dinsdag 30 augustus 2016

Van het slimme onbewuste naar appelmoes met vanillesaus....


Een paar jaar terug las ik van Ap Dijksterhuis het boekje getiteld 'Het slimme onbewuste'. Een zeer lezenswaardig boekje overigens. Hij stelt hierin de overtuiging, die wij mensen hebben over het handelen uit een vrije keuze, ter discussie. Met een aantal overtuigende argumenten maakt hij duidelijk dat ons onderbewuste informatie verzamelt en vervolgens met die informatie tot een besluit komt. Wanneer dit besluit is gemaakt wordt het naar het bewuste geleid en vervolgens denken wij dat we zelf op dat moment een vrij keuze hebben gemaakt. Maar zo werkt het dus niet aldus Ap Dijksterhuis, ons onderbewuste dat overigens ook een veel grotere processor heeft dan ons bewuste dus veel meer informatie kan verwerken, doet het werk en komt tot een beslissing.
Dit zou dus betekenen dat wanneer je een dilemma heb of een belangrijke beslissing moet nemen dat je er dan voor moet zorgen dat je alle ingrediënten voor het nemen van die beslissing moet verzamelen zodat het onbewuste hiervan kennis kan nemen het de informatie kan gebruiken, wanneer jij een nachtje slaapt, om tot een beslissing te komen. 
Ooit heb ik eens aan den lijve ondervonden dat het zo werk. Dat was namelijk toen ik nog psychologie studeerde. Voor mijn studie moest ik een hele kluif statistiek vakken doorlopen, niet echt mijn hobby. Het kostte me veel moeite. Op een gegeven moment was ik tot aan het laatste statistiek vak toegekomen en kreeg ik hiervoor een moeilijke opdracht mee naar huis die ik met behulp van een statistiek programma, voor de kenners onder ons SPSS, tot een goed resultaat moest brengen. Vol goede moed begon ik 's ochtends aan mijn opdracht, 's middag was ik er nog mee bezig en 's avonds had ik de opdracht nog niet tot een bevredigende afronding weten te brengen. ' s avonds alle stappen weer opnieuw doorlopen en nog wilde het niet lukken met de opdracht. Toen het uiteindelijk drie uur 's nachts was stuurde Gerrit me naar bed, onder vermelding van dat ik teveel verkokerd was en afstand moest nemen. Onder protest deed ik dit ervan uitgaande dat de opdracht me niet zou lukken. Na een paar uurtjes slapen werd ik wakker en wist ik het antwoord van de opdracht. Ik ben uit bed gestapt en heb SPSS opgestart, heb mijn gegevens ingevoerd zoals ik ze op dat moment in mijn hoofd had en....... kreeg de goede uitkomst van mijn opdracht. Blijkbaar is mijn onderbewuste tijdens mijn slaap met alle ingrediënten aan het werk gegaan en heeft het de uitkomst gegenereerd en naar het bewuste doen komen.
Ik kom hierop omdat er op dit moment ook een dilemma speelt welke tot een oplossing moet komen
namelijk de vloer van onze keuken. Ik schreef hier al over in mijn vorige blog. Mijn lieve voormalige buurvrouw Klasien, schreef al in een reactie op dit bericht dat het wel goed zou komen met de keukenvloer, waarschijnlijk is zij zich ook bewust van het slimme onbewuste :). In elk geval zijn we gisteren naar Skövde gereisd om in alle winkels waarvan wij op dit moment weten dat ze vloeren verkopen ons te informeren over het aanbod. We konden op het laatst geen vloer meer zien. Greetje was al afgehaakt en ging zich verdiepen in behangetjes welke in diezelfde winkels ook worden aangeboden voor verkoop. Een beetje mosterd na de maaltijd omdat we het dilemma van het behang in de vorige vakantie al tot een oplossing hebben weten te brengen, maar goed... Telkens zeiden Gerrit en ik tegen elkaar dat we geen keuze hoeven te maken maar dat het uitsluitend gaat om het vergaren van informatie. We gaan er nu vanuit dat binnen korte tijd er helderheid ontstaat over de keuze voor een keukenvloer. We wachten rustig en nieuwsgierig af wat ons onbewust naar het bewustzijn laat komen. 




