dat wel zo willen houden want ik heb een erge hekel aan muizen in huis. Verder heeft Gerrit alle overbodige leidingen uit die ruimte verwijderd. Nu is hij nog bezig met het uitbikken van de olieleiding die naar de kachel loopt. Die zit half in de betonvloer en half erboven, dus die mag weg. Het is de bedoeling dat we de wanden gaan stucen en de vloer met egaline gaan egaliseren. Dat wordt een werk voor volgend jaar. Nu voor de kerst gaan we geen nieuwe projecten meer opstarten, zijn klussen nu zijn voorbereidende werkzaamheden. We genieten ervan dat ons huis nu zover het is als het is.

Buitenom schittert het huis al van verre door de kerstverlichting. Binnen hadden we tot nu toe niet zo heel veel meer dan de lichttrappetjes voor de ramen. Vanavond hebben we de kerstboom neergezet die we op de kerstmarkt van Mikael hadden gekocht. Twee stuks zelf, hij had een goede omzet op de kerstmarkt... Eentje voor in de kamer en eentje voor op de altan. 

Een echte boom weer dit jaar, oh wat ruikt dat lekker in de kamer. En ook geen kleintje, de piek die past maar net onder het plafond.

Eerst de lichtjes erin en daarna de herinneringen. Zo noem ik het maar want zowat elke versiering die erin hangt heeft een verhaal. Vroeger toen de kinderen nog klein waren nam ik ze elk jaar mee naar een kerstmarkt waar ze dan de mooiste kerstbal mochten uitzoeken. Ik herinner me nog dat, volgens mij was het Femke, kwam aanzetten met een wel erg fors uitgevallen kerstman met een touwtje aan zijn muts. Dat vond ze de mooiste en hij was voor in de boom zo zei ze! Wanneer we die kerstman in de boom hangen hangt deze bijna scheef van het gewicht van de kerstman maar elk jaar is hij van de partij. Ook hangt er een dennenappeltje in deels wit geverfd, gemaakt door Henk op de peuterspeelzaal. 'Henk' staat er op het naampapiertje, het geheel nog altijd zo zoals hij het gemaakt heeft. Van Greetje hebben we een uitgeknipt kerstboompje ook gemaakt op de peuterspeelzaal. Er hangt ook een kerstbal in uit de tijd van mijn eigen jeugd. Ik weet nog dat ik samen met mijn moeder die bal kocht, ik denk bij de HEMA. Ik vond hem er zo lekker uitzien dat ik toen ik hem in de boom mocht hangen er stiekem aan gelikt heb en oh....wat was dat smerig. Die bal heb ik nog steeds, een erfenisje van mijn moeder. De laatste jaren van haar leven nam ik ook haar mee naar de kerstmarkt, dat vond ze altijd heel erg mooi en ze kocht daar dan ook altijd iets voor in haar eigen huisje. Die spullen heb ik ook en die hangen nu ook in onze boom.  De piek is er eentje met belletjes aan de zijkant. Deze piek is onze tweede met bellen, de eerste is gesneuveld. Nooit kon ik weer een piek met bellen vinden tot Greetje op een dag thuiskwam met een presentje. Ze had een piek met bellen gevonden, misschien zelfs wel in Engeland, waar ze woont, dat weet ik zo niet meer maar het zou zomaar kunnen. Zo heeft alles een verhaaltje! Leuk is dat....Ik pak het uit de doos en hang het met een glimlach in de boom.

Qua versiering zijn we er nu helemaal klaar voor. We zitten er nu even van te genieten met Harry Belefonte op de achtergrond met een glas wijn bij de openhaard. Het is immers alweer vrijdagavond, het weekend van de derde advent staat voor de deur.
Gerrit en ik wensen alle lezers van onze blog een heerlijk weekend toe!!

Wordt vervolgd....

Winter en toch ook weer niet...een karkas en een julbord......

Heel eventjes maar hadden we weer een wintertje. Dinsdag werden we 'wit' wakker. Tenminste na het openen van de gordijnen. De lucht was wederom strak blauw zoals je dat graag wilt hebben bij een winter. Het wit en het blauw maakt mij altijd heel opgewekt van binnen. Dan heb ik echt zin de dag te beginnen en naar buiten toe te gaan. Dat hebben we ook gedaan. 's middags zijn we naar Mariestad geweest. Ik had daar een paar boodschapjes en we zouden even naar de loppis, ons favoriete uitje daar. Maar daarin had ik me vergist. Dinsdag is de loppisdag in Skövde. Dat wisselt elkaar af. De ene dag in Mariestad en de andere in Skövde. Dat kon dus niet doorgaan. Maar de andere boodschapjes wel natuurlijk zodat de reis niet vergeefs was.

