donderdag 31 mei 2018

Een weekje Nederland voor een feestelijke gebeurtenis....


We zitten weer lekker over het Vångdalen uit te kijken tijdens ons ontbijtje na een druk weekje Nederland. De reden voor de reis naar Nederland zo kort na de verhuizing was een feestelijke namelijk de promotieplechtigheid van onze Greetje aan de Vrije Universiteit.
Die plechtigheid stond maandag 28 mei om 9.45 geagendeerd, de dagen eraan vooraf hebben we doorgebracht bij Henk en Chang echt een prima B&B! We zijn als toerist door het schilderachtige Dokkum gelopen waar we meer dan 30 jaar hebben gewoond. 


Voor de zondag en de maandag hadden we een hotel gereserveerd omdat we hadden gelezen dat er al eens een stel ouders uit Friesland de promotie van hun kind moesten verzuimen omdat de brug in de afsluitdijk niet dicht wilde. Dat zou ons niet overkomen!
Een promotie is natuurlijk een plechtige en zeker ook spannende gebeurtenis en gaat gepaard met een heel scala aan rituelen. Ik vond het allemaal best spannend en kon de nacht eraan voorafgaand de slaap maar moeilijk vatten. Zo tijdens het woelen en draaien krijg ik dan van die gedachten van het kaliber rampscenario. Dan zie ik bijvoorbeeld Greetje opnieuw struikelen voordat de plechtigheid begint waardoor deze niet door kan gaan. Nu moet je weten dat zo real live op krukken naar binnen moest lopen omdat ze haar enkel in februari heel lelijk heeft verstuikt. 
Gelukkig liep op de dag zelf alles op rolletjes. Ik had me niet druk hoeven maken, alles was perfect georganiseerd. Haar verdediging stond als een huis en het was een lust ernaar te luisteren. Tijdens de plechtigheid, die over 'Boundary work' ging dwaalden mijn gedachten eventjes weg naar hoe ze als kleine baby al bezig was met grenzenwerk door over de grens van de kinderwagen de wereld in te willen kijken. Nog maar een paar weken oud, net haar hoofdje kunnen tillend wilde ze niet meer met haar hoofd onder de kap van de kinderwagen liggen maar andersom zodat ze net over het randje kon kijken. Haar hoofdje al schuddend optillen, kijken en ploff!!! Als jonge moeder was ik bang dat ze haar hoofdje teveel zou stoten en dit schade zou aanrichten in haar ontwikkeling. Wel....haar hoofd is niets mis mee dat bleek maandag. 
Suzanne, haar zus, was paranimf. Een eervolle rol in het geheel als dank voor het vele werk dat ze heeft gedaan inzake corrigeren en redigeren van de teksten van het boek. Als enigste binnen ons gezin heeft Suzanne kennis van de volledige en ingewikkelde inhoud van het proefschrift en kon zij het gehele proces van de ondervraging minutieus volgen. 
Het was een prachtige dag!
De 'stand in' voor de Rector Magnificus tijdens het lekenpraatje
Het proces in volle gang
De Pedel met 'Hora est' (het is tijd)
De nieuwbakken Doctor of Philosophy
  Dinsdag zijn we na het ontbijt in het hotel weer terug gereisd naar Zweden, een lange en vermoeiende reis. De vermoeidheid had denk ik meer te maken met alle indrukken van de afgelopen dagen en met de hitte dan met de reis op zich. Ondanks de drukte op de weg is die reis overigens goed verlopen.

 Tijdens ons verblijf in Nederland kwam dan eindelijk die brief van Skatteverket met daarin onze persoonsnummers. Dat is nu rond, deze tweede aanvraag heeft zeven weken geduurd. Nu kunnen we al onze andere administratieve handelingen, zoals het invoeren van de auto, in gang zetten.
Het is heerlijk om weer thuis te zijn en weer neer te dalen in de rust.

vrijdag 25 mei 2018

Beregenen.....