 Om het onbewuste nog iets meer tijd te gunnen ben ik vanmorgen nog voor het ontbijt begonnen met het verwerken van de appeltjes. Hiervoor hadden wij gisteren bij de JULA een äppleskalare aangeschaft. Dat is een machientje dat appels kan schillen en tegelijkertijd het klokhuis er ook nog uit kan snijden. Ik heb de appeltjes lichtjes gekookt met een beetje kaneel en vanille en geleisuiker. Bij de IKEA had ik eerder al 10 weckpotten gekocht. Die moest ik eerst uitkoken, daarna de gekookte appeltjes erin, afsluiten en dan weer in een pan met kokend water om de lucht nog uit de pot te persen. Gelezen op WIKI how. Gerrit herinnerde zich nu ook weer dat zijn moeder een erg grote weckketel had waar meerdere potten tegelijkertijd in ondergedompeld konden worden alvorens ze in de kelder kwamen te staan. Maar afwachten of dit hele proces tot het gewenste resultaat gaat leiden.



Ziet het er niet heerlijk uit.
 Omdat we ook een perenboom hebben, dat schijnt zelf zo zei de arborist de oudste boom in onze tuin te zijn, heb ik van de kleine peertjes die hieraf vallen ook een klein potje peertjes kunnen wecken. Maar het loont niet met de peertjes, ik snij er meer af dan dat er overblijft.



Het eindproduct kant en klaar.
 Ik had in Skövde ook mooie etiketten gekocht om op de potten te plakken. Wanneer we nu over een paar jaar een pot aanspreken, we eten namelijk niet zo heel vaak appelmoes, dan weet ik uit welk jaar die komt. Overigens vergeet ik te vertellen dat Gerrit voor een heel groot deel de bediening van de äppleskalare voor zijn rekening heeft genomen, zo kon ik me concentreren op het inmaken van de appeltjes. In totaal heb ik nu 10 potten met appeltjes en heeft Greetje inmiddels de volgende mand appels alweer geplukt. Ik weet niet waar ik er mee heen moet. We kunnen ook niet dagelijks appeltaart eten. Ik leg ze geloof ik maar op een krant in de kelder.
Na de appels en het ontbijt wilde Gerrit naar Hjo.. Ik snap wel waarom...... We moeten nog een klusje doen in de keuken voordat de murare komt met de Karl Johan. Gerrit ziet daar wat tegenop en dacht....vandaag maar naar Hjo. Greetje had geen zin, ze heeft vandaag een soort bankhang dag. Op het moment van schrijven van dit blog hangen Greetje en ik samen in de bank in de keuken. Omdat ik eigenlijk wel met de keuken zou willen starten vandaag hebben we Hjo laten schieten en heeft ook Gerrit zich vol overgave op de klus gestort. Wat er gedaan moet worden.... Wel het plafond moet wit geschilderd worden, dus eerst schuren, grondverf en afllakken en het oude glasvezel behang moet van de muur worden verwijderd omdat er nieuw behang op komt. dit betreft voor nu nog niet de gehele keuken maar uitsluitend het hoekje van de Karl-Johan.



 Terwijl Gerrit en ik druk bezig waren met het maken van rommel in de keuken begon Greetje met de voorbereiding van het avondeten. Ik moet zeggen....toen was de chaos compleet. Zie zelf maar.
De chaos compleet...
Maar het is droge rommel zou mijn moeder wel zeggen en het was dan ook weer snel opgeruimd. We hebben ook vandaag weer heerlijk vegetarisch gegeten. Het menu bestond uit Calzone, dat is een soort pizza pannenkoek gevuld met groente en een lauwwarme salade. Overheerlijk!!! En omdat het toch al uit de hand loopt met het eten hebben we als nagerecht appelmoes met vanillesaus en slagroom gegeten.