Van de reis zelf die heel mooi was heb ik geen foto's. Het is namelijk nu zo dat ik ook moet autorijden. Anders ging ik er altijd naast zitten, naast het stuur dan, maar nu doen we dat ietsje meer om en om omdat ik anders nooit meer autorijd, nu zat ik er dus achter.

In Mariestad moest ik o.a. ingredienten kopen voor mijn gerechten voor het julbord van de weefclub. Ik had op de website delish.com een paar leuke appetizers gevonden waarvan ik dacht dat het mooi zou staan op het julbord (de kersttafel). Delish is een erg leuke site met een speciale afdeling voor Keto recepten, dit naast de normale gerechten. Voor de meeste recepten geldt dat er ook een klein filmpje bij zit over het wordingsproces. Koken voor dummies zou je kunnen zeggen.

Vandaag was de winter weer opgelost en was het een wat donkere dag. We hebben met de honden door het Vångdalen gewandeld en zagen daar in een weiland het karkas van een ree liggen. Helemaal leeggevroten. Het is een beetje een naar en raar verhaal zo als intermezzo tussen de gerechten in maar toch....het was een soort van belevenis. Een confrontatie met hoe de natuur werkt met het recht van de sterkste. Toen we vanavond aan het julbord zaten heb ik de dames gevraagd of er wellicht iets bekend is over wolven in de omgeving, Van Ingemari had ik gehoord dat die er wel zijn. Ik vertelde over onze vondst (eerlijk gezegd was het de vondst van Fynn, die wilde ineens een heel andere kant oplopen en toen ik in zijn richting keek, zag ik het karkas liggen en is Gerrit er even naartoe gelopen. Hij wilde er geen foto van maken omdat het er niet uitzag. Dus nu zit ik met een stukje verhaal zonder beeld en moet ik proberen het beeldend te beschrijven). Op de weefclub vertelde Mona (tevens mijn buurvrouw) mij dat het ook wel eens een Lynx zou kunnen zijn geweest. Die jagen ook op reeën. Dus een wolf of een lynx. Beiden heb ik nog nooit in levende lijve gezien.

Toen we later naar huis wandelden zijn we even langs geweest bij Inge och Göran. Inge was net geopereerd en we konden zo even informeren hoe het met haar gaat. We hebben er een uurtje gezeten met een kopje koffie en hierbij hebben we het lekkers maar even laten schieten.

Thuisgekomen ben ik gaan kokkerellen. Het water liep Gerrit al in de mond maar hij moest nog even wachten tot einde van de middag en avond voordat hij kon aanvallen. Het heeft hem net als ons op de club, goed gesmaakt.

Hieronder een afbeelding van mijn producten.

 De kerstavond is voor mij inspannend. Niet vanwege het eten, dat gaat vanzelf maar vanwege het volgen van de gesprekken. Vorig jaar vroeg ik me steeds af waar men toch over praatte, dit jaar kon ik de hoofdlijn van de gesprekken volgen maar de details ontgaan me nog. Na zo'n lange avond luisteren ben ik best moe. Af en toe stel ik een vraag of maak ik een opmerking en dan krijg ik wel een duidelijk antwoord maar wanneer het gesprek zich weer verplaatst naar onderling dan moet ik echt mijn oren spitsen en vooral niet gaan vertalen in mijn hoofd want dan loop ik steeds een fractie achter en raak ik de draad kwijt. De avond met het julbord is de afsluitende avond van de weefclub voor dit kalenderjaar. 15 jan beginnen we weer. De avond wordt gehouden in de huiskamer van de prästgård. Het weven vindt plaats op de slaapkamers boven. In twee slaapkamers staan 8 weefgetouwen. Je kunt er je k.... niet keren zo vol staat het daar.

 De huiskamer is heel gezellig, kijk eens naar die mooie kanten vitrages.

Zo tegen een uur of half tien was ik weer thuis. Ik kan nog net weer even een paar steken breien aan mijn trui en dan zit deze dag er ook alweer op.

Heeft Gerrit ook iets gedaan vandaag.....? Jawel, hij heeft energie zuinige TL lampen en armaturen opgehangen in de kelder. Vandaag zegt onze app, die hoort bij onze nieuwe aangeschafte slimme meter, dat we 47% beter scoren dan de gemiddelde Zweed in een huis zo groot als het onze en met hetzelfde aantal personen. We zijn dus beter en worden ook nog elke dag een beetje beterder. Is dat niet een mooie afsluiting van deze blog.....????


Wordt vervolgd!

Een gat....

Vanochtend moesten we al vroeg uit de veren. We hadden namelijk een afspraak gemaakt met spolakuten AB Cisternvård. Dat is een bedrijf dat je in kunt schakelen wanneer je problemen hebt met je afvoer. Nu hebben wij dat gelukkig niet!