Al enige tijd maakte ik me wat zorgen over mijn buitenbloeiers en mijn gewassen in de moestuin tijdens onze reis naar Nederland. Het is immers aanhoudend erg droog. In die droogte zouden mijn planten namelijk nog geen twee dagen overleven. 
In Skövde hebben Gerrit en ik gezocht naar een duurzame oplossing voor dit nijpende probleem. We dachten aan een soort irrigatiesysteem van slangetjes waar langzaam water uit zou lopen. Nu is er wel zo'n systeem maar dat zou dan zo uitgebreid worden dat het niet meer praktisch is. Bovendien zou zo'n systeem per nieuwe plant weer uitgebreid moeten worden. 
Wij vonden een oplossing die een maximale vrijheid geeft in de omvang van de tuin en het aantal bloeiende patioplanten. Bij Plantagen, een groenwinkel in Zweden, vonden we van Gardena een programmeerbare computer die je op je waterleiding kunt aansluiten. Wat je kunt instellen is op welke dagen en hoevaak per dag en hoe lang je wilt bewateren. Bovendien zit er in die computer een vochtmeter. Wanneer de buitenlucht erg vochtig is vanwege regenbuien slaat hij niet aan.
We hebben die computer aangesloten op een slang en die naar de moestuin geleid. Daar hebben we een ronddraaiende sproeier die de hele tuin kan besprenkelen. Daarna zou ik de test even doen. Dus gespannen wachten op de klok van 21.00 uur, de ingestelde tijd, ik vraag nog aan Gerrit of hij de kraan wel open heeft staan. Krijg een bevestigend antwoord. Het zweet breekt me bijna uit na 21.00 uur want er komt van alles zoals veel muggen...maar geen water. Op laatst loop ik maar eens naar de kraan voor een nadere check en blijkt de kraan toch dicht te zitten. Kraan open gezet en ja hoor.. er sproeit mooi een beetje water over de tuin. Nu heb ik al mijn patioplanten in de moestuin gezet op de tegels tussen de groentebakken en krijgen die dus ook voldoende water.
Zo kan ik met een gerust hart de boel achterlaten.








dinsdag 22 mei 2018

Weer naar Nederland .....en de eigen vrije wil??......


Zo in de afronding van deze dag krijg ik gedachten aan 'De Vrije Wil'. De dingen die ik kies te doen overdag maak ik daar een eigen keuze in of zijn het patronen die zijn aangelegd in mijn jeugd, die opvlammen in een situatie met bepaalde kenmerken. Dus triggeren de kenmerken de aangeleerde en dus aanwezige patronen en wordt het door mij ervaren als een vrije keuze...
Ab Dijksterhuis schrijft hierover in zijn boekje 'Het slimme onbewuste'. Hij toont aan dat keuzes die we maken, en waarvan we denken dat het een vrije keuze is die op dat moment dat we hem ervaren wordt gemaakt, een aantal tienden van seconden voordat die keuze bewust wordt door het brein al gemaakt is. Is er eigenlijk wel een vrije wil, zou je je af kunnen vragen.
Ja waarom kon ik nu tot zulke gedachten in het afronden van deze dag.
Wel wij gaan weer naar Nederland, voor een paar dagen, de tijd die we weg zijn is prima te overzien. We gaan weg en komen weer terug en gaan weer verder met de dingen waarmee we bezig waren.
Maar wat doen we allemaal voordat we weggaan. De boel netjes maken! We vertrekken uit een netjes en schoon huis met een keurig verzorgde tuin. Voor vandaag betekende dit, de bovenboel allemaal schoonmaken, bedden verschonen, badkamer schoonmaken, het hele huis stofzuigen, keuken schoonmaken, kamer een goede beurt geven, gras maaien, kantjes met de flymo afwerken, autowassen, garage opruimen, nog wat ditjes en datjes schoonmaken etc. Teveel om op te noemen. De hele dag zijn we ermee bezig geweest! Het is niet erg, we hadden de tijd ervoor en af en toe moeten die dingen ook gebeuren maar we hadden ook een andere keuze kunnen maken zoals bijvoorbeeld verder werken aan het zagen en kloven van de houtvoorraad. Dat hadden we gisteren de hele dag gedaan, het hok zit nu halfvol en we hadden er veel plezier in. Dat had vandaag zomaar weer gekund en toch doen we het niet. De loppis in Mariestad was open vandaag, we hadden er naartoe kunnen gaan, en toch doen we dat niet. Het zijn keuzes die eigenlijk veel leuker klinken maar die op een dag als vandaag niet gemaakt worden. We maken het huis netjes en de tuin en het voelt goed. En dat goede gevoel waarmee heeft dat dan te maken, met het schone huis en de mooi verzorgde tuin of is het een gevoel dat ontstaat uit je geweten. Is dat geweten tevreden gesteld en rustig omdat je hebt gedaan wat hoort, wat je hebt geleerd, heb je het patroon gevolgd, een patroon uit de vorige generatie en de generatie daarvoor en daarvoor.
In elk geval, na dit gekkenwerk kunnen we weg, we zijn er klaar voor. Morgen nog even een dagje Skövde, een caravan dealer zoeken omdat we een barst hebben in het voorraam van de caravan, er moet een nieuw raam in, de honden bij Suzanne en Fredrik brengen, Fredrik gaat op ze passen. We willen ook zijn belevenissen horen van Göteborgs Varvet. Dat is een hardloopevenement waaraan hij heeft deelgenomen, een halve marathon, iets wat wij heel knap vinden. 's Avonds dan nog even het koffertje inpakken en klaar is Kees. Greetje, we zijn er helemaal klaar voor!