Na de vakantie maar weer vaak van Zwaagwesteinde naar Dokkum fietsen dan komt het hoop ik wel weer goed.

zondag 28 augustus 2016

Van Nejlikor tot wintersport....

Vanmorgen stonden Greetje en ik al in alle vroegte bij Monica's ICA. Gisteren waren we namelijk net te laat en was de winkel al gesloten. We moesten daarom vanmorgen muesli met magere melk eten in plaats van yoghurt. Daar Greetje voor vandaag een heerlijk Veganistisch diner had uitgekozen om te bereiden, moesten we echt vandaag boodschappen halen. Mijn voorraadkast was hiervoor niet voldoende uitgerust. Greetje had een boodschappenlijstje met allerlei exotische kruiden en dat deed mij afvragen of dit alles wel bij Monica's ICA in de schappen te vinden zou zijn. Wel, toegegeven het was eventjes zoeken maar uiteindelijk hebben we bijna alles gevonden.
Al direct na thuiskomst is Greetje begonnen met de voorbereidingen van het avond diner. Zo konden de kruiden lekker intrekken. Zet ik normaal gesproken eerst de aardappelen op, dit diner begint met het roosteren van kruiden. Dat geeft echt fantastische geuren zodat Gerrit en ik al liepen te watertanden terwijl we nog wel zes uur moesten wachten op de lekkere hap. 
Om die tijd te overbruggen en omdat het vandaag toch een wat 'lekker' koele (speciale toevoeging voor alle Nederlanders die nu niet meer weten waar ze het moeten zoeken van de warmte) en ietwat regenachtige dag was hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we het laminaat met eikprint en uitgevoerd in een hoogglans, uit de keuken gehaald. Ik had al heel lang mijn buik vol (figuurlijk natuurlijk) van dit laminaat welk een naar mijn smaak een toch wat depressieve uitstraling had, Gerrit had steeds iets van ' beter iets dan niets'. Hij was en bleef nog wat terughoudend in het uitvoeren van het verwijderplan maar ging uiteindelijk, na een goed gesprek met door Greetje en mij geformuleerde overtuigende argumenten, toch door de bocht.
Secuur wordt hier het eerste latje met een koevoet verwijderd
Een eerste blik op de onderliggende vloerdelen

Stilletjes hadden we de hoop dat onder de laminaatvloer een vloer tevoorschijn zou komen die we als keukenvloer zouden kunnen gebruiken. We wisten inmiddels dat de vloer dik genoeg is ( 28 mm) en dat deze vloer is geïsoleerd met houtschaafsel. Het positieve van de vloer is dat we niet wakker hoeven te liggen van slechte of verrotte vloerdelen. De vloer ziet er geheel gaaf uit. Onze keukenruimte is een samenvoegsel van verschillende ruimtes. De originele keuken, een halletje en een bijkamertje of assistentekamertje uit de naastliggende praktijkruimte. Deze ruimtes kun je op de onderliggende vloer nog goed onderscheiden. De vloer van het voormalige halletje is opnieuw ingetimmerd met bredere planken, zodat de naden niet doorlopen. Ook is hij vastgezet met dikke spijkers die goed zichtbaar zijn. Op de vloer zitten zwarte strepen, waarschijnlijk lijmresten. Deze strepen hoeven geen probleem te vormen die kunnen worden afgeschuurd. Echter Dwars op de plankrichting lopen kerven in het hout. Waarschijnlijk is de voormalige vloerbedekking doorgesneden of gezaagd om het zo in kleine stukken af te kunnen voeren. Zo op het eerste gezicht is het dus niet direct een vloer waarvan je zegt dat die gemakkelijk te schuren en te lakken is en zo als afwerkvloer voor de keuken kan dienen.
Zwarte lijmresten en de groef dwars op de lengterichting zichtbaar








 Greetje en Gerrit zijn al de hele avond aan het googlen op herstel van beschadigde vloeren. Ook op youtube wordt intensief gezocht maar we zijn er nog niet uit. Tips zijn welkom. Zelf denk ik dat er een nieuwe vloer bovenop moet wil je het mooi krijgen. En wanneer je besluit de nu bestaande vloer te gebruiken, dat je die dan moet schilderen.
Wat wel mooi is dat we nu kunnen zien wat een verschil deze lichte vloer maakt met de donkere eikenkleurige vloer die erin lag. Welke vloer er ook komt hij moet licht van kleur worden.