Wij zetten spolakuten in voor het afvoeren van onze oude olietank. Die tank staat in onze kelder. Recent hebben we het muurtje dat er omheen stond afgebroken, wel... ik niet maar Gerrit...
Het is een grote tank van 3 m3. Aanvankelijk zouden we de klus zelf klaren maar omdat er nog olie in lijkt te zitten zien we daarvan af. Dus Spolakuten ingeroepen.

De afspraak was vastgesteld om 8.00 uur. Er werd niet bij gezegd of dit 8.00 uur 's ochtends of 's avonds zou zijn.
Dus om 8.00 uur 's ochtends zaten wij voor de zekerheid kant en klaar....... maar geen spolakuten. Nu raken we daar al een beetje aan gewend dat afspraak hier niet altijd afspraak is. Maar ja een bedrijf als Spolakuten kan natuurlijk ook een acuut klus hebben. Stel je voor dat je toilet overstroomt na gebruik, dan ben je heel blij wanneer er direct iemand komt. Dus we hebben ons er maar niet druk om gemaakt en rustig afgewacht of er iemand zou komen. Het werd  9.00 uur 's ochtends, dus dat viel nog genoeg mee.
De man kwam goed gehumeurd binnen en wilde direct aan de slag, geen koffie want hij was al dik genoeg zo zei hij.
Op de eerste foto zie je onze tank staan.

 Hij vond het een grote en stevige tank, en dat zijn wij met hem eens. Ik dacht nog zo dat het wel een hele toer voor hem zou worden om tussen de muur en de tank het zaagwerk te gaan verrichten. Daar zou deze meneer niet tussen passen. Dat zei hij zelf ook al!! Hij zou aan de voorkant beginnen en dan van binnenuit werken.
Ik vroeg hem nog even of ik een foto mocht maken voor mijn blog en hiervoor ging hij zelfs even poseren.

Het eerste gat....je ziet de schotten in de tank

Hij is zo ongeveer drie uren aan het zagen geweest en in de tussentijd is zijn collega langs geweest om de olie af te voeren. Eigenlijk zo zei de man, was het geen olie meer maar drap. Daar strooien ze dan korrels in die vocht opnemen zodat ze de tank leeg kunnen scheppen. Daarvoor moest eerst de bovenste helft eraf worden gezaagd en kon later de onderste helft worden verwerkt. De man heeft continu doorgewerkt en hoefde geen koffie, fika of lunch.

De laatste loodjes.....

Al het verzaagde ijzer kwam achter in de auto van Spolakuten, je ziet ook wel dat deze een beetje diep ligt aan de achterkant. Maar gelukkig...wij zijn de tank kwijt en het restant olie dat er in zat. We hebben nu een mooi groot en schoongeveegd gat in de kelder. 

We zijn er echter nog niet want in een ander deel van de kelder staat nog een oude 'Vedpanna'. Dat is een houtkachel waarmee voorheen de CV werd gestookt. Naast die Vedpanna staan ook nog twee accumulatie tanken. Hierin zit water. We gebruiken die tanken niet omdat in onze aardwarmtepomp ook al een tank water zit. Onze warmwater behoefte kunnen we hiermee voorzien. Die kachel en de twee tanken willen we er dus ook nog uit hebben. Dat geeft ruimte in de kelder en die kunnen we nog goed gebruiken.

 Omdat we toch de hele dag thuis moesten zijn heb ik mijn tijd besteed aan schoonmaken. De hele dag aan de poets en ik zie er niets van. Dat is triest..... Het was deze keer namelijk een poets aan de binnenkant zou je kunnen zeggen. Alle kastjes gesopt en opnieuw ingericht en de voorraadkast schoongemaakt en ruimte gemaakt voor de kerstboodschappen. Gerrit heeft twee kastplanken in de kelder gemonteerd. Daar kan ik ook mooi wat zaken kwijt die we niet intensief gebruiken. Dat geeft wat extra ruimte in de keuken. Want ..de ervaring leert me dat wanneer we eenmaal in de winkel zijn, er zomaar twee karren vol boodschappen worden ingeslagen. Maar ja ... negen mensen... dat wil wat zeggen. Maar ik ben er klaar voor, ik heb planken leeg!! En Louis.....deze keer geen dingen meer over datum :-) je kunt gerust komen!

Wordt vervolgd....

Handel......

In de zomervakantie had ik in een opwelling 5 bollen garen gekocht in een soort van karamel tint. Ik dacht er wel iets mee te kunnen, breien of weven.