Links het droge hout, rechts het nieuwe hout. Het hok is nu halfvol


De aardbeien me bloemetjes en natuurlijk straks heerlijke sappige rode aardbeien.

Voortuin met uitzicht op het huis van Thomas en Annette
Het huis van Thomas en Annette (misschien lezen ze mijn blog en vinden ze een foto leuk...)




Lekker schoon van binnen en buiten

De tuin achter met de bloeiende Rododendron en de nieuwe moestuin in de verte..

Doorkijkje naar voren met op de voorgrond de Lupines die bijna bloeien....

En het voortuintje met de Hosta en de staptegels voor het ramen zemen...




zondag 20 mei 2018

Van het ene hout naar het andere hout......


Ik schreef het al eerder op mijn blog maar de regel is dat je voor Midsommar je voorraad hout in de schuur moet hebben liggen. Regel is regel dus wij in het hout vandaag. Twee jaar geleden was er een deel van onze oude lindeboom afgebroken tijdens een storm. Dat deel had Gerrit toen in grote blokken gezaagd van ongeveer 30 cm dik. Destijds lukte het bijna niet om dat hout te kloven, het was te nat en krulde helemaal op tijdens kloven met de vetklyv (kloofmachine). We hebben die blokken twee jaar laten liggen en nu gaan ze voor de herkansing. Naast die grote blokken hadden we ook nog wat boomstammen uit de tuin van omgehaalde bomen. Dus al met al een lekker bultje hout.
Gelukkig was het weer geweldig weer dus korte broekje aan en strohoedje op en kloven maar. Erg inspannend was het vandaag niet voor mij. Ik kon het werk zittend doen.

 We hebben nu in ons houthok twee compartimenten. Eentje voor het droge hout en eentje voor het nieuwe hout, wat dus eigenlijk ook oud is maar nog niet helemaal droog.

We zijn zo'n beetje de hele dag aan het kloven geweest en hebben nu twee rijen hout liggen. Je ziet wel het hok is nog niet vol, we zijn er nog niet. 



Maar de grote 'wagenwielen' naast de schuur zijn nu opgeruimd en kunnen verder drogen.
Zo in de avondschemering is het heerlijk om in de tuin nog wat klusjes te doen. Ons tuintje voor daarin is Hosta aangeplant. Dat was bijna niet meer terug te vinden vanwege het zevenblad wat er ook in groeit. Dat tuintje heb ik helemaal schoon gezocht en de Hosta wat geherrangschikt. Met de bloemetjes op en naast het stoepje staat het nu weer helemaal mooi verzorgd. En daar houden we van.





Elke avond moeten we onze nieuwe aanplant bewateren vanwege het zonnige maar droge weer. Tijdens het water geven zag ik een eerste bloem in de Lupine. Wanneer de Lupines bloeien is het zomer!!