Nadat alles op zijn plek stond hebben we een glaasje wijn gedronken en heeft Greetje haar maaltijd afgerond. Heel bijzonder, met kaas (Haloumi) die niet smelt wanneer het wordt gebakken, zoete aardappelen en sla met een strooisel van noten en kruiden en een bloemkool onder een kruidenpasta afgemaakt met een eigengemaakte pesto van peterselie, koriander, olijfolie en citroensap.


Gerrit aanschouwt de gerechten met een onderzoekende blik....




Ik glunder bij het inscheppen en ben trots op mijn dochter als keukenprinses

Voor de kenners; dit is de bloemkool!!
En zo ligt het uiteindelijk op ons bord en wat smaakte het lekker!!
Na ons diner en het opruimen ervan hebben we nog lekker een uurtje zitten kletsen met Suzanne. Vanmorgen al geskyped met Femke en Louis, Henk en Chang zouden we dit weekend ook nog digitaal treffen maar dat wordt geloof ik volgende week en dat is ook helemaal prima. Zo hebben we ook hier lekker al onze kinderen om ons heen, is het niet fantastisch?? En terwijl ik deze laatste woorden schrijf zie ik een emailtje van Louis voorbij komen met een PPT met uitgewerkte wintersport ideeën. Het is zo warm in Nederland dat de enige afkoeling die voor Louis nog mogelijk is, is het denken aan sneeuw en wintersport :)

zaterdag 27 augustus 2016

Sannerudsmarken 20-års Jubileum....

Het is eind augustus en het einde van het zomerseizoen komt in zicht. Dit gaat gepaard met vele afsluitende activiteiten zo ook hier in onze omgeving. We hadden al een aankondiging gelezen van Sannerudsmarken, de jaarmarkt van Sannerud (Tived). Omdat we de jaarmarkt van Forsvik hebben gemist hadden we wel zin hier even naartoe te gaan. Vandaag dus vroeg uit de veren, de jaarmarkt gaat al om 9.00 uur van start. Wij konden hier in Undenäs al merken dat het er druk was. Auto's reden achter elkaar aan richting Tived. Wij zijn zo rond het middaguur gegaan en je houdt het niet voor mogelijk zo'n grote markt er in dit kleine dorp was georganiseerd, en hoeveel mensen er waren. Je moet namelijk weten dat Sannerud-Tived bestaat uit een winkel, een kerk, een cafe en een handjevol huizen en een eindje verderop nog een camping. Op de jaarmarkt was van alles te beleven, het was dan ook een jubileum editie van de markt. We zagen kraampjes met allerlei waar voor in en om het huis, er was een kleine Loppis, natuurlijk kraampjes met rendiervlees en wild zwijn, snoep, brood met worst etc. Verder liep er een goochelaar rond die je er tussen neemt waar je bijstaat, waren er Ridderspelen georganiseerd en was er nog een kippen en konijnen keuring en -verkoop. Onderstaand een kleine foto impressie.

De broodkraam

Bloemen en planten
Op het podium van de rode vrachtwagen staat een zanger op eenzame hoogte John Denver liedjes te vertolken.

Een zwart-witte ridder met een zwart-wit paard....


