donderdag 30 augustus 2018

Het is gelukt......

Het is gelukt! We zijn even op reis. Gistermiddag hadden we de caravan ingepakt klaarstaan en het plan was om donderdagochtend vroeg te vertrekken. Tot ik tegen Gerrit zei dat we woensdagmiddag ook prima weg konden gaan. Zo gezegd zo gedaan, tijd genoeg om naar Zuid Zweden te reizen.
Dinsdag kwamen eerst T en L bij ons langs. We hebben lekker bij zitten praten, een bezoek van hen is altijd sfeervol en gezellig! Woensdagochtend zijn ze weer vertrokken, we kijken nu al uit naar de volgende keer! Volgens mij zit nu al het bezoek van passerende vakantiegangers erop en staat er even niets meer in de planning. We kunnen nu weer zelf vertrekken.
We hebben gedacht naar Denemarken toe te gaan. Møn daar zijn we al een keer of zeven geweest meestal in het naseizoen. We hebben aan Møn erg goede herinneringen. In het verleden hebben we er heerlijke vakanties doorgebracht, de laatste keer was 5 jaar geleden samen met mijn broer en zijn vrouw. De wandelingen naar Mandemarke daaraan bewaar ik goede herinneringen evenals de wandelingen langs de krijtrotsen natuurlijk, en....niet te vergeten Liselund!! We zullen zien hoe het deze keer is.
De reis naar Møn verliep anders dan voorheen. We hoefden nu Duitsland gelukkig niet te doorkruisen, wat h e e r l i j k!!. We hebben gisteravond in Zuid Zweden een overnachting gehad in de omgeving van Söderåsen National park op de camping bij Ljungbyhed. Helaas hadden we slecht weer zodat een bezoek aan het nationaal park is uitgesteld tot een andere keer. In Denemarken hoefden we nu maar eventjes over de E20 om Kopenhagen voorbij te komen. Daarna hebben we de kustroute genomen. Echt heel mooi, zelfs bij regenachtig weer.
Nu staan we op de camping bij Møns Klint. De regen valt met bakken uit de lucht, ik heb broodjes gebakken en het is lekker warm in de caravan. Morgen regent het geloof ik ook nog....we zullen zien.
De brug naar Møn vanaf Vordingborg

Uitzicht op Møn vanaf de brug

en zo ziet het er vandaag uit op de camping...

voor iedereen die dit leest een warme groet vanaf Møn!

wordt vervolgd......

maandag 27 augustus 2018

Mogen stemmen in Zweden.....


Toen wij in maart uit Nederland vertrokken was het net verkiezingstijd. In verband met onze verhuizing naar Zweden waren wij niet in staat onze stem uit te brengen. Dat zit mij als ware democraat natuurlijk erg dwars. Maar ja....het liep nu eenmaal zo. Bovendien vertrokken wij uit Nederland zodat het uitbrengen van een stem wellicht ook niet geheel gerechtvaardigd zou zijn geweest.
In Nederland mogen wij stemmen omdat we de Nederlandse nationaliteit hebben. 
Wij wonen nu in Zweden, betalen hier belasting maar we zijn geen Zweed. Wij zijn Nederlanders in Zweden. Toch....en dat vind ik heel bijzonder, ontvingen wij enige weken geleden een stempas!! Een uitnodiging om te gaan stemmen voor de gemeente en voor de provincie. Alleen voor het parlement mogen wij niet stemmen. Die verkiezingen zullen worden gehouden op 9 september. Dus één stemdag voor alle drie verkiezingen. Nu we een stempas hebben ontvangen heb ik ook de Zweedse kieswijzer ingevuld en kon ik zo ontdekken waarop ik mijn stem kan uitbrengen. Ik kwam uit op de partij naar mijn hart en dat stemde mij tevreden. Helaas zijn wij op 9 september, als alles meezit, niet thuis maar gelukkig is daarin voorzien. In Zweden kent men namelijk de mogelijkheid tot 'Förtidsröstning' dat is voortijdig je stem uit kunnen brengen. Geweldig toch. Niks geen machtigingen of andere lastige constructies maar gewoon locaties openen waar je al kunt stemmen. Voor ons betekende dit dat we vanaf vandaag onze stemmen uit konden brengen in het gemeentehuis te Karlsborg. Dat hebben we dus vandaag gedaan. We voelden het als een eer! We wonen nog geen half jaar hier in Zweden en we mogen al stemmen!