 Een paar dagen terug schreef ik over de auto's van de buurman. Eigenlijk zouden we die wat uit het zicht willen hebben en ons deel van de tuin daar iets meer afschermen. Daartoe hebben we een hele rij met Seringen aangeplant. Die hebben we gestekt van de grote Sering die aan de andere kant van ons huis groeit. Die Sering staat nu heel prachtig in bloei en ruikt overheerlijk! Onderaan groeien nieuwe loten en die proberen we er met wortel uit te halen. Dat lukt aardig. De Seringen staan er nu voor het tweede jaar en groeien als kool.

Hier zie je ze staan. Ook deze planten waren geheel verdwenen in het zevenblad, ik heb ze een voor een uit moeten graven. Ik heb op internet gelezen dat je Zevenblad kunt eten als spinazie. Wel dan hoef ik voorlopig niet naar de groenteafdeling van de ICA näre want Zevenblad hebben we hier genoeg.
Voor het voorste deel van de afscheiding met de buren ben ik beuken aan het kweken. In deze bakken heb ik beukenootjes gezaaid maar bij het onkruidvrijmaken van de voortuin vond ik allemaal jonge beukjes. Die heb ik nu in de bakken gezet. Het plan is om hiervan een haag te maken. Ik heb gelezen dat ik de plantjes van de beukeboom prima kan gebruiken voor een haag. En ook dat een beukeboom een heel ander soort plant is dan de hagebeuk. De beuk laat in de winter zijn bladeren vallen de hagebeuk niet. Dat wist ik niet. Wel we zullen zien of het allemaal gaat lukken, het is en elk geval heel leuk om zo bezig te zijn met 'alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit' en het is een leuk experiment.

 Ik heb maar een boender in de douche neergelegd. Elke avond kom ik met zwarte voeten uit mijn tuinklompjes. Niet schoon te krijgen. Dus nu zet ik de boender er maar op. Gerrit draagt sokken maar dat leidt tot zebrabenen en dat wil ik eigenlijk niet, zeker niet met ons feest in het verschiet.


zaterdag 19 mei 2018

De moestuin in de finale.....


Een hekje om de moestuin heeft nog heel wat voeten in de aarde. We zijn er wel twee dagen mee bezig geweest. Het hout en het gaas en de andere toebehoren hadden we al gekocht. Het hout hebben we vóór het timmeren van het hekje alvast in de verf gezet omdat het anders zo'n gepruts wordt met wit en rood. Aanvankelijk hadden we bedacht het gaas aan de buitenkant van de planken te bevestigen. Maar nu het hout zo mooi in de verf zit vonden we dat bij nader inzien toch wat minder mooi staan. Daarom maar gekozen voor de bewerkelijke variant en dat is per vak een stuk gaas afknippen en het aan de binnenkant tegen de planken bevestigen en opspannen. Maar mensenkinders wat een gepruts. De plank boven gaat dan nog wel maar de plank onder (op de knieën, krom, vervelende houding, zere knieën en krammen die er bijna niet in willen omdat de plank zo meeveert)
 Maar het is gelukt. Gisteravond tien uur zat het gaas erom. En wat staat het netjes.
Gelukkig hebben we Zuid Europees weer, het is geen straf buiten te zijn.
Ondertussen, terwijl wij druk zijn met het afronden van de moestuin, gaat daarin het groeien gewoon door. De boontjes steken voorzichtig hun kop door de aarde heen. Wat een prachtig gezicht! De aardbeien hebben een eerste bloemetje, de andijvie wordt steeds groter evenals de brocolli.
Vandaag heeft Gerrit nog een deurtje gemaakt van de restanten van het hout. De witte planken vormen de omtrek van het deurtje en van een restant stukje hout, een balkje van 4x4 heeft hij plankjes gezaagd, die rood geverfd en daar de omtrek mee opgevuld. hang en sluitwerk erop en afhangen. Het staat mooi. Voor zover een hekje mooi kan zijn hebben wij nu een mooi hek om de moestuin.
Vandaag heb ik bij het tuincentrum in Mölltorp nog een zakje siererwtjes gekocht. Tussen de tegels en de witte plank zit nog wat ruimte. Die heb ik opgevuld met aarde en daarin de siererwtjes geplant. Die kunnen mooi bij het gaas opgroeien. Dat doe ik aan twee kanten want er moet natuurlijk ook nog voldoende licht bij de gewassen kunnen komen.