Deze foto heb ik speciaal even voor Gauke, de konijn deskundige binnen onze familie genomen... :)

Poolcirkel bestendige kippen


 We hebben wel ongeveer 1.5 uur op de jaarmarkt gewandeld. Geld uitgeven kon helaas niet. Niet omdat het op is maar omdat we vergeten waren geld te pinnen. Ik zag dat je bij de meeste kramen met een Swiss app kon betalen echter zo ver ben ik nog niet doorgeëvolueerd aangaande digitaal betalen . Ik moet nog uitzoeken hoe dat werkt en hoe betrouwbaar het is.
Na ons succesvol bezoek aan de jaarmarkt  zijn we doorgereden naar Tivedstorp. Daar hebben we een lichte lunch genuttigd, pannenkoeken met sylt och gräde. We hebben er heerlijk gezeten en konden daar ook weer een beetje opwarmen. Het is namelijk zo dat het vandaag prachtig zonnig weer is maar met een erg harde wind, windkracht 7. Tived ligt aan het Unden, een groot meer en de wind blies over het meer en maakte dat het nogal fris was op de jaarmarkt.
Het was gezellig druk bij Tivedstorp



 Lekker opgewarmd zijn we toen naar Vitsand, gelegen in het Nationaal Park Tived, gereden. Het was er weer prachtig. Zwemmen kon niet deze keer, we hadden niets bij ons.



 Daarna terug naar huis.
Gerrit en Greetje hebben appels gezocht in de tuin. Daarvoor hebben we nu een appelgrijper zodat we niet meer voor elke appel hoeven te bukken. We hebben nu een wasmand vol appels en de volgende stap wordt de aankoop van een äppleskalare (appelschilapparaat). Daarna kunnen we los met het verwerken van de appels, de weckpotten zijn al aangeschaft.




Een heerlijke dag!






vrijdag 26 augustus 2016

De dag van de sluizen....



Gisterochtend stond ik al om 10 uur appeltaart te bakken in de keuken. De ingrediënten stonden al enkele dagen gereed maar ik kwam er maar steeds niet aan toe. Na het ontbijt zijn Gerrit en ik de appels gaan schillen en ben ik met de taart aan de slag gegaan. De taart is prachtig geworden. Het moment wordt bepaald door de komst van Greetje. Vandaag reist ze hiernaar toe vanuit Oxford en we kijken ernaar uit dat ze komt. En wat is er nu fijner dan het thuiskomen te laten vergezellen met de geur van versgebakken appeltaart....dacht ik zo. Vandaar!

Haar vliegtuig komt 22.45 uur aan op Saab airport in Linköping. Linköping is bij ons vandaan ongeveer net zolang rijden dan van Dokkum naar Amsterdam. Dat is dus prima te doen. Omdat het tijdstip toch enigszins ongelukkig is, zo laat op de avond, hadden Gerrit en ik besloten er een uitstapje van te maken. We wilden graag wat rijden door Östra Götaland, onze buurprovincie tenslotte, en ook wilden we graag weer eens naar Berg. Berg is een dorpje aan het Götakanaal en het bijzondere ervan is dat er een hele reeks sluizen, 7 achter elkaar zijn. Boten moeten van de ene sluis in de andere varen en dat gaat maar door tot ze aankomen bij het meer Roxen waaraan Linköping gelegen is. Dit is niet de eerste keer dat we er zijn. 1998 in de vakantie dat mijn moeder met ons mee was, zijn we er met haar en de kinderen ook geweest.
In Berg was het een en ander gemoderniseerd. Er was een groot parkeerterrein waarvoor je nu moest betalen (10 kronen) ongeveer 1 euro, en veel camperplaatsen. Maar geen gezeur daarover. We troffen het bij de sluis, dit is nl de rustige tijd, af en toe komt er een boot doorheen varen. Zo ook nu. Een heel mooie houten tweemaster. Paste maar amper in de sluis. Heel rustig loodste de schipper het schip van sluis naar sluis en kwam het schip verder. Onderstaande foto's geven je een impressie. Voor meer info over het götakanaal hier.

Sluis gezien vanaf de ene kant


Sluis gezien vanaf de andere kant.


Sluiswachtershuisje

De kluiverboom.

Het schip





We hebben er lekker gezeten, wat gedronken en gegeten en er waren zomaar een paar uurtjes voorbij. Daarna moesten we nog even naar de IKEA en naar de Biltema. Daarna op naar het vliegveld waar we nog eventjes moesten wachten voordat Greetje door de sluis kwam. Daarna naar huis waar we midden in de nacht nog lekker hebben bijgepraat onder het genot van een stukje appeltaart.