 Het proces van stemmen verloopt iets anders dan in Nederland. We kwamen aan op het gemeentehuis en aldaar stonden op een tafel grote bakken met stemkaartjes. Elke partij heeft een eigen kaartje in een eigen kleur met daarop alle kandidaten van die partij. Je kon uit die grote bak je kaartje zoeken, een kaartje voor de gemeente en een kaartje voor de provincie (dus iets minder geheim als in Nederland) en dan met je kaartjes naar het stemhokje lopen om daar kruisjes te zetten bij de kandidaat van je keuze. Vervolgens moesten we dan naar het loket lopen waar de receptioniste ons persoonlijke stemnummer op een lijst moest schrijven, onze stemkaartjes in een enveloppe moest doen die ze onder ons toeziend oog dichtplakte en in de stembus deponeerde. We moesten bij de stempas ook ons ID bewijs overhandigen ter controle van onze identiteit. De receptioniste kon dus ook gewoon zien waarop wij onze stem hadden uitgebracht. Het stemmen op zich verloopt technisch gezien geheel anders dan wij in Nederland gewend waren. Maar toch......gingen wij met een voldaan gevoel weer naar huis. We leven hier in een democratisch land waar we een democratisch recht hebben op het uitbrengen van een stem (wat we vooraf dus niet wisten) en we hebben er gebruik van gemaakt!! Het voelt als meedoen in deze samenleving.

Waarmee hebben we ons vandaag verder beziggehouden. Wel het dak van onze nieuwe altan daarop moest nog een strip worden gemonteerd. Een strip die zit tussen de kopse kant van het dak en de muur van ons huis. Daarvoor moest Gerrit het dak op met hulpmateriaal waarop hij kon zitten omdat hij anders door de dakplaten heen kon zakken, om vervolgens de gaten te kunnen boren in de muur en in de strip om ze daarna vast te kunnen schroeven. Ik heb slechts morele hulp kunnen bieden bij deze klus. Zelf heb ik nog het bruggetje in de olie gezet, net voordat de volgende bui kwam.

Vanmiddag hebben we in Mariestad enkele boodschapjes gehaald. We zijn daar natuurlijk ook even naar de loppis gegaan. Daar had Gerrit voor mij een aantal boekjes over weven gevonden terwijl ik me stond te vergapen aan het serviesgoed en de sierpotten voor kamerplanten. Erg leuk, oude klassiekers over het weven van voddenkleden en andere weeftechnieken. Zelf vond ik ook nog een boekje over Quilten. Een aantal weken terug toen D en H bij ons waren had ik samen met H een paar pannenlappen gekocht gemaakt met de quilt techniek. H. en ik waren daarover enthousiast. Mogelijk dat ik naast het weven me ook wat wil gaan verdiepen in he quilten. Dus helemaal blij met mijn boekje.



Vanavond hebben we de Karl-Johan weer aangestoken. Toen we terugkwamen uit Mariestad was het namelijk erg koud geworden. het was vandaag 12 gr C. Dat opstoken van de kachel gaat eerst altijd een beetje lastig omdat de schoorsteen zo koud is. Maar na een kwartiertje begon de trek te komen en werd het behaaglijk warm in de keuken. Wanneer we nu morgenochtend de kachel weer aansteken is er niets aan de hand, dan is de schoorsteen nog warm en trekt hij beter. De honden liggen bijna weer in de kachel, ze vinden het net als wij heerlijk warm.