Het afhangen van het deurtje

De test


Let op de details...het kapje en het mooie hang en sluitwerk. Ik zie nu dat ik nog even met het witte kwastje een kopse kant moet schilderen.
en dan natuurlijk het eindresultaat waar ik heel blij mee ben.
In het avondzonnetje hebben we uitkijkend over het Vångdalen nog lekker onze ovenschotel kunnen nuttigen. Het huwelijk van prins Harry is mij even ontgaan maar ook daar hadden ze geloof ik mooi weer. Ik hoop dat zij net zo van deze dag hebben genoten als wij hebben gedaan.



donderdag 17 mei 2018

17 mei een verjaardag en een leuke dag....

Verjaardagsgedicht:
Being on the journey
Can you hear the greetings
from the distance
On this special day
Merrily dance in the wind
Carefully perceiving the
essence of happiness in every step
Another annual ring starts in South Europe
A brand new dream lights the birthday candles
Happy Birthday
Best wishes.


Vandaag is het 17 mei en Henk is jarig. Elk jaar krijg hij voor zijn verjaardag een gedicht als geschenk van zijn schoonvader Hua die dichter is. Hua maakt elke dag een nieuw gedicht en zoekt hierbij prachtige foto's uit. Hij schrijft zijn gedichten in het Chinees en geeft hierbij ook altijd een vertaling in het Engels. Wij kunnen daarvan meegenieten omdat hij ze plaatst op de We Chat een soort van WhatsApp
Vandaag had hij bovenstaand prachtige gedicht voor Henk gemaakt en wat bijzonder om dat te mogen krijgen.

Op deze speciale dag had ik een uitje samen met Suzanne. Wij zijn wezen shoppen in Skövde. Vanmorgen om 10 uur ben ik van huis vertrokken en om 11.00 uur kwam ik aan bij Suzanne. Eerst hebben we samen een kopje koffie gedronken en daarna zijn we de stad in gewandeld. 
De aanleiding is het aankomende feest van Greetje. Zij gaat binnenkort promoveren en daarvoor zijn Suzanne en ik op stap geweest. Want natuurlijk willen we er op een zo'n feestelijke dag ook feestelijk uitzien. Suzanne in het bijzonder omdat zij ook nog paranimf is. Ik ben goed geslaagd. Suzanne heeft nog een mooie outfit en daarbij hebben we accessoires gezocht en niet gevonden. Vrijdag over een week kijken we ook even in Dokkum of daar te vinden is wat we zoeken. 
Gerrit en ik zijn al vaak in Skövde geweest maar vandaag kon Suzanne mij allemaal winkeltjes laten zien waar ik anders niet kom. Winkeltjes met stoffen en naaispulletjes, winkeltjes met woonspullen en ook nog kledingzaken die ik over het hoofd heb gezien en waar we toch mooie dingen hebben zien hangen. Waar koop je wat....dat moet ik opnieuw leren in mijn nieuwe leefomgeving. 
In een van die zaken ging bij het naar buiten gaan het alarm af. Wij hadden in die winkel geen aankopen gedaan dus dat was vreemd. Een verkoopster vroeg of ik wellicht nieuwe kleding aanhad. Ik had idd nieuw ondergoed aan. Nu dacht de verkoopster dat hierin misschien nog een beveiligingslabel kon zitten en ze vroeg of ik wilde dat ze daar even naar keek om te voorkomen dat in andere winkels ook de beveiliging af zou gaan. Ik had daarmee geen problemen dus wij met z'n allen het kleedhokje in voor een onderzoek. De verkoopster vroeg of ik wellicht nieuwe schoenen aan had. Dat heb ik maar opgevat als een compliment want mijn schonen waren al een zomerseizoen oud. Ze heeft ze onderzocht en natuurlijk niets gevonden. In het kleedhokje vond de verkoopster in mijn bloesje van de HEMA nog een beveiligingsdingetje. Dat had ik eruit moeten knippen maar dat had ik niet gedaan...vergeten. Inmiddels was de blouse al meerdere keren in de wasmachine geweest en had ik hem ook al een paar keer gestreken maar de beveiliging deed het nog. Dat tekent toch wel de kwaliteit van de HEMA! Toen mijn blouse van het beveiligingslabel was ontdaan door de verkoopster kon ik zonder problemen door het poortje. Suzanne en ik hebben er heerlijk om gelachen. 
Op een terrasje in de binnenstad hebben we lekker in het zonnetje zitten lunchen samen. 

