De stoel....

Meestal beginnen we de eerste dag van ons verblijf met een lekkere wandeling door het vångdalen. Dat lokte vandaag ook wel want het was vanmorgen prachtig droog weer. Echt een verademing na alle regen en donkere luchten van de afgelopen maanden in Nederland. Maar wandelen zat er niet in omdat we op missie moesten. 

Tijdens ons vorige verblijf hadden we immers een lekker zittende nieuwe stoel voor Gerrit uitgezocht. Deze stoel hadden we in bestelling en stond nu al eventjes voor ons klaar in het magazijn van de bröderna Anderssons in Töreboda. Afgesproken was dat we hem vandaag zouden komen ophalen. Dus na het ontbijt direct in de auto gestapt. In de winkel hebben we eerst nog eventjes rondgelopen om zo dit uitje ook nog eventjes een aantrekkelijk glansje te geven. We zagen warempel ook nog een mooie tafel staan. In onze eetkamer willen we een andere eetkamertafel waar we onze mooie witleren fauteuiltjes bij kunnen zetten. Een eventuele nieuwe tafel moet een beetje passen bij het reeds aanwezige meubilair dus dat is eventjes uitkienen. De gevonden tafel vonden we mooi, daar gaan we over nadenken. Het is een mooi eiken blad dat uit twee delen bestaat, onder de tafel bevindt zich geen raamwerk zodat voor ons mensen met lange benen er genoeg ruimte is onder de tafel om lekker aan te schuiven. Het onderstel is verkrijgbaar in allerhande kleuren en materialen. Het webadres hebben we genoteerd zodat we thuis rustig nog even kunnen zien wat er nog meer is in deze stijl. Daarna kwam er een winkelbediende die met ons de bestelde stoel uit het magazijn ging halen. Dat was nog even een hele zoektocht. Het magazijn was bijna groter dan de winkel zelf en stond helemaal vol met bestelde waren. De naam van de koper stond op iedere verpakking geschreven. Ik vroeg aan de bediende of er ook een systeem was zodat we wat gestructureerd naar onze stoel konden zoeken, het was namelijk ook nogal koud in de opslagloods. Eerder had de winkelbediende al aangegeven dat de magazijnman een vrije dag had vandaag. Haar antwoord op mijn vraag naar een systeem beantwoorde ze positief echter het was Hans systeem (van die persoon die er niet was). Na een kwartiertje zoeken naar onze stoel hadden we deze nog niet gevonden. De winkelbediende besloot de collega magazijnman eventjes te bellen op zijn vrije dag. Ik dacht nog even dat dit mogelijk geen uitkomst ging bieden gezien de vele spullen die er stonden opgeslagen, hoe kun je dat allemaal uit je hoofd weten...... Maar wat schetst mijn verbazing dat ze van haar collega heel precies een antwoord kreeg op de vraag naar onze stoel. We bleken in de verkeerde loods te staan, er was er nog eentje, die was lekker warm en stond ook nog eens vol bestelde waar. Vrij duidelijk kon die man aangeven waar onze doos te vinden zou zijn en ja hoor. Daar was hij. We hebben de stoel in de auto geladen. Ik moet zeggen....het was een belevenis op zich. Gerrit en ik waren al meerdere keren langs de winkel van de Bröderna Andersson gereden en ik heb me wel afgevraagd of zo'n winkel hier een beetje een bestaan zou hebben. Wel gezien de inhoud van de opslag bestelde waar hoef ik me daar voortaan geen zorgen meer over te maken. Handel genoeg.

Hieronder nog even een plaatje van de tafel waarover ik schreef...Het blad is er ook nog een tintje donkerder, wat misschien wat beter staat bij onze inboedel.

 Met de doos in de auto zijn we nog een klein blokje omgereden. Doel was eigenlijk het bezoek aan een loppis maar deze was gesloten. Tijdens dit tochtje passeerden we het Götakanaal, dat staat op dit moment helemaal droog. Ik vraag me af of dit elke winter het geval is. Heb wel ergens gelezen dat de winterperiode wordt gebruikt voor herstelwerkzaamheden aan de sluizen. Eigenlijk is het wel indrukwekkend om te zien hoe het kanaal eruit ziet als er geen water in zit. Zeker als je daarbij bedenkt dat het met de hand uitgegraven is.

 Langs het kanaal staan deze zeer karakteristieke sluiswachtershuisjes. Schitterend bewaard en zo mooi om te zien.

Töreboda is niet direct een stad die op de lijst van werelderfgoed locaties komt te staan. Echter in de nabije omgeving is een prachtig mooi natuurgebied waar een golfbaan is gesitueerd. Eerder zijn we daar als eens vluchtig langs gereden en nu zijn we er weer eventjes geweest om het Greetje te laten zien. 

 Het ziet er echt heel mooi uit. Misschien wel een idee voor de nabije toekomst, wie weet.

En thuisgekomen natuurlijk direct de stoel uit de doos gehaald. De stoel staat erg mooi in onze keuken, het is een heel mooie stoel die lekker zit. Voor de vorm heeft Gerrit er even een boekje bij gepakt. Ik hoop dat Gerrit vele uurtjes lang lekker kan zitten lezen in zijn nieuwe stoel.