Verder had ik vandaag via de persoonlijke berichten een aantal indringende berichten op mijn vorige blogpost. Dat vind ik bijzonder en daarvoor wil ik mijn dank uitspreken. Ik vind het altijd erg leuk om reacties op mijn blog te mogen ontvangen.

Wordt vervolgd.....


Ehhh...het is hier een beetje rommelig.....

Vandaag is het zondag en zondag is een rustdag....tenminste deze keer! We hebben een beetje gekneuterd. Na het ontbijt een eindje lopen maar niet zover omdat de regen kwam. Net bij de voordeur begon het te druppen dus dat was geluk hebben.
Over geluk gesproken.... Toen ik vandaag even op mijn Facebook keek zag ik dat iemand een post had van een presentatie van een Belgische psychiater Dirk de Wachter. Het filmpje duurde ongeveer een dikke 10 minuten geloof ik en omdat we hier van het langzame leven zijn heb ik het even uitgekeken. Eerlijk is eerlijk ik moest ook weer even wennen aan deze sprekende Belg. Bij dat Vlaams heb ik zo vaak iets van dat het niet serieus klinkt. Dat komt denk ik omdat ik niet zoveel Vlamingen ken en teveel Urbanus heb gekeken op TV.  Maar dit was inhoudelijk toch wel een goed verhaal. Ik heb er de hele dag aan lopen denken speciaal omdat we ook een appje kregen van een heel goede vriend die in het appje zichzelf de vraag stelde waarom het niet lukte om gewoon te kunnen genieten van het leven. Een vraag die we ons denk ik allemaal wel eens stellen, zeker wanneer de tijden wat donkerder zijn.
Psychiater Dirk de Wachter heeft hierover een soort van TED talk gehouden en die op is youtube te bekijken. Ik heb hem gedeeld op mijn FB tijdlijn . Ik vond het bijzonder omdat voornoemde twee zaken zo bij elkaar kwamen op één dag.
De psychiater zegt eigenlijk dat het streven naar geluk maakt dat we niet gelukkig zijn. Wanneer we streven naar dingen, en dit is even een gedachte van mezelf, zitten we in de modus van niet tevreden zijn met wat je hebt maar willen wat je op dat moment niet hebt. Dan is het dus niet goed zoals het is en ben je niet gelukkig. De psychiater zegt daarover dat we misschien het normale of misschien wel het verdrietige in het leven ook moeten omarmen, het zijn tenslotte zaken die bij het leven horen. Vaak is het zo dat het normale en het verdrietige wordt weggemoffeld, we laten aan elkaar onze fantastische kant zien, dat waar het spettert. Daarvoor gebruiken we FB en Instagram en bijvoorbeeld een blog zoals ik heb en schrijf. Het is natuurlijk window dressing en niet het hele verhaal.
Het hele verhaal is dat elk leven ups en downs kent, met de ups durven we naar buiten te komen, daarin voelen we ons niet kwetsbaar maar de downs die willen we toch het liefst voor onszelf houden, die lossen we zelf op. In de downs voelen we onze kwetsbaarheid heel erg en dat is beangstigend. Dat is ook wat de psychiater zegt dat we in de downs ons afsluiten voor de ander en in afsluiting kan geen liefde groeien. Dit terwijl liefde net datgene is dat ons geluk gevoel vergroot! De liefde ontstaat in het echte contact met elkaar, het echte praten face to face, ook het praten over dat wat je dwars zit of wat je moeilijk vindt, praten over datgene dat zit in krochten van je bewustzijn. En dat kan dan alleen maar weer wanneer je accepteert dat het er is, dat je accepteert dat het is zoals het het is, hoe het ook is!
Een mindful verhaal was het waarmee mijn dag begon.