We vonden het beiden een heel bijzondere dag, zo samen winkelen in een land waar we nu beide wonen.
Toen ik om zes uur thuiskwam heb ik samen met Gerrit nog een glaasje wijn in de tuin gedronken. Gerrit heeft vandaag een schot in het houthok gemaakt. Nu kunnen we het oude hout en het nieuwe hout van elkaar scheiden. In elk van de compartimenten kan nu  8 m3 hout worden opgeslagen. Dat is genoeg. We gebruiken per winterseizoen 4 m3 voor de kakkelugn en dan hebben we nog 4 m3 over voor de openhaard in de woonkamer. Dat moet dus genoeg zijn. Binnenkort gaan we in het hout om het nieuwe deel te vullen. Dat moet in Zweden eigenlijk voor Midsommar maar of dat gaat lukken dat weet ik nog niet.

dinsdag 15 mei 2018

De moestuin in de afronding....


Volgens mij hebben we vandaag de man wel 3.5 liter water gedronken. Pfff wat was het warm. Op onze altan was het in de schaduw 28 graden en in de zon 38 graden. Het is nu bijna 23.00 uur voordat ik op de bank zit en mijn blog van vandaag kan schrijven. Al die tijd lekker buiten in de tuin gewerkt. Zonet met het douchen kwam er bijna zwart water van mij af. 
Gerrit en ik hebben verder gewerkt aan de moestuin. We hebben nu om het hele bakken-plateau een rand met tegels gelegd. Hiervoor moest Gerrit eerst de rand omspitten, daarna tegels uitgraven in de zijtuin (daar liggen ze onder het gras als een verloren gegaan paadje naar een voormalige houtopslag), vervolgens de tegels in de kruiwagen vervoeren naar de moestuin en daar tegelen. Je zou kunnen zeggen Suzanne, een soort van schuifpuzzelen maar dan in de tuin. We komen maar net 5 tegels tekort. Die gaan we bijkopen bij de byggvaror. Daar moeten we toch naartoe voor de benodigdheden voor het hek. Dat hek is jammer, ik houd niet zo van hekken in de tuin maar we denken dat het nodig is. We hebben vaak nachtelijk bezoek van elanden en reeën, er zijn veel hazen en ook eekhoorntjes. Dat is allemaal ontzettend leuk maar het zijn ook van die snoeperts van lekkere malse jonge groene blaadjes. Dus vandaar de keuze voor een hek om de moestuin.



Hieronder nog wat foto's van het proces. Er zitten nu zelfs ook actiefoto's van mij bij, zo sta ik ook eens met een afbeelding op mijn eigen blog.
 Hier zie je goed hoe de tegels verborgen liggen onder de graszoden. Gerrit steekt ze los, vervolgens kom ik in actie om ze eruit te wippen

Deze foto doe ik maar even klein, het is niet de meest charmante pose...
 Daarna volgt het transport naar het andere gedeelte van de tuin, dat doet Gerrit (6 tegels per keer) en ik rijd dan weer terug. In dat allemaal bij 28 graden.
Onze buurman Björn had het nog zwaarder. Hij moest een van zijn auto's repareren. Daarvoor moest de overall aan en hij heeft alleen maar een winteroverall, lekker warm gevoerd. Gelukkig kon hij deels in de schaduw van zijn auto liggen maar de grond waarop hij moest liggen was al lekker opgewarmd, zo vertelde hij mij. Ik vroeg hem nog of auto's zijn hobby zijn. Hij heeft er namelijk vele op zijn erf staan. Nee helemaal niet zei hij, hij houdt niet van auto's repareren en hij heeft geen hobby's. Het liefste zou hij de hele dag niets doen, in de zin van niets moeten. Ik begrijp het niet helemaal, hij heeft nu drie rijdende auto en drie auto's die waarschijnlijk nooit meer zullen rijden. Dus ik vroeg hem nog of hij de auto waarmee hij bezig was dan wellicht ging verkopen. Want ja..waarom repareer je anders je auto in je warme winteroverall bij 28 graden op een zomerse dag. Dat wist hij nog niet misschien bracht hij hem ook wel naar de schroot....maar in elk geval...hij lag er warmpjes bij. Overigens...onze buurman Björn is een bijzonder aardige man.


's Avons heeft Gerrit het gras nogmaals gemaaid. Dat hadden we zondag ook al gedaan maar omdat het gras zo lang was hebben we het laten liggen om te drogen. Met deze keer maaien kon nu ook het lange gras worden opgezogen in de opvangbak. Dat scheelt weer een paar uurtjes aanharken.



maandag 14 mei 2018

Een rondleiding door de moestuin in fase II.....

We zijn weer thuis!
Ik bemerk dat het even wennen is om dit zo op te schrijven. Dit is ons thuis. We hadden een uitstapje van een week en we vieren het leven nu weer verder hier in Undenäs.
Nu ben ik even kwijt hoe het weer in Nederland is maar hier is het meer dan prachtig. Het is hoog zomer met temperaturen tot 28 graden en alles groeit en bloeit. Toen we zondag thuiskwamen was de witte Magnolia uitgebloeid en staat de roze in bloei. Prachtig....gelukkig zijn ze niet verdroogd tijdens onze afwezigheid. Ook de bakken met violen die ik op de staanders bij de opritten heb gezet doen het heel erg goed. Het is een mooi gezicht zo die gele en blauwe violen.







 Het plan was om gisteren rustig de caravan leeg te halen en te acclimatiseren. Plannen maken heeft geen zin dat blijkt, het loop toch altijd anders. Want toen wij na aankomt thuis even door onze tuin liepen zagen we het lange gras hebben Gerrit en ik de grasmaaiers gepakt en zijn we 3 uren gaan maaien. Geen straf het was heerlijk buiten.
Vandaag hebben we het project moestuin weer opgepakt. Voor onze reis hadden we hiermee al een mooie start gemaakt maar omdat ik nog wat bakjes met groenten in ontwikkeling heb staan moeten er nog bakken bij. Vanochtend zijn we direct na het ontbijt en het hondenuitlaten naar Mölltorp gereden om nog vier grote bakken aan te schaffen. Daarmee zijn we de rest van de dag in de weer geweest. Gerrit moest eerst de onderlaag omspitten, daarna weer tegels uit het pad elders in de tuin scheppen en tussen de bakken leggen. Zwaar werk zeker bij 28 graden. We hebben vele liters water gedronken vandaag. Toen we klaar waren met het plaatsen van de vier bakken hebben we ze gevuld met aarde en konden daarna de groenteplantjes worden uitgeplant. In een van de bakken komen stokslabonen. Hiervoor moesten we in Mölltorp ook bamboe stokken kopen. De vraag is dan even wat voor lengte die stokken moeten hebben. Gerrit zei nog dat Gerard altijd wel stokken heeft van twee meter. Ik had niet zulke levendige herinneringen aan de stokken van Gerard maar uiteindelijk heeft de prijs de lengte van de stokken bepaald. Die lange stokken moesten 7.40 euro per stuk kosten. Volgens mij kun je dan maar beter naar de viswinkel om een bamboehengel te kopen. Die kosten volgens mij geen 7.40 euro. We hebben nu eerst stokken van 1.50 gekocht in een setje van 5 stokken voor 3.75 euro. Dat vind ik betaalbaar. Toch heb ik ook nog wel mijn twijfels over de aankoop de bamboestokken omdat die stokbonen in een week wel tot 50 cm zijn gegroeid. Als dat zo doorgaat redden we het niet met stokken van 1.50 meter, maar we zullen zien. Wellicht kunnen we de stokken nog verlengen.



 En daar staan ze dan. Is het niet leuk??
 Hier ook nog even een detailfoto. Ik heb tijdens de voorbereidingen gelezen dat het plantje zich tegen de klok in om de stok heen windt.
In de bak voor de stokslabonen staan de aardbeien, die hebben de verplaatsing goed doorstaan, ze doen het uitstekend.
 Helemaal in de midden staat de andijvie. Alle plantjes zijn mooi aangeslagen. Ik heb er nu al zin in, ben gek op andijvie. Hier in Zweden kan ik het nergens vinden in de winkel.
 Gerrit is gek op sperzieboontjes uit eigen tuin. Vroeger hadden ze bij hem thuis ook een groentetuin en die moest Gerrit altijd omspitten. Hij zaaide dan ook de boontjes en elke keer als wij sperzieboontjes eten hoor ik van hem hoe lekker die wel niet zijn uit eigen tuin. Dus wij hebben nu royaal boontjes in de tuin. Gewone boontjes, stamslabonen en stokslabonen. Eigenlijk passen de slaboontjes niet in ons huidige voedingspatroon, er zitten veel koolhydraten in, maar daarmee moeten we dan maar even wat schipperen nu we de bakken vol bonen hebben. Ik wil die lekkere bonen van eigen tuin natuurlijk ook graag eens proeven.
Op de foto hieronder zie je Gerrit (we doen dit overigens allemaal samen maar ik ben de fotograaf en een selfie met modderhanden vind ik een lastig karwei) de peulen planten. In de voorbereiding heb ik gelezen die die heel mooi bloeien en een sierraad in de moestuin zijn. Mijn beppe Griet had achter huis altijd siererwtjes tegen de schuur aangroeien. Die gaven allemaal kleine bloemetjes in de mooiste kleuren. Ik vond die altijd erg mooi!! Onze peultjes waren in de vensterbank ook mooi gegroeid. Bij de peulen hebben we een aantal wortelen gezaaid in de koude grond. Nu hoop ik maar dat we de peulen en de wortelen bij elkaar kunnen eten. Immers de peulen liggen nu qua ontwikkeling wat voor op de wortelen.

 In de vierde bak hebben we paprika's gezet, ook zaad in de koude grond. Ik wil graag groene paprika's. Heb aangenomen dat paprika's eerst groen zijn, dan geel worden en tenslotte rood. Hierop heb ik echter geen voorbereidende studie gedaan. Misschien moet je verschillende zaden hebben voor groen, geel en rood maar die zag ik niet staan in de winkel.
Boven de paprika staat de Brocolli, die deed het in de vensterbank al goed maar staat nu helemaal geweldig. Aan de blaadjes kan ik al zien het het Brocolli is. Brocolli is erg gezond, er zitten fyto oestrogenen in en het is rijk aan calcium.



De Broccoli in een close-up
 Op de foto hieronder zie je een kleinere bak. Daarvan hebben we er drie. Die had ik gekocht voor de kruiden. Zelf vind ik Koriander altijd heel lekker maar ik heb begrepen dat niet iedereen van koriander houdt. Gerrit vindt het naar zeep smaken evenals Henk die vindt het ook niet te eten. Misschien is in onze familie de voorkeur voor koriander op het geslachtschromosoom gaan zitten, je zou het bijna denken.
De Koriander
 Verder had ik nog een bakje met Ruccola maar helaas is die verdroogd in onze vakantie. Ik heb al gelezen dat Ruccola zeer waterminnend is. De jonge aanplant heeft het mooie weer van vorige week niet overleefd.
 Hier dan nog een prachtige rabarberplant die we vorige jaar hebben gekocht in Tivedstorp. Daar was een soort van eigen kweek markt waar we toen even gingen kijken. Hij kostte 3 euro en hij heeft vorig jaar prachtig gebloeid. Staat er ook prima bij volgens mij. We eten overigens geen rabarber.
 En zo ligt de moestuin er nu bij. Vlak bij de moestuin hebben we twee waterputten. Op een ervan willen we graag een pomp. Het water in de putten is van prima kwaliteit en dat kunnen we mooi gebruiken voor het bewateren van de moestuin.
Tot zover de rondleiding door onze nieuwe moestuin. Nu moet fase drie nog worden uitgewerkt, dat is het beschermende hekje om de tuin.

Op het trappetje van de Altan en de keuken heb ik allemaal bloeiers staan. Het wordt steeds mooier hier.