Nu ik deze week mijn muts af had en even geen handwerkje onder handbereik, dacht ik aan dit garen. Op internet had ik bij Drops een leuk patroon gevonden en al snel zat ik weer lekker te prikken.

Na een paar uurtjes had ik een groot stuk van de pas klaar en onder het breien dacht ik al....'dit wordt em niet!'. De draad voelt niet lekker aan en het breiwerk werd niet mooi. 

Donderdag zijn we daarom naar Mölltorp gereden. Daar is ergens bij een boerderij een handwerkwinkel. Daar had ik al eens van gehoord en we rijden er ook al jaren langs maar waren er nog nooit geweest. Die 'winkel aan huis' winkels is hier een normaal fenomeen, in Nl is dat wat minder gewoon volgens mij. Ik moet altijd eerst even over een drempel heen bij deze winkels want je rijdt met je auto zo het erf van iemand anders op. Maar ja....dat is nu net de bedoeling hè met dit soort van winkels. Wanneer iedereen zich laat afremmen door zijn of haar persoonlijke drempels dan wordt de handel geen succes!

Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat er een zo uitgebreid assortiment te vinden zou zijn. Het is echt een prachtige wolwinkel waar je te kust en te keur kunt. Leuk vind ik ook dat aan de winkel een breicafé verbonden is. Drie dagen per week kun je daar gaan zitten breien, ook toen wij er waren zaten er diverse dames rond de tafel in een naastgelegen huiskamer te breien met een kopje koffie onder handbereik. Gerrit wilde mij er ook al naar toe hebben met een breiwerkje :-) maar ik zit thuis heerlijk in mijn Hannemand. 

 De winkel heet Garn och Ved waarbij Garn staat voor garen (dat is duidelijk) en Ved staat voor hout. Ik denk zo een bedrijf met een mannelijke en een vrouwelijke tak. Ik heb tijdens mijn bezoekje geen hout gezien maar ik had dan ook meer oog voor het garn. Ik ben goed geslaagd en ben nu weer een tijdje onder de pannen met mijn breiwerkje. Op het moment van schrijven ziet het er zo uit:

Gerrit vindt het veelbelovend en bij mij is het altijd 'eerst zien dan geloven'. Maar de wol breidt heerlijk en voelt super zacht aan.

Nu het toch over winkels gaat.....gisterochtend waren we even in de plaatselijke ICA van Lina en daar stond de hele groente- en zuivelafdeling op de kop. Lina is aan het investeren, ze heeft al nieuwe koelstellingkasten aangeschaft voor vleeswaren en kaas en ook nieuwe energiezuinige vriezers voor de diepvriesproducten en nu is de nieuwe aanschaf een grote nieuwe stelling voor melkproducten en groenten. Met name dat laatste zijn we erg ingenomen en we hopen dat er in de ICA van Lina vanaf nu meer verse groeten te koop zullen zijn. Vaak gaan we hiervoor naar Karslborg omdat de ICA daar een grotere keuze heeft en wanneer we daar dan zijn, kopen we vaak ook meer producten, dingen die we ook bij onze Lina kunnen kopen. Zo gaat dat nu eenmaal. Die nieuwe kasten zien er evenals de inhoud echt supermooi uit.

Gerrit is onder de indruk dat zie je wel....

 Vanmiddag zijn we naar de kerstmarkt in Karlsborg geweest. Vorig jaar vonden we dat erg leuk en dit jaar niet minder. Er zijn grotere en kleinere kraampjes met zelfgemaakte producten en de locatie is bijzonder namelijk in de vesting en wel....onder de vestingskerk.

Dat geeft ook mooi de gelegenheid de kerk zelf te bezoeken. Terwijl de kerstmarkt beneden gaande is wordt er in de kerk muziek gemaakt. Toen wij er waren zat er een blazersensemble te spelen.

Wat ik heel leuk vond deze keer is dat men bij elke kerkbank een kaarsenstander had staan, of waarschijnlijk staan die er altijd al maar deze keer brandden de kaarsen ook!. Het zag er erg sfeervol uit. En dan die enorm grote lamp midden in het schip....daaronder zou ik persoonlijk niet gaan zitten, hij zal maar naar beneden komen! Maar wel een supermooi gezicht.

 Na ons bezoek aan de kerstmarkt zijn we nog even door de vesting gelopen maar het was koud en vochtig weer zodat wandelen niet echt een genoegen was. Snel weer naar huis dus.
De rest van de middag hebben we wat omgekneuterd, Gerrit heeft een fröknäckebröd (zaden en pitten) gebakken en ik twee broden.
Morgen gaan we naar Suzanne en Fredrik!

Inmiddels is het ook weer weekend en ik hoop dat een ieder die dit leest het naar de zin heeft en geniet van de vrije dagen.

Wordt vervolgd...