Vanmiddag kwamen Suzanne en Fredrik. De hele week was ik druk in de weer geweest met weefgetouwen en alle bezigheden die dit met zich meebracht. Waaronder ook het uitproberen van het weefgetouw met een proefweef. Waar het een zit zit het ander niet ofwel het druk bezig zijn met weven betekent niet druk zijn met schoonmaken en opruimen. We zaten heel gezellig in de keuken en Suzanne zat mijn nieuwe plantjes te bewonderen en vertelde dat ze het gezellig en huislijk vond in de keuken! En....ehh.. ( zo zei ze met een lach) het is ook een beetje rommelig :)
Ja dat hakt erin natuurlijk omdat ik anders toch wel van het opruimen ben zeker wanneer er bezoek komt want ook ik heb zo'n niet te onderdrukken neiging mezelf van de goede kant te laten zien!

Wordt vervolgd....

zaterdag 25 augustus 2018

Vandaag mijn derde weefgetouw.....

Vandaag is het zaterdag een dag die opnieuw in het teken staat van de aanschaf van een weefgetouw. Op blocket.se had ik nl een weefgetouw gezien in Falköping dat maar niet uit mijn hoofd wilde verdwijnen. Natuurlijk kon ik bedenken dat we er net twee hadden aangeschaft maar die in Falköping kwam net nog iets dichter bij mijn wensen omtrent een getouw. Een lekker stoer weefgetouw met vele mogelijkheden vanwege vele schachten en vele voetpedalen. Echt een getouw waarmee je veel kunt doen en lange tijd vooruit kunt. Dus met Gerrit hierover gepraat en die zei direct dat ik contact moest gaan zoeken. Er kon nog wel een getouw bij. Het contact was snel gelegd en vandaag konden we al langs komen. Een prachtige Glimåkra met wel 10 pedalen en vele (8) schachten. Hiermee kun je weven wat je maar wilt. Het weefgetouw was van de moeder van de verkoopster geweest. Die moeder is nu 90 jaar en is net verhuisd naar een 'äldreboende'. Daar kon ze geen getouw kwijt. De dochter en haar man waren het huis verkoop klaar aan het maken. Het getouw kost nieuw wel zo'n 2000 euro. Ik kon het in nieuwstaat verkerende getouw kopen voor 200 euro met veel toebehoren en veel weefmateriaal zoals garen voor kettingen en wol en stof of mee te weven. Ik kan nu jaren vooruit met wat ik heb. Het is echt een prachtig getouw. De mevrouw verkocht het getouw met tranen in de ogen. Zelf was ze net met pensioen en ze had gedacht te gaan weven (net als ik) maar ze kwam er niet aan toe. Ze kon het getouw in huis niet kwijt en was genoodzaakt het te verkopen. Ik heb haar verteld dat ik er blij mee ben en dat het bij ons een prachtige plek krijgt in de hobbykamer en dat ik er goed op zal passen! Dat gaf haar troost. Misschien dat ook een rol meespeelde dat het getouw stond opgesteld in haar meisjesslaapkamer. Daar afscheid van moeten nemen is natuurlijk ook emotioneel, dat snap ik wel.


Bij het getouw zat weer een tas vol met schietspoelen en wikkelspoelen of hoe ze ook maar heten. 
We hebben het getouw natuurlijk direct in elkaar gezet, we zijn hierin nu onderhand wel specialist, en hebben het eerst maar in de hondenslaapkamer gezet. Dat wordt de opslachkamer voor alle spullen die ik nu heb voor het weven.



 Het is echt een juweel van een weefgetouw. Als ik wil kan ik hem uitrusten met een 'contramarch' of countermarch in het engels. ! Ik weet echter nog niet goed wat dit is en wat de voordelen ervan zijn boven de standaard aandrijving. Dus als iemand van mijn lezers dit weet dan hoor ik het graag. Bij de spoelen zat een aantal zeer oude en zo leuk om te zien. Die krijgen straks een speciaal plekje in de gerenoveerde hobbykamer.

200 euro is echt helemaal niets voor wat ik ervoor kreeg. Zakken vol met wol en andere weefmaterialen.
Ik heb nu dus 3 weefgetouwen eentje waarop ik tot 80 cm kan weven, eentje waarop ik tot 120 cm kan weven (dat is het oude weefgetouw waarover ik gisteren schreef) en nu eentje waarop ik tot 150 cm kan weven. Voorlopig kom ik even niet op Blocket.se omdat we anders nog groter moeten gaan wonen.....
Maar....wat ben ik ingenomen met deze aanschaf!!

Wordt vervolgd.....

Een eigen weefgetouw.....

We willen eigenlijk nog even vakantie vieren maar er komen allerlei nieuwe impulsen tussendoor wandelen zodat we het bijna te druk hebben om met vakantie te gaan. Op Blocket.se had ik een advertentie gezien waarin twee weefgetouwen werden aangeboden. Eentje van 80 cm breed en eentje van 150 cm. Die laatste zou zijn waarnaar ik op zoek ben en die kleine is handig voor de kleinere werkjes. Dat leek me dus wel wat. Ik heb op die advertentie gereageerd en al de volgende dag konden Gerrit en ik langskomen. Als informatie kreeg ik nog mee dat de verkopers gepensioneerd zijn en veelal thuis zijn zodat het niet moeilijk is een tijd af te spreken. Ik heb maar eventjes teruggeschreven dat wij ook 'pensionairer' zijn, dat maakt het wat gelijkwaardiger dacht ik zo.
Jönköping is bij ons vandaan 2 uur rijden, dat is dus niet direct naast de deur. We hebben afgesproken er maar een dagje uit van te maken. Om kwart over één staan we bij de mensen voor de deur, ze staan ons al op te wachten, zeer vriendelijk en open. Het blijken Finnen te zijn die al 35 jaar in Zweden wonen. Ze praten iets langzamer Zweeds zodat ik hen goed kan verstaan en het goed mogelijk is een gesprek met elkaar te voeren. Dat is voor mij dan weer een opsteker. De mevrouw vertelt me dat ze haar hele leven heeft geweefd en dat ze vanwege haar slechte knieën nu naar een kleiner appartement verhuizen en zij daarom stopt met weven. In hun nieuwe woning is geen ruimte voor een weefgetouw, laat staan twee. Ze vertelt me ook dat ze het weven van haar oma heeft geleerd en dat iedereen vroeger wel kon weven en het zelfs een lesvak was op de scholen. Zelf was ze in het verleden ook werkzaam geweest aan een school, haar man was verwarmingsmonteur, zo vertelde hij.
Zo kregen we een heel verhaal te horen terwijl we naar de weefgetouwen stonden te kijken. Het zijn oude getouwen waarop veel geweefd is en dat is ook te zien. De mevrouw had ook een aantal werkstukken meegenomen die ze zelf had gemaakt en dat zag er heel mooi uit. Oud maar goed, en dat bevestigde ze. Ik vroeg haar nog of de getouwen helemaal compleet waren, ze stonden namelijk uit elkaar gemonteerd in de garage, en dat was het geval zo zei ze. De twee getouwen moesten 100 euro kosten maar dan hadden we ook een stuk of drie kettingmolens erbij, veel schietspoelen en van die wikkelspoelen waarvan ik de naam niet weet, een spoelmolen, veel latten en een hele berg aan garens en voddenlappen die al waren geknipt en opgerold, klaar om te weven. Ook had ze nog twee boekjes van Glimåkra (een Zweeds weefgetouwen merk) waarin we konden zien hoe het getouw weer opgebouwd kon worden. Zo compleet hadden wij het niet verwacht en ook omdat ze zo aardig waren hebben we de koop gesloten.
Dus de boel ingeladen in de goedgekeurde aanhanger, afscheid genomen en afgereisd naar de Ikea.
Daar lekker koffie gedronken met wat lekkers erbij en nog even rondgeneusd.

Thuisgekomen zijn Gerrit en ik na het eten aan de slag gegaan met het in elkaar zetten van het kleine weefgetouw. Na een uurtje puzzelen stond die kant en klaar in onze tussenhal. Daarna keken we eventjes naar de onderdelen van het grote getouw en we vroegen ons om 24.00 uur 's nachts af waar de spanmolens (nodig voor het opspannen van de ketting) toch waren. Wij zoeken maar we konden ze niet vinden. Dat was natuurlijk wel een beetje balen. De volgende dag zou ik dan maar contact zoeken om te vragen of de twee molens nog ergens lagen, zo spraken Gerrit en ik af. Eerst maar even slapen.
Het kleine weefgetouw

De kettingmolen...
Hiervan tassenvol....
Vanmorgen na het ontbijt loop ik zo even naar het weefgetouw in de tussenhal en zie ik een witte auto onze oprit opdraaien. Ik vroeg me af wie dat toch kon zijn. Gerrit en ik verwachtten helemaal niemand. Ik riep Gerrit erbij en die zegt tegen mij: 'dat is die mevrouw van het weefgetouw!' Ik kon het niet geloven, keek nog een keer net zo goed als Gerrit en ja hoor....dat was ze.
Toen we hen tegemoet liepen wees ze al op haar tas en riep me toe dat ze midden in de nacht zich realiseerde dat de spanmolens van het grote weefgetouw niet meegegeven waren. Die bleken onder de trap te liggen. Vanochtend in alle vroegte zijn ze in de auto gestapt na eerst ons adres op internet te hebben opgezocht, om naar ons toe te rijden om de vergeten spullen te brengen! 
Wat zeg je daar nu van....ik vond het helemaal g e w e l d i g!!!

We hebben hen binnen genodigd natuurlijk, weer verse koffie gezet (ik had ook al 4 koppen op maar goed) en we hebben gezellig aan de keukentafel zitten kletsen over hun leven en dat van ons en het waarom van onze verhuizing naar Zweden etc. Ontzettend gezellig. Toen heeft ze mij ook nog verteld hoe ik van lappen stof repen kan knippen (dat moet namelijk schuin lopen), zij had daarvoor een speciale manier en die weet ik nu ook, die manier schijnt echt Fins te zijn overigens. 


Na een uurtje zijn ze weer afgereisd naar Jönköping, wij hebben hen Tusentack gegeven natuurlijk. 
Dat was toch wel een hele belevenis zo op de vroege ochtend. En oh wat waren wij blij dat we voor de ontbrekende onderdelen niet opnieuw naar Jönköping hoefden te reizen :)
en daar gaan ze weer....
Na deze consternatie was het dan tijd om me wat verder te verdiepen in mijn weefgetouw. Het stond
daar immers al zo verleidelijk op mij te wachten. 
In mijn studieboek had ik van alles gelezen over het maken van de ketting op een kettingmolen. Inmiddels had Gerrit die ook voor mij in elkaar gezet en zo begon ik het avontuur van mijn eerste ketting.


 Na het draaien van de ketting op de molen moet het geheel door het riet worden gehaald en die klus hebben Gerrit en ik samen geklaard, ondertussen kijkend naar het voorbeeld op youtube. Het was een spannende bezigheid, je wilt immers niet dat die hele ketting in de knoop raakt.

Vervolgens moesten we samen de ketting overbrengen op het weefgetouw, ook voor deze handeling hebben we naast de informatie uit mijn Zweedse boek en mijn nieuwe Engelse boek, een internetcursus op youtube gedaan. De ketting hebben we mooi om de boom kunnen spannen, daarna door de draadjes aan de schachten gehaald en toen opnieuw door het riet en aan de stofboom geknoop.
Toen waren we een dag verder.





Vanavond kon dan het weven beginnen. Op onderstaande foto mijn eerste inslag ever!




 En daar is dan het beginnetje!
 En Gerrit wilde natuurlijk ook even proberen. Die had tenslotte het hele proces meegedaan.

 En zover ben ik nu gekomen. De rest volgt een andere keer want we willen dus ook nog even vakantie vieren.
 Omdat we toch zo lekker bezig waren hebben we vanavond ook het grote getouw nog in elkaar gezet.


Wordt vervolgd.....

woensdag 22 augustus 2018

Vävklubben....

Onderstaande foto is van de Prästgård (pastorie) in Undenäs. De prästgård neemt een centrale plek in binnen deze kleine dorpsgemeenschap. Er worden diverse activiteiten in georganiseerd zoals lezingen en presentaties, koffieochtenden en waarschijnlijk nog meer waar ik nog geen weet van heb. Vanavond ben ik van half zeven tot negen in de prästgård geweest om deel te nemen aan de weefclub op woensdagavond. De weefklub bestaat uit 8 leden (nu met mij erbij). Straks ga ik er wat meer over vertellen. Ik probeer de chronologie wat vast te houden in mijn posts .)
Afbeeldingsresultaat voor prästgård undenäs
Er was een groot verschil in het weer vergeleken met gisteren. Was de dag toen hoogzomers, vandaag was het herfst met een zachte warme wind en donkere luchten waaruit af en toe wat drupjes vielen.
De dag begon met een wandeling naar Näs. Even lekker aan het water zitten uitwaaien. 
Het was er heerlijk stil, geen boot op het water, geen mens op het strand, zelfs geen kraanvogel in de buurt.

We hebben er meditatief gezeten tot we de eerste drupjes voelden, toen zijn we weer naar huis gelopen. Fynn vindt die drupjes altijd wat minder leuk. Hij kijkt bijna een beetje verdrietig. 
Thuisgekomen heeft Gerrit stroom naar de altan gebracht en de lamp bij de kelder gemonteerd. Daar hebben we nu voor de komende winter een mooi helder licht met bewegingssensor.
Zelf heb ik een groot deel van de dag in mijn weefboek zitten studeren. Ik ben nu zover dat ik de theorie van het opzetten van de ketting in mijn hoofd heb met alle Zweedse benamingen erbij.
Een weefgetouw heet een 'vävstol', een ketting is een 'varp', een riet is een 'sked' en de eenvoudige één op één neer binding die in het Nederlands Platbinding heet wordt in het Zweeds 'Tuskaft' genoemd. Verder heet de doekboom 'tygbom' en de kettingboom 'garnbom'. En ga zo maar door. Ik wilde dat allemaal even goed in mijn hoofd hebben vanwege mijn eerste avond bij de weefklub.
De weefklub begint al vroeg op de avond, ik werd om half zeven verwacht. Dat betekende dus vroeg warm eten. Ik had een nieuw recept opgezocht, vanavond hebben we Woopie broodjes gegeten. Dat klinkt bijna een beetje vrolijk en zo zien ze er ook wel uit.
Woopie broodjes zijn gemaakt van ei waarvan je eerst het witte deel stevig opklopt, er roomkaas doordoet met de eigelen, wat bakpoeder en wat huskmeel. Daarmee maak je wat hoopjes op een bakplaat die je 25 minuten op 150 graden laat bakken en vervolgens maak je het broodje op met ingredienten naar keuze. Wij hadden mayonaise met sla, tomaat en stukje gebakken spek met wat verse kruiden. Heerlijk!
Met een volle maag dus vanavond naar de weefklub gewandeld. De prästgård ligt 250 meter van ons huis, aan de andere kant van de kerk, eigenlijk even de begraafplaats oversteken.
Toen ik er precies om half zeven aankwam waren mijn klubgenoten al druk aan het weven. Dat is iets wat me opvalt... In NL hebben we vaak even een kwartiertje waarin het wat rommelt en iedereen op zijn tijd binnenkomt. Hier is dat niet het geval. Stipt!
De weefclub is een ongedwongen clubje. Er is geen leider, iedereen gaat zitten achter het weefgetouw waarop het huidige project geweven wordt en ondertussen wordt er ontspannen met elkaar gekletst. Wil er iets niet of zit er ergens een foutje dan helpt men elkaar. Sommige leden van het weefclubje hebben in de prästgård een eigen weefgetouw staan. (Ik moest warempel al even bedenken hoe dat ding in het Nederlands heet, ik zou al weefstoel neerschrijven maar vond het wat gek staan). Daarnaast heeft de weefclub ook eigen getouwen, deze zijn aangekocht of geschonken. Ik heb begrepen dat het ook vaak zo is dat wanneer iemand een weefgetouw heeft dat niet meer in gebruik is men dit wegschenkt. Dit omdat men hoopt dat het getouw een goede plek krijgt. Op de club hoorde ik dat in vroegere tijden elke vrouw kon weven. Tegenwoordig is dit niet meer zo. Weven hoort in de volkscultuur, vandaar ook die plaats in de prästgård. Zelf vind ik het wel bijzonder dat ik in de kleine dorp zomaar een plek kan vinden waar men met elkaar weeft. Vanavond mocht ik even rondkijken bij iedereen.  Op de eerste foto zie je de vrouw die mij heeft uitgenodigd. Zij is bezig haar ketting op te spannen. Omdat ik dat deel net als onderdeel van studie had heb ik de meeste tijd bij haar doorgebracht. Zo kon ik in de praktijk zien wat ik in theorie had geleerd. Dat kwam mooi uit. Een volgende keer kan ik dan een proefstukje weven op een van de acht getouwen die er staan opgesteld.

Deze vrouw zie ik maar wat als mijn mentor...  
Dit is mijn buurvrouw, zij woont aan de overkant. 
Dit is de ketting 450 fijne draadjes 
Deze mevrouw is een voddenkleed aan het weven. 
Hier knoopt mijn mentor haar ketting aan de doekboom
Ik vond het een intensieve avond. De hele avond heb ik Zweeds gepraat. Het verstaan gaat in de één op één gesprekken beter dan voorheen maar wanneer er met elkaar gepraat wordt dan raak ik de draad kwijt en zit ik erbij te wachten tot ik weer kan aanhaken. Zo gaat dat....overigens vonden mijn cursusgenoten dat ik al goed Zweeds kon praten. Men is hier niet confronterend!

Wordt vervolgd.....

dinsdag 21 augustus 2018

In nevelen gehuld......

Vanochtend was ik al vroeg wakker, zo rond een uur of half zes. Ik zag dat het buiten licht was en de zon leek al te schijnen. Snel even opgestaan om naar buiten te kunnen kijken. Toen ik vanuit het badkamerraam naar buiten keek zag ik het Vångdalen in nevelen gehuld. Dat was echt een prachtig gezicht, een dikke laag wolken in de kom van het dal en de  door de zon beschenen boomtoppen in de verte. Zo in het zachte ochtendlicht was het net een sprookje.

 Ik hoopte al dat dit een voorbode zou zijn voor een dag met mooi weer en dat bleek te kloppen. De lucht was vandaag strak blauw en de zon scheen heerlijk, het voelde als een hoog zomerse dag.
Na het ontbijt zijn Gerrit en ik een wandeling gaan maken met de honden. 'Roll om', zo noemen we deze wandeling. De wandeling is een aantal km en duurt ongeveer 1.5 uur. Vandaag hebben we een stukje extra gelopen omdat we een weggetje wilden nemen dat we nog niet eerder hadden gewandeld.

Gezicht pons dorp in de verte....
 Thuisgekomen heb ik me eerst over 12 lijnen wasgoed ontfermd en daarna hebben Gerrit en ik de resterende glasplaten gemonteerd. We hadden er nog drie staan voor op het zuidelijke terras van de altan. Het deel naar de tuin laten we open.
De laatste hand aan het hekwerk.
Deze laatste glasplaten versterken de verbinding met de andere altandelen. Ik vind het er echt nog mooier door geworden.

Toen de klus geklaard was konden we lekker eventjes zitten in onze nieuwe stoelen. Dat geeft toch echt wel het 'Zwitserleven' gevoel!
Vanavond heb ik, omdat ik vandaag toch zo lekker bezig was, nog de twee resterende gordijnbanden gemaakt, zodat mijn nieuwe gordijnen in de woonkamer nu ook mooi in een band hangen.
Het spijt me, het is weer een soort van opsomming geworden. De dag was spectaculair in zijn eenvoud vandaar.

Wordt vervolgd....