zaterdag 23 april 2016

Kakkelaset oftewel het feest van de zelfgebakken koekjes, cake en andere gebak en wat er 's ochtends in onze tuin te beleven is. ...




Het dorp waarin wij wonen heeft een soort nieuwsblaadje. Dat is op internet te lezen onder de knop op deze blog getiteld 'Undenäs på gång' ' Det händer i bygden'. Dat krantje lezen we altijd wanner we de post uit de brievenbus halen. Toen we aankwamen lazen we al dat op zaterdag 23 april het wederom kakkelaset zou zijn. Kakkelaset is een traditie die sinds 2008 in ere wordt gehouden. Het is een feestje waar mensen uit de wijde omgeving op af komen. Het feestje gaat om het proeven van eigengemaakte bak producten. Omdat we nu hier zijn hadden we al afgesproken dat we deze keer naar het 'Kakkelaset' zouden gaan. We hadden vorig jaar al het receptenboekje gekocht.

Dit is een boekje waarin alle bakrecepten staan uitgeschreven en de resultaten mooi gefotografeerd worden getoond. De 'Kakkelaset' wordt druk bezocht. Het is een feestelijk gebeuren in het dorpshuis. Midden in de zaal staan een tafel waarop de bakproducten staan geëtaleerd. Je kunt er omheen lopen om je keuze te maken. Daarna ga je gezellig aan een tafeltje zitten waar koffie voor je klaarstaat. Mensen hebben de gelegenheid elkaar te ontmoeten tijdens zo'n happening. Er wordt dan ook druk bijgekletst. Wij zaten aan tafel met mensen uit Töreboda, dat is een klein stadje hier 20 km vandaan. We hebben zo goed en zo kwaad als het ging ook een beetje met elkaar gepraat. De mevrouw met wie we in gesprek kwamen wat werkzaam als kleuterjuf. Ze vertelde dat ze veel vluchtelingenkinderen in de klas heeft. Die kinderen hebben nu Ramadan. Ze vertelde dat de kinderen tot ongeveer 12 jaar overdag wel mogen eten maar de oudere kinderen en volwassenen alleen tussen 23.00 uur en 3.00 uur. Voor de kinderen en hun ouders is dit een vermoeiende tijd, zo vertelde ze. Doordat het eten
 's nachts plaatsvindt wordt er slecht geslapen en zijn de mensen overdag moe. Ook aan de kinderen was dit goed te merken zo vertelde ze.

Iedereen zit lekker te smullen en te kletsen
In Zweden krijgen vluchtelingen vanaf aankomst direct taalonderwijs. Het doel is de mensen zo snel als mogelijk in het arbeidsproces te krijgen. Nu we hier zo 10 dagen zijn geweest bemerkten we hoeveel vluchtelingen hier zijn opgenomen. Elk dorpje, iedere stad, zien we vluchtelingen wonen. Vorig jaar lazen we in de krant dat Zweden vol is en er geen ruimte meer zou zijn voor vluchtelingen. Destijds zetten we daar zo onze vraagtekens bij, zo van ' wanneer is Zweden nu vol'. Nu wordt het ons wel duidelijk hoeveel mensen hier naartoe zijn gekomen. Het kweekt iets mee begrip voor de grenscontroles. Voor zover we bemerken is de attitude naar de vluchtelingen toe hier in onze omgeving, neutraal tot positief. De kassajuffrouw in de ICA, de supermarkt in ons dorp, maakt een praatje met de mensen en de kinderen vraagt ze hoe het gaat en hoe oud ze zijn. Om hen maar te leren praten in het Zweeds, zo vertelt ze ons. Ze praat altijd eerst in het Zweeds en als dat niet lukt gaat ze over in het Engels. Vaak wordt dat goed begrepen. 
Op de kakkelaset waren geen vluchtelingen, waarschijnlijk komt dat door de entreeprijs van 60 kronen. In de bibliotheek, die eveneens in het dorpshuis is gevestigd, zaten wel kinderen te lezen en spelletjes te doen. In de bibliotheek vonden we een plank vol met leerboeken Zweeds en veel Arabisch-Zweeds woordenboeken. 
Het was een belevenis dit mee te maken.



 Vrijdag zijn we weer druk geweest met het afwerken van ons gastenverblijf. Gerrit heeft de afvoer van de spoelbak nu aangesloten met het materiaal dat we hadden gekocht in Skövde. Ik ben begonnen met het aflakken van de deurposten en de plinten. Gerrit heeft ook de sierplinten op de keukenkastjes gemonteerd. Het staat echt mooi. Ik moest nog een gordijntje maken voor het keukenraam, ook dat is nu klaar. Het is leuk om allerlei dingen nu af te maken. Bij alles wat we doen wordt het weer een beetje mooier. We hebben er veel plezier in.




Omdat Gerrit nu 60 jaar is wordt hij 's ochtends vroeg om een uur of vijf wakker van de spierpijn na een dag werken :). Dan gaan hij even naar de keuken, om een glas melk te drinken. De afgelopen dagen ontdekte hij dat het zo rond een uur of vijf stikt van de elanden in onze tuin. Hij heeft zo gefotografeerd door het raam heen. 


Hee... daar is een eland....

Hier loopt er een eland onze tuin in......

Hij of zij geniet er niet echt van maar galoppeert naar de voortuin...

Kijkt nog eventjes naar onze voorraad snoeihout, die nog afgevoerd moet worden.....
 En hoppa....steekt dan de straat over om vervolgens  over het hek van de overbuurman in het bos te verdwijnen. Erg leuk...vinden wij.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten