Een indringende P.S. ......

Vandaag is het zondag. Het is al zover dat ik goed moet nadenken over wat voor dag het is vandaag. Gerrit wil mij al een tafelkalender toe hebben met daarop de tekst: Het is vandaag .....dag! Zover is het gelukkig nog niet, dat kan later nog wel als het echt nodig is.

Vannacht om 3.00 uur ben ik even opgestaan. De slaap was voorbij en ik kon nog wel wat schrijven aan mijn vorige blog. Toen ik even naar buiten liep, omdat ik het erg warm had, hoorde ik de kraanvogels in de verte roepen, zo mooi. Ze krijgen hun jongen in deze periode wij zagen er al een paar met jongen. Daarnaast zag ik achter ons huis een groepje reeën in het gras liggen. Nu zien we hier wel vaker reeën maar dan lopen ze meestal erg waaks door het land. Nu zo midden in de nacht lagen ze lekker te 'herkouwen' (mochten ze dat doen, dat weet ik niet). Een eindje verder, dat kon ik niet meer op de foto krijgen liepen twee grote elanden met een jong. Wat een weelde zo in je eigen achertuin dit te beleven. We hoeven er bijna niet voor op vakantie te gaan, uitsluitend om 3.00 uur in de ochtend even wakker worden en naar buiten kijken.

 Vandaag hebben we de plannen een beetje omgegooid. We zouden naar Skövde maar daar moeten we deze week waarschijnlijk toch naartoe voor het afhalen van de ID-kaarten. Daarom de keuze gemaakt in onze eigen omgeving iets te gaan doen. Het is een dagje Forsvik geworden. Daar is het museum nu weer open, dat is gerestyled waarschijnlijk omdat er iets meer geld voorhanden is nu het museum landelijke erkenning heeft gekregen. Het is nu ook gratis toegankelijk. Een aantal dingen hebben Gerrit en ik al eerder gezien maar voor Richard en Greetje en Suzanne en Fredrik geeft het bezoek aan het museum wat meer context aan deze omgeving. Mij is duidelijk geworden dat er naast de ijzerindustrie en de korenmolen en de scheepswerf met aanhangende activiteit ook nog papier industrie in Forsvik is geweest. Dat wist ik nog niet.
Alle oude fabrieksgebouwen zijn nu gerestaureerd en toegankelijk gemaakt voor publiek. Hierin is Forsvik uniek. Naast dat deze gebouwen toegankelijk zijn in hun museum functie worden ze ook gebruikt voor tentoonstellingen, muziekuitvoeringen en theater. Multifunctioneel dus, vandaar ook de slogan: Forsvik bruk, återbruk wat wil zeggen Forsvik's industrie hergebruikt.

De vroegere werf

In een document uit 1410 wordt de naam Forsvik voor de eerste keer wordt gevonden. Cecillia Jonsdotter heeft een document geschreven waarmee zij Forsvik met molen voor rogge en koren samen met huis en gebouwen schenkt aan het Vadstena klooster. Hiermee koopt Cecilia Jonsdotter, zij is verankerd in hoge adelijke geslachten, een graf in de kloosterkerk voor zichzelf en haar nazaten. 

Forsvik zou er toen ongeveer zo hebben uitgezien:

Persoonlijk kan ik bij onderstaande foto wel een beetje wegdromen. Op de foto zie je een zekere Yngve Larsson, hij was 'model timmerman' en dat wil zeggen dat hij houten mallen maakte voor de ijzer gieterij. Je ziet hem op de foto aan het werk, hij staat bij een raam aan een werkbank te werken. Er zijn een aantal dingen die opvallen. De bankschroef achter hem (dat is de knop met de zwengel eraan), die is er nog echter niet meer met zwengel. 

Je ziet het op de foto niet goed maar voor hem hangt deze houder met daaraan een paar mallen.

Die mallen hangen er nog.

Op de foto waar hij achter zijn werkbank staat zie je op de werkbank een krom voorwerp liggen, een soort kromming in een buis, hij is daarmee aan het werk op de foto, die betreffende mal is er nog en ligt op de werkbank.

Zo wordt het verleden zichtbaar en levendig gemaakt.
Een ander iets wat ik intrigerend vond is de rol van vrouwen in de fabrieksomgeving. Zo wordt er bijvoorbeeld beschreven dat er een vrouw werkzaam was op de technische teken afdeling. Haar naam is Anna Lundberg. Anna was goed opgeleid echter niet in een technisch beroep. Dat paste niet in de tijd. Zij bleek een talent te hebben voor technisch tekenen en van dit talent werd gebruik gemaakt. Al was zij geen ingenieur, zij werd aangesproken in de fabriek als mevrouw ingenieur. Er hangen een aantal tekeningen van haar hand.

Ik zou nog meer kunnen vertellen ook over vrouwen in leidinggevende functies maar ik laat het hierbij anders wordt mijn blog onleesbaar.

Wij hebben nog even gezellig op het terras van Ada's Café gezeten in de schaduw want het blijft maar warm. Onderweg naar de sluis kwamen we nog nieuw leven tegen. Een eend met 10 jongen. Een prachtige afsluiting van een prachtige dag.

P.S. 's Avonds hebben we nog een film gekeken 'SAMIBLOOD'. Het toont het leven van een Samische jonge vrouw, die verzweedst is en haar eigen cultuur achter zich heeft gelaten. De film toont op indringende wijze de spanning tussen die twee culturen waarin de Samische cultuur de gediscrimineerde minderheidscultuur is.  Met name het slot van de film is schitterend. Hierin rolt al de aftiteling en hoor je haar na een lang leven, terwijl zij voor de begrafenis van haar zus in Lapland is, voor het eerst na een innerlijke strijd die in de film wordt getoond weer een Yoik zingen, eerst voorzichtig en aarzelend maar daarna krachtig en sterk. Het gaat je door merg en been.

P.S. Vannacht hadden we dan eindelijk een paar uurtjes